Pentikostalizm
Pentikostalizm, 20. yüzyılın başında, Tanrı ile kişisel bir deneyime vurguda bulunan bir Protestan akımıdır. Protestan Hıristiyanlığın evanjelik kanadında yer alan ve Kutsal Ruh ile vaftiz yoluyla Tanrı'yı doğrudan kişisel olarak deneyimlemeyi vurgulayan bir harekettir.[1][2][3] İsmini Pentikost Günü'nden alır.[4] Bu akım, Pentikost Günü Kutsal Kitap'a göre Kutsal Ruh, inananların ağzından bütün dillerde konuşmaya başladığı inancı üzerine Kutsal Ruh'a büyük önem verir. Toplantılarında belli şekillere bağlanmayı iyi görmez ve cemaate Kutsal Ruh'un gelişini engelleyebileceğini ileri sürerler. Toplu olarak veya evlerde küçük gruplar hâlinde bir araya gelerek yaptıkları bu toplantılarda modern çalgılarla hafif müzik stilinde şarkılar söyler, sağa sola doğru hafif dönerek ve bazen ellerini çırparak katılırlar. Toplantılarında cemaatin "Amin!" ya da "Haleluya!" diye bağırmaları da yaygındır.
Karizmatik harekete benzer olan Pentikostalizm Karizmatik hareketten daha önce ortaya çıkmıştır.
Pentikostalizm, çocuk yaşta vaftizi genelde reddeder. Birçok değişik görüşte olan gruplar vardır. Bütün dünyada yaklaşık 300 milyon inananı vardır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Vondey, Wolfgang (2017). "Part 1: Full Gospel Story – Healed: Manifesting Signs and Wonders". Pentecostal Theology: Living the Full Gospel. T&T Clark Systematic Pentecostal and Charismatic Theology (1st bas.). London and New York: T&T Clark. ss. 107–130. ISBN 978-0-567-38773-8.
- ^ "Spirit and Power: A 10-Country Survey of Pentecostals". pewforum.org. The Pew Forum on Religion and Public Life. 5 October 2006. 2019-01-31 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Livingstone 2013, s. 461.
- ^ Acts 2:1–31
 | Hristiyanlık ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
