128 Nemesis
 | |
| Keşif[1] | |
|---|---|
| Keşfeden | James Craig Watson |
| Keşif tarihi | 25 Kasım 1872 |
| Adlandırmalar | |
| MPC belirtmesi | (128) Nemesis |
Adın kaynağı | Nemesis |
Alternatif adlandırma | A872 WA; 1952 HW1 |
| ana kuşak[1][2] · Nemesis | |
| Sıfatlar | Nemesian |
| Yörünge özellikleri[2] | |
| Belirsizlik parametresi 0 | |
| Gözlem yayı | 144,93 yr (52.934 g) |
| Günöte | 3,10 AU (463,69 Gm) |
| Günberi | 2,40 AU (359,00 Gm) |
| 2,75 AU (411,35 Gm) | |
| Dış merkezlik | 0,1272 |
| 4,56 yıl (1.665 g) | |
| 345,49° | |
| 0° 12d 58,32s / gün | |
| Eğiklik | 6,2453° |
| 76,243° | |
| 303,82° | |
| Fiziksel özellikler | |
| Tholen = C[2] SMASS = C[2] | |
| 7,49[2] | |
| Boyutlar | c/a = 0,83±0,04[3] |
Ortalama çap | 163±5 km[3] 162,5±1,3 km[4] 184,2±5,2 km[5] |
| Kütle | (3,4±1,7)×1018 kg[3] (6,0±2,6)×1018 kg[5] |
Ortalama yoğunluk | 1,5±0,8 g/cm3[3] 1,82±0,79 g/cm3[5] |
| 77,81 sa (3,242 g)[2] | |
| 0,067 (tahmini)[3] 0,0504±0,002[2] | |
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
128 Nemesis, karbonlu bileşime sahip 180 km'lik büyük bir ana kuşak asteroitidir. 78 saat süren bir tur dönüşü ile oldukça yavaş dönmektedir.[2][6] Nemesis, adını taşıyan Nemesian asteroit ailesinin en büyük üyesidir. 25 Kasım 1872'de J. C. Watson tarafından keşfedildi ve Yunan mitolojisinde intikam tanrıçası olan Nemesis'in adını aldı.
Güneş'in etrafında 4,56 yıllık bir sürede ve 0,13 dış merkezlik ile dönen Nemesis'in yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 6,2° eğimlidir. İlkel bir karbonlu bileşime işaret eden C-tipi asteroit olarak kategorize edilir.[7] IRAS verilerine göre Nemesis yaklaşık 188 km çapındadır ve ana kuşaktaki en büyük otuz üçüncü asteroit civarındadır.[8] WISE ölçümleri ise tahmini 163 km'lik bir boyut vermektedir.[4] 77,81[9] saatlik dönüş süresi ile çapı 150 km'den büyük bir asteroit için en uzun ikinci dönme süresine sahiptir.[10]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "128 Nemesis". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018.
- ^ a b c d e f g h "JPL Small-Body Database Browser: 128 Nemesis" (2017-10-31 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018.
- ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
- ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (Ağustos 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2). s. 11. arXiv:1406.6645
. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121.
- ^ a b c Carry, B. (Aralık 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 , Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009. Tablo 1'e bakınız.
- ^ Scaltriti, F.; Zappalà, V.; Schober, H. J. (1 Ocak 1979). "The rotations of 128 Nemesis and 393 Lampetia: The longest known periods to date". Icarus (İngilizce). 37 (1): 133-141. doi:10.1016/0019-1035(79)90121-0. ISSN 0019-1035.
- ^ DeMeo, Francesca E.; Binzel, Richard P.; Slivan, Stephen M.; Bus, Schelte J. (Temmuz 2009), "An extension of the Bus asteroid taxonomy into the near-infrared" (PDF), Icarus, 202 (1), ss. 160-180, Bibcode:2009Icar..202..160D, doi:10.1016/j.icarus.2009.02.005, 17 Mart 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi8 Nisan 2013. See appendix A.
- ^ "JPL Small-Body Database Search Engine: asteroids and orbital class (IMB or MBA or OMB) and diameter > 188.1 (km)". JPL's Solar System Dynamics Group. 13 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2012.
- ^ Pilcher, Frederick (Temmuz 2015), "New Photometric Observations of 128 Nemisis [sic], 249 Ilse, and 279 Thule", The Minor Planet Bulletin, 42 (3), ss. 190−192, Bibcode:2015MPBu...42..190P.
- ^ "JPL Small-Body Database Search Engine: diameter > 150 (km) and rot_per > 24 (h)". JPL Solar System Dynamics. 4 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
