Albanlar
Bugünkü Azerbaycan ve Dağıstan'ın tamamı ile Çeçen/İnguşya topraklarının güney yarısını kapsayan geniş bir alan içinde hüküm süren Albanya'da 26 dil konuşulmaktaydı. Bu dillerin çoğunluğu bugün de Nah-Dağıstan dilleri olarak adlandırılan dillerin arkaik biçimleriydi. Kuzeydoğu Kafkas[1] ya da Güney Kafkas dillerini[2] konuşan Albanlar, Arnavutlar'la karıştırılmamalıdır.
Arran Kraliyet ailesinin bağlı olduğu etnik grup; halen de kısmi olarak bölgede varlıklarını sürdüren ve Samur (Lezgi) dil ailesi içinde yer alan Udiler'di[kaynak belirtilmeli].
Utiler başta olmak üzere Alban halkları MS.III.yy.'da Hristiyanlık dinine girmişler ve MS.IV.yy.'da da kendi müstakil alfabelerine sahip olmuşlardır.İlk Hristiyanlık izleri taşıyan Alban tarihinde yüzlerce kilise, manastır vb. dini yapı ortaya çıkmıştır. Bu dini yapılardan pek azı günümüze kaldıysa da Albanca MS.VII.yy.'dan itibaren gelen İslam egemenliğinin etkisi ile gerilemeye başlamış. Farklı etnik dillerin ve İslamiyetin etkisi artmış ve Udice giderek sönmeye yüz tutmuştur.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Bosworth, Clifford E. Arran 13 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Encyclopedia Iranica.
- ^ Chorbajian, Levon (1994). The Caucasian Knot. Zed Books. s. 54. ISBN 1856492885.