Aare Boğazı
| Aare Boğazı | |
|---|---|
| Dosya:Aareschlucht 03.jpg Aare Boğazı’ndan bir görünüm | |
  Aare Boğazı İsviçre’deki konumu  Aare Boğazı Aare Boğazı (Avrupa) | |
| Genel Bilgiler | |
| Ülke(ler) | İsviçre |
| Bölge(ler) | Bernese Oberland |
| Şehir(ler) | Meiringen |
| İlçe(ler) | Interlaken-Oberhasli |
| Konum | Meiringen, Bern Kantonu, İsviçre |
| Koordinatlar | 46°43′58″K 8°13′58″D / 46.73278°K 8.23278°D |
| Tür | Kanyon |
| Akarsu (gelen) | Aare Nehri |
| Akarsu (giden) | Aare Nehri |
| Uzunluk | 14 km (8,7 mi) |
| Genişlik | 40 m (130 ft) |
| En dar yeri | 1 m (3,3 ft) |
| Özellikler | İsviçre Federal Ulusal Öneme Sahip Manzaralar ve Doğal Anıtlar Envanteri |
| Wikimedia Commons | |
 | |
Aare Boğazı (Almanca: Aareschlucht), İsviçre’nin Bernese Oberland bölgesinde, Meiringen yakınlarında yer alan dar bir kanyondur. Geçidin ana girişi Meiringen köyünün 1 km doğusundadır.[1] Boğaz, Grimsel bölgesinin eteğindeki Innertkirchen’den başlayarak Brienz Gölü’nün yukarısındaki ovaya kadar uzanır. Aare Nehri bu bölümde yaklaşık 12 km/sa hızla akarak vadiyi kat eder. Jeolojik oluşum, İsviçre Federal Ulusal Öneme Sahip Manzaralar ve Doğal Anıtlar Envanteri’nde yer almaktadır.
Kökeni
[değiştir | kaynağı değiştir]Boğaz, Innertkirchen ile Meiringen arasında bulunan Kirchet adı verilen kireçtaşı kayalık set tarafından şekillendirilmiştir.[2] Aare Nehri’nin Grimsel bölgesinden çıkışı bu kaya barajı ile engellenmiş, Buzul Çağı’nda Aar Buzulu’nun altından akan eriyik sular zamanla bu kayalık üzerinde yedi farklı geçit oluşturmuştur. Günümüzdeki Aare Boğazı, bu geçitlerin en küçüğü olup 1.400 metre uzunluğa sahiptir.[1] En dar noktası yalnızca 1 metre genişliğinde,[3] yan duvarlarının en yüksek bölümü ise nehir seviyesinden yaklaşık 180 metre yukarıya kadar ulaşır.[4]
Innertkirchen adının kökeni, boğazın Haslital Vadisi’ni iç ve dış olmak üzere iki bölüme ayırmasına atıfta bulunur. Bölgenin ana ulaşım yolu Kirchet’in güney yamacından geçer; yaklaşık 710 metre rakımdaki Lammiboden’e keskin virajlarla tırmandıktan sonra sabit bir eğimle Meiringen’e (602 m) ulaşır. Boğaz bu yol üzerinden görülemez. "Lammiboden" ismi, eski Bernese Oberland lehçesinde dar geçit anlamına gelen Lammi sözcüğünden türetilmiştir.
Turistik gelişim
[değiştir | kaynağı değiştir]Aare Boğazı, 1888 yılında turizme açılmıştır.[3] Ziyaretçiler, nehrin üzerine inşa edilen yürüyüş platformları sayesinde dar geçitten güvenli bir şekilde geçebilir. Yürümesi kolay parkur 1,4 km uzunluğundadır ve yaklaşık 45 dakikada yürünebilir. Ayrıca tekerlekli sandalye ile en güzel yerlere ulaşabilirsiniz.[2]
1912’den itibaren boğaz gece ziyaretleri için yapay aydınlatma ile donatılmıştır. Alan, 1892’de kurulan Aareschlucht-Aktiengesellschaft şirketine aittir.
Boğaz, her yıl nisan ayı başından 1 Kasım’a kadar ziyarete açıktır. Güzergâh üzerinde yaya köprüleri ve kısa tüneller bulunur. Ulaşım açısından, batı girişinde Aareschlucht West tren istasyonu, doğu girişinde ise Meiringen–Innertkirchen demiryolunun Aareschlucht Ost tünel durağı yer alır.[1][5]
Kültürel etkiler
[değiştir | kaynağı değiştir]Yerel halk arasında boğazın efsanevi bir yaratık olan Tatzelwurm’a ev sahipliği yaptığına dair inanışlar bulunur. 20. yüzyıla kadar sürdüğü öne sürülen bu tür gözlemler, günümüzde turistik tanıtımlarda kullanılan folklorik bir unsur haline gelmiştir.
Hollywood[3]
[değiştir | kaynağı değiştir]Aare Gorge, ünlü Reichenbach Şelaleleri sahnesinin geçtiği yer Meiringen olduğu için Sherlock Holmes dizisinden sahneler de dahil olmak üzere çeşitli film yapımları için bir fon görevi gördü.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "Aare Boğazı". 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2025.
- ^ a b "Aare Gorge - ziyaretiniz için bilmeniz gereken her şey". 12 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c "Aare Gorge, ilginç gerçekler". 10 Temmuz 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2025.
- ^ "Aare Boğazı". 23 Haziran 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2025.
- ^ "Aare Boğazı". 15 Ağustos 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2025.