Şah Abdülaziz Dehlevî

Şah Abdulaziz Dehlevî (11 Ekim 1746 - 5 Haziran 1824), Hindistanlı İslam alimi ve şair. İslam ilimlerinin tümüyle ilgilenmişse de uzmanlık alanı hadistir. Şah Abdulaziz, Nakşibendi geleneğine bağlı bir soya mensuptur ve kendisi de bu tarikata bağlıydı.^[1] Babası Şah Veliyullah Dehlevî ve dedesi Şah Abdurrahim de Nakşibendiliğin Hindistan'daki tanınmış mensuplarıydı. Hindistan'daki İngiliz yönetimine karşı cihat ilan eden fetvası nedeniyle "Sîracu'l Hind" olarak bilinir.

Ailesi ve eğitimi

Şah Abdülaziz, 11 Ekim 1746'da Babür hükümdarı Muhammed Şah döneminde Delhi'de doğdu. Şah Veliyullah Dehlevî'nin en büyük oğluydu. Babasından ve babasının seçtiği alimlerden iyi bir eğitim aldı. Babası öldüğünde 17 yaşındaydı ve babasının ders verdiği Rahimiye Medresesi'nde onun yerine hadis dersleri vermeye başladı. Nakşibendiliğin Hâlidîlik kolunun şeyhi Hâlid Bağdâdî ondan hadis alanında icazet aldı. Aynı zamanda tefsir ve fıkıh alanında yetişti ve müctehid ünvanını aldı.

Eserleri

Tuhfe-i İsna Aşeriyye
Tefsir-i Azizi
Bustanü'l Muhaddisin
Ucale-i Nafia
Sırr-üş-Şehadeteyn
Azizü'l-İktibas
Mizan-ül-Akaid
Fetava-i Aziz

Kaynakça

^ Allen, Charles (5 Mart 2009). "1. Death of a Commissioner". God's Terrorists: The Wahhabi Cult and the Hidden Roots of Modern Jihad. Da Capo Press. ISBN 978-0-7867-3300-2.

[1] Allen, Charles (5 Mart 2009). "1. Death of a Commissioner". God's Terrorists: The Wahhabi Cult and the Hidden Roots of Modern Jihad. Da Capo Press. ISBN 978-0-7867-3300-2.

[1]