İzonitril
İzonitriller, (izosiyanür veya karbilamin olarak da bilinir), –N+≡C− fonksiyonel grubuna sahip organik bir bileşiklerdir. İlgili nitrilin (-C≡N) izomeridir, dolayısıyla önek izosiyano-ʼdur.[1]
![{\displaystyle \left[{\mathrm {R} }-{\overset {\oplus }{\mathrm {N} }}{\equiv }{\overset {\ominus }{\mathrm {C} }}{:\,{}\mathrel {\longleftrightarrow } {}\mathrm {R} {-}{\ddot {N}}{=}\mathrm {C} {\text{:}}}\right]}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/31596ad44ed69b7ad7230333e4059f48ef0d3b65)
Organik bölüm izosiyanür grubuna karbon aracılığıyla değil azot atomu üzerinden bağlıdır. Diğer bileşiklerin sentezinde yapı taşları olarak kullanılırlar.[2]
Doğada oluşan izonitriller
[değiştir | kaynağı değiştir]Sadece birkaç doğal olarak oluşan bileşik izosiyanür işlevselliği sergiler. İlki 1957 yılında Penicillium notatum küfünün ekstraktında keşfedildi. Ksantosilin bileşiği daha sonra antibiyotik olarak kullanıldı. O zamandan beri çok sayıda başka izosiyanür izole edildi. Deniz izosiyanürlerinin çoğu terpenoid iken karasal izosiyanürlerin bir kısmı α-aminoasit köklüdür.[3]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ IUPAC Goldbook isocyanides 21 Ocak 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Patil, Pravin; Ahmadian-Moghaddam, Maryam; Dömling, Alexander (29 Eylül 2020). "Isocyanide 2.0". Green Chemistry (İngilizce). 22 (20). ss. 6902-6911. doi:10.1039/D0GC02722G. ISSN 1463-9270.
- ^ Scheuer, P. J. (1992). "Isocyanides and Cyanides as Natural Products". Accounts of Chemical Research. 25 (10). ss. 433-439. doi:10.1021/ar00022a001.