Fîrûzâbâdî
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Aralık 2012) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Fîrûzâbâdî (d. 1329, Kazerun - ö. 1414, Zebid), İranlı dil, edebiyat, hadis, fıkıh ve tefsir alimidir.
Tam künyesi Ebü't-Tâhir Mecdüddîn Muhammed bin Yakub bin Muhammed Fîrûzâbâdî olan alim, 1329 yılında günümüzde İran sınırları içinde bulunan Kazerun şehrinde doğdu. İlk derslerini babasından aldı ve yedi yaşında hafız oldu. Şiraz'da Arap dili ve edebiyatı dersleri alıp Arapçayı öğrendikten sonra Vasıt'a giderek dini ilimlerde eğitim gördü. Bu arada Bağdat'a giderek Nizamiye Medresesi'ne devam ettiği ve burada müderris ve aynı zamanda Bağdat kadısı olan Abdullah bin Bektaş'ın yardımcılığını yaptığı bilinir. Yine ilim öğrenmek amacıyla önce Şam'a, ardından Baalbek, Hama, Halep ve Kudüs'e gitti. Kudüs'te on yıl kadar kalmış ve medreselerde müderrislik yapmıştır. Uzun yıllar seyahatler yapan ve burada alimler ile devlet adamlarıyla görüşen Firuzabadî en son kadılık yaptığı Yemen'in Zebid şehrinde 1414 yılında öldü.
Eserleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Firuzabadî, daha çok tefsir üzerine eserler yazmıştır. Eserlerinin pek çoğu günümüze kadar ulaşamamıştır. Bilinen eserleri şunlardır:
- Kamusu'l Muhit
- Besair: Tam adı 'Besair-u Zevi't Temyiz fi Letaifi'l Kitabü'l Aziz' olan eser bir Kur'an tefsiridir.
- Tenviru'l Mikbas min Tefsir-i ibn Abbas
- Sifrü's Sa'ade
