Oral diyagnoz

Oral diyagnoz, diş hekimliğinin, ağız, diş, dişeti ve çevre dokularının hastalık, anomali, gelişim kusurlarını inceleyen, teşhis ve tedavi kriterlerini araştıran dalıdır. Bu dal hastalıkların kesin tanısı için genel tıpta olduğu gibi değişik laboratuvar metotlarından yararlanır. Diş hekimliği radyolojisi de bu dalın alt dallarından biridir. Diş hekimliğinde kullanılan değişik röntgen tipleri vardır. Bunlar:

1. Ağız içi (intraoral),
2. Ağızdışı (extraoral)

olmak üzere iki ana gruba ayrılır.

Oral diyagnoz'da temel bilimsel çalışmalar dört grupta toplanabilir.

1. semptomların tanımı
2. sendromların tanımı
3. tanı metotları
4. tanıya götürecek laboratuvar-radyolojik-patolojik uygulamaların/yöntemlerin tespiti.

Oral diyagnoz verileri her zaman diş hekimliğiyle sınırlı değildir. Ağız içi semptomların bazıları sistemik-genel yaygın, ciddi hastalıkların habercisi-belirtisi olabilir. Örneğin diş eti kanaması, dişlerle ilgili bir sendromun belirtisi olabildiği gibi lösemi gibi ciddi hastalıkların da belirtisi olabilir.

Ağız kanserleri genel kanser oranları içinde % 5'e varan oranda görülür ve erken teşhis için diş hekiminin iyi bir oral diyagnoz bilgisine gereksinimi vardır.