Yeni Osmanlılar
Yeni Osmanlılar ya da Genç Osmanlılar, 1865 yılında ortaya çıkan, Osmanlı milliyetçiliğini savunan, Montesquieu ve Rousseau gibi Fransız Devrimi'nin kavramcılarını benimsemiş, Osmanlı'nın ilk anayasasını ve parlamenter sistemini geliştirmiş devlet adamlarıdır. Çoğunlukla Jön Türkler ile karıştırılmalarına rağmen, bu grup Tanzimat reformlarını yeterli bulmayan bürokratik, mükemmeliyetçi ve demokratik çözümü öngören kesimdir.[1]
Osmanlı modernleşme hareketi, yönetici elit içindeki dar bir grubun, gelgitler yaşamasıyla devam eden bir süreçti. Modernleşme yanlısı yönetici elit, Tanzimat sonrasında kendi içerisinde önemli bölünmelere uğramıştı. Tanzimat modernleşmesi, bir anlamda kendisini tamamlarken diğer bir taraftan da kendi zıddını oluşturmuştu. Tanzimat modernleşmesinin eleştirisi olan ve Genç Osmanlılar hareketi olarak tanımlanan genç yönetici elit adayları, Osmanlı modernleşme hareketi içinde, modernleşme yanlısı grup içinde muhalefeti oluşturuyordu. Genel olarak bilinenin aksine, Genç Osmanlılar hareketi homojen bir siyasi grup değildi. Genç Osmanlılar hareketi içerisinde bulunan yönetici elit adaylar bazen birbirleriyle uyuşan fikirlerle bazen de birbirlerine tamamen zıt olan fikirlerle varlıklarını devam ettirmişlerdi. Genç Osmanlılar örgütsel, tutarlı ve hedefleri belirlenmiş olan bir grup değildi.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Namık Kemal
- Ali Suavi
- Ziya Paşa
- Agâh Efendi
- Menâpirzâde Nuri Bey
- Mustafa Celâleddin Paşa
- Jön Türkler
- İttihat ve Terakki
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ İbrahim Agah Çubukçu, Türk Düşünce Tarihinde Felsefe Hareketleri, s. 32
