1957 Paris zirvesi
| Paris zirvesi | |
|---|---|
| Ev sahibi ülke |  Fransa |
| Tarih | 16–19 Aralık 1957 |
1957 Paris zirvesi, üye ülkelerin liderlerini aynı anda bir araya getiren ilk NATO zirvesidir. Resmî oturumlar ve gayri resmî toplantılar 16-19 Aralık 1957 tarihlerinde Paris, Fransa'da gerçekleştirilmiştir. Düzenlenen zirvede, 4 Nisan 1949'da Kuzey Atlantik Antlaşması'nın törenle imzalanmasının ardından NATO üyesi devlet başkanları ikinci kez buluşmuşlardır.[1]
Arka plan
[değiştir | kaynağı değiştir]The New York Times ve diğer medya kuruluşlarınının tabiriyle 1957 zirvesi sırasında NATO ülkeleri, ilişkilerinde çok önemli bir “dönüm noktası” olarak nitelendirdikleri bir noktadaydı. Zirve, özellikle ABD'nin Sovyetler Birliği karşısındaki nükleer üstünlüğünün azalması ışığında, “Batı Avrupa'nın savunmasına yönelik strateji ilişkisinin yeniden gözden geçirilmesi” amacıyla toplanmıştır.[2] Zirve, Rusya'nın yörüngedeki Sputnik uydusunu fırlatmasına Amerika'nın verdiği başlıca diplomatik bir yanıt olarak değerlendirilmiştir.[3]
Avrupa'da orta menzilli balistik füzelerin (IRBM) konuşlandırılması konusunda oybirliğiyle varılan prensip anlaşması, Sovyetlerle diplomatik müzakerelere ağırlık verilmesi kararıyla dengelenmiştir. Bu iki yönlü stratejinin onaylanması zirvenin amaçlarından biri olmuştur.[4] Birleşik Krallık Başbakanı Harold Macmillan, uluslararası istikrara yönelik tehditlerle başa çıkmada “ikili yol” yaklaşımını savunan ülke liderlerinin başını çekmiştir.[5]
Zirve görüşmeleri, Amerikalı siyasetçilerin NATO'nun benimsemesi gerektiğini savundukları caydırıcı duruşun yumuşatılmasıyla sonuçlandırılmıştır.[6]
Tartışmalar
[değiştir | kaynağı değiştir]Genel tartışmalar, uluslararası politikalardaki çatışmaların azaltılması ve ekonomik işbirliğinin daha da teşvik edilmesi için işbirliği ihtiyacına odaklanmıştır:
- İlkesel amaçların yeniden teyit edilmesi;
- Atlantik İttifakı'nın birliğinin teyidi;
- NATO kuvvetlerinin koordinasyonunun ve organizasyonunun iyileştirilmesi;
- Siyasi istişarelerin koordinasyon ve organizasyonunun iyileştirilmesi; ve
- Daha yakın ekonomik bağlara duyulan ihtiyacın farkına varılması;[1]
- Taktik nükleer silahların üye ülkelerdeki konumları ve nükleer silahlardan arındırılmış bölgelerin tartışılması.[7]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b NATO. "NATO summit meetings". 9 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2009.
- ^ "NATO at the Crossroads". The New York Times. 15 Aralık 1957.
- ^ Nash, Philip. (1997). The other missiles of October: Eisenhower, Kennedy, and the Jupiters (or sometimes known as jerichos), 1957-1963, p. 17.
- ^ Nash, p. 24.
- ^ White, Brian. (1992). Britain, détente, and changing East-West relations, pp. 58-59.
- ^ Nash, p. 25.
- ^ Nils Ørvik (1986). Semialignment and Western security. Taylor & Francis. s. 205. ISBN 0-7099-1951-4.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Nash, Philip. (1997). The other missiles of October: Eisenhower, Kennedy, and the Jupiters, 1957-1963. Chapel Hill: University of North Carolina Press. 978-0-8078-4647-6
- Thomas, Ian Q.R. (1997). The promise of alliance: NATO and the political imagination. Lanham: Rowman & Littlefield. 978-0-8476-8581-3; OCLC 36746439
- White, Brian. (1992). Britain, détente, and changing East-West relations. London: Routledge. 978-0-415-07841-2