Öğrenme kuramı
Öğrenme kuramı, öğrencilerin öğrenme sürecinde bilgiyi nasıl edindiğini, işlediğini ve hatırladığını açıklamaya çalışan teorik yaklaşımlardır. Bilişsel, duyuşsal ve çevresel etkenler ile bireyin önceki deneyimleri, öğrenme sürecinde anlamın nasıl kurulduğu ve bilginin nasıl kalıcı hâle geldiği üzerinde etkili olur.[1][2]
Davranışçı kuramcılar, öğrenmeyi edimsel koşullanma yoluyla kazanılan davranış değişiklikleri olarak tanımlar ve eğitimde ödül ve hedeflere dayalı sistemleri savunur.[3] Bilişsel kuramcılar, yalnızca davranış değişikliğini esas alan bu tanımın yetersiz olduğunu öne sürer ve çevre yerine öğrenenin kendisini ve özellikle hafızanın karmaşıklığını incelemeye odaklanır.[4] Yapılandırmacı kuramcılar, bireyin öğrenme kapasitesinin, önceden bildikleriyle büyük ölçüde ilişkili olduğunu ve bilginin bireysel olarak inşa edilmesi gerektiğini savunur.[5] Dönüştürücü öğrenme kuramı, bireyin sahip olduğu ön kabulleri ve dünya görüşünü dönüştürmesi gerektiğini vurgular.[6]
Eğitim nörobilimi kapsamında, olaya ilişkin potansiyel ve fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme gibi tekniklerle beynin öğrenme sırasındaki işleyişi doğrudan gözlemlenebilmektedir. Çoklu zekâ kuramı da öğrenmeyi, beynin farklı alanlarının etkileşimi olarak görse de, bu kuramın ampirik temellerinin zayıf olduğu ve bilimsel kanıtlarla desteklenmediği belirtilmektedir.[7][8]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Illeris, Knud. The Three Dimensions of Learning. Krieger Publishing, 2004. ISBN 9781575242583.
- ^ Ormrod, Jeanne. Human Learning (6. baskı). Pearson, 2012. ISBN 9780132595186.
- ^ Skinner, B. F. (1954). "The Science of Learning and the Art of Teaching", *Harvard Educational Review*, 24(2), 86–97. Türkçesi için bkz: Senemoğlu, N. (2013). *Gelişim, Öğrenme ve Öğretim: Kuramdan Uygulamaya*. Ankara: Pegem Akademi.
- ^ Ormrod, J. E. (2012). *İnsan Öğrenmesi* (Çev. N. Karadağ). Ankara: Nobel Yayıncılık.
- ^ Yıldırım, A. (2007). "Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının Türk eğitim sistemine yansımaları". *Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi*, 33, 61–68.
- ^ Mezirow, J. (2000). *Learning as Transformation: Critical Perspectives on a Theory in Progress*. Türkçesi için bkz: Kılıç, H. (2012). "Yetişkin Eğitimi ve Dönüştürücü Öğrenme", *Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi*, 13(3), 107–123.
- ^ Willingham, D. T., Hughes, E. M., & Dobolyi, D. G. (2015). The scientific status of learning styles theories. Teaching of Psychology, 42(3), 266–271. doi:10.1177/0098628315589505
- ^ Pashler, H., McDaniel, M., Rohrer, D., & Bjork, R. A. (2008). Learning styles: concepts and evidence. Psychological Science in the Public Interest, 9(3), 105–119. doi:10.1111/j.1539-6053.2009.01038.x