İmpasto

İmpasto, çalışma üzerinde kullanılan boyanın yığılması ile kalın boya tabakaları kullanılarak hazırlanan yağlı boya tekniğidir. İtalyancada hamur anlamına gelmektedir. Boyanın fırça veya spatula gibi resim araçlarıyla tuval üzerine sıvanmasıyla gerçekleştirilir. Bu teknik ile rölyef etkili yüzeyler oluşurken aynı zamanda resimde canlılık meydana gelir. Sert özellikteki fırçalar yumuşak olanlara tercih edilir. Bazı ressamlar ise doğrudan boyaları tüpten tuvale boşaltarak yüzeyde kalınlık oluşturmaya çalışır.^[1] Özellikle Jean Fautrier gibi isimler bu tekniğin öncüleridir.^[2]

Kullanımı

İmpasto tekniği muhtelif şekillerde kullanılmaktadır. Işığı belirli bir şekilde yansıtmada sanatçıya resimdeki ışık oyunu üzerinde ek kontrol sağlar. İzleyicide sanatçının boyayı uygulama gücü ve hızı fark edebilmesinde belirgin bir rol oynar ve resme ifade gücü katar. Ayrıca bu teknikle figürler üç boyutlu bir heykelsi resme dönüştürülebilir.

İmpasto, Rembrandt, Titian ve Vermeer gibi ressamlar tarafından giysi veya mücevherlerdeki kıvrımları belirgin kılmada kullanıldı ve hassas boyama tarzıyla bir araya getirildi. Sonraları Fransız Empresyonistler zengin impasto dokularla tüm tuvalleri kaplayan eserler yaptı. Vincent van Gogh bunu estetik ve ifade için sık sık kullandı. Hans Hofmann ve Willem de Kooning gibi soyut dışavurumcular da kısmen resmin eylemini dramatik bir şekilde kaydeden resimler yapma arzusuyla motive edilerek kapsamlı bir şekilde bu yöntemi kullandılar. Daha yakın zamanlarda Frank Auerbach o kadar ağır bir impasto kullandı ki resimlerinden bazıları neredeyse üç boyutlu oldu.

İmpasto resme doku kazandırır, daha düz, pürüzsüz veya karışık boyama stillerine karşı olabilir.

Sanatçılar

Birçok sanatçı impasto tekniğini kullanmıştır. Dikkate değer ressamlardan bazıları şunlardır: Rembrandt, Diego Velázquez, Vincent van Gogh, Jackson Pollock ve Willem de Kooning.

Cordelia Wilson tarafından Taos Dağı, Patika Evi (1920). Tamamen cesur bir impasto tekniği ile yapılmış bir manzara.
"Yıldızlı Gece" Van Gogh (1889). İmpasto tekniği ve çizgi yapısı izleyicilerine gökyüzünün hareket ettiği hissini verir.^[3]
Rembrandt (1660) tarafından Otoportre. İmpasto kullanımında Titian'dan esinlenmiştir ve impasto eklenmesi sanatçının çalışmalarına yeni bir yanılsama yöntemi göstermiştir.^[4]

Kaynakça

^ Keser, Nimet (2009). Sanat sözlüğü. Ankara: Ütopya. s. 170. ISBN 9756361239.
^ "Jean Fautrier ve İmpasto Resim Tekniği" (PDF). İdil. 23 Mart 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2017.
^ Naifeh, Steven, 1952- (2011). Van Gogh : the life. Smith, Gregory White. (1.1yer=New York bas.). Random House. ISBN 9781588360472. OCLC 763401387.
^ Walter Liedtke, Carolyn Logan, Nadine M. Orenstein, Stephanie S. Dickey, “Rubens and Rembrandt: A Comparison of Their Techniques,” Rembrandt/not Rembrandt in the Metropolitan Museum of Art, New York: Metropolitan Museum of Art, 1995.

[1] Keser, Nimet (2009). Sanat sözlüğü. Ankara: Ütopya. s. 170. ISBN 9756361239.

[2] "Jean Fautrier ve İmpasto Resim Tekniği" (PDF). İdil. 23 Mart 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2017.

[3] Naifeh, Steven, 1952- (2011). Van Gogh : the life. Smith, Gregory White. (1.1yer=New York bas.). Random House. ISBN 9781588360472. OCLC 763401387.

[4] Walter Liedtke, Carolyn Logan, Nadine M. Orenstein, Stephanie S. Dickey, “Rubens and Rembrandt: A Comparison of Their Techniques,” Rembrandt/not Rembrandt in the Metropolitan Museum of Art, New York: Metropolitan Museum of Art, 1995.

[1]

[2]

[3]

[4]