Küçük Halter Bulutsusu (ayrıca Messier 76, NGC 650/651, Barbell Nebula veya Cork Nebula olarak da bilinir), Kahraman takımyıldızında tahminen 1.700 ila 15.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir gezegenimsi bulutsudur. Pierre Méchain tarafından 5 Eylül 1780 tarihinde keşfedildi. Messier Kataloğu'ndaki yalnızca dört gezegenimsi bulutsudan biri olan Messier 76, en soluk Messier cisimlerinden birisidir.[1]
Messier 76, Pierre Méchain tarafından 5 Eylül 1780'de keşfedildi ve bu keşfi Charles Messier'a bildirdi. Charles Messier, 21 Ekim 1780 tarihinde cismi gözlemledi, pozisyonunu belirledi ve kataloğuna ekledi. Méchain, bu cismin yıldızsız bir bulutsu olduğunu bulsa da, Messier bazı yıldızlar ve bir miktar bulutsudan oluştuğunu belirtti. Muhtemelen ön plan veya arka plan yıldızları tarafından yanıltılmıştı. 1866 yılında spektroskopinin öncüsü olan William Huggins, spektrumunun bulutsu çizgileri gösteren gaz halinde olduğunu buldu. Öncü astrofotografçı Isaac Roberts bu nesnenin çift değil, bir tek bulutsu olduğunu tespit etti ve ilk defa kenardan görülen geniş bir halka olabileceğinden şüphelendi. 1918 yılında Heber Doust Curtis, Messier 76'yı bir gezegenimsi bulutsu olarak doğru bir şekilde tanımladı.[1] İki bileşenin temas halinde olduğu çift bir bulutsu olduğundan şüphelenilmiş ve iki NGC numarası verilmiştir (650 ve 651). William Herschel tarafından 12 Kasım 1787'de "ikinci bileşen" H I.193 olarak belirtilmiştir. NGC 651 ise bulutsunun Kuzey'i takip eden (Doğu) kısmıdır.
Messier 76'nın görünümü bir dereceye kadar Halter Bulutsusu M27'ye benzer. Büyük olasılıkla ana gövde (çubuk veya mantar), ekvator düzleminden yalnızca birkaç derece uzakta kenardan görünen parlak ve hafif eliptik bir halkadır. Bu halkanın yaklaşık olarak 42 km/s hızında genişlediği tahmin edilmektedir. Bu düzleme dik olan eksen boyunca gazın daha hızlı bir şekilde genişlediği ve kelebek kanatlarının daha düşük yüzey parlaklığına sahip olduğu görülmektedir. Yapı, iki kutuplu gezegenimsi bulutsu (BPNe) olarak sınıflandırılır ve bu, patlayarak geride nötron yıldızı veya beyaz cüce kalıntıları ile parlak bir zarf (kabuk) bırakan iki yıldız olduğu anlamına gelir.[6] Bir gezegenimsi bulutsu için alışılmadık bir şekilde uzaklığı iyi bilinmemektedir ve tahminler 1.700 ile 15.000 ışık yılı arasında değişir. Yeni yapılan uzaklık tahminlerinde bulutsunun uzaklığı yaklaşık olarak 2.500 ışık yılı olarak ölçülmüştür (780 parsek)[7] ve bu da ortalama olarak boyutunu yaklaşık 0,378 parsek (1,23 ışık yılı) yapar.[8]
Bulutsu, +15,9v (16,1B) büyüklüğündeki merkezi yıldız veya gezegenimsi bulutsu çekirdeği (PNN) ile birlikte, +10,1 kadir toplam görünür büyüklüğe sahiptir.[1] Gezegenimsi bulutsular için olağan olduğu gibi, M76'nın görsel büyüklüğü fotografik olarak olduğundan çok daha parlaktır. Bunun nedeni görsel ışığın çoğunun tek bir spektral çizgide, çift iyonize oksijenin yeşil 5007 Angstrom yasaklı çizgisi [O III]'te yayılmasıdır.[1] Çekirdekten gelen UV ışığı, zarf olarak aydınlık bir bulutsu oluşturuyor ve yaklaşık 88.400 K yüzey sıcaklığına sahiptir.
^ab"NED results for object MESSIER 076". NASA/IPAC EXTRAGALACTIC DATABASE. Erişim tarihi: 5 Eylül 2023.Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
^
Ramos-Larios, G.; Phillips, J. P.; Cuesta, L. (2008). "The visual and mid-infrared properties of the bipolar planetary nebula NGC 650-1". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 391 (1): 52-62. Bibcode:2008MNRAS.391...52R. doi:10.1111/j.1365-2966.2008.13886.x.
^
Philips, J.P. (2002). "The Distances of Planetary Nebulae: A Scale Based upon Nearby Sources". Astrophysical Journal Supplement Series. 139 (1): 199-217. Bibcode:2002ApJS..139..199P. doi:10.1086/338028.
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam
