Çilecilik

Çilecilik ya da asetizm, çoğu zaman manevi hedefleri izleme maksadıyla, dünya zevklerinden yoksun nitelikli bir hayat tarzı seçmeyi ifade eden acıcı öğreti.

Çileciler uygulamaları için dünyadan çekilir veya kendi toplumlarının bir parçası olarak devam ederler. Ancak sıklıkla tutumlu, maddi varlıklardan ve bedensel zevklerden feragât etmiş vasıfta bir hayat tarzı benimserler. Bununla beraber vakitlerini oruç tutarak, dini yaşama yoğunlaşarak ya da manevi konuları tefekkür ederek geçirirler.^[1]

Tasavvufta çilecilik

Tasavvufta çile, zühd olarak adlandırılır. Çile belirli bir süre zarfı ya da süresiz uygulanmaktadır. Bu süre boyunca elde edilen manevi kazançların günlük hayata yansıtılması hedeflenir. Halk dilinde ise zor bir dönem olarak nitelendirilir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ Richard Finn (2009). Asceticism in the Graeco-Roman World. Cambridge University Press. ss. 94-97. ISBN 978-1-139-48066-6. 27 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2016.

[1] Richard Finn (2009). Asceticism in the Graeco-Roman World. Cambridge University Press. ss. 94-97. ISBN 978-1-139-48066-6. 27 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2016.

[1]