Alexandre Lenoir

Alexandre Lenoir
Alexandre Lenoir
	Alexandre Lenoir
Doğum	27 Aralık 1761; Paris
Ölüm	11 Haziran 1839; Paris
Milliyet	Fransız
Meslek	Arkeolog, müze müdürü, sanat tarihçisi
Çocuk(lar)	Albert Lenoir, Clodomir Lenoir, Zélia Lenoir

Marie^[1] Alexandre Lenoir (27 Aralık 1761, Paris - 11 Haziran 1839, Paris), Fransız arkeolog, Musée national des Monuments Français'nin kurucusu ve müdürüydü. Aynı zamanda Honoré Daumier'nin ilk ustasıydı.

Hayatı

Collège des Quatre-Nations öğrencisi olan Alexandre Lenoir, 1778'de Kraliyet Resim ve Heykel Akademisi'ne katıldı ve ressam Gabriel François Doyen'in çıraklığını yaptı. Bu kariyerinden vazgeçti ve yazı yazmayı denedi^[2]

Fransız Devrimi'nin başlangıcında, çeşitli dini evlerden el konulan millî mülkiyete ait tüm sanat eserlerinin dağılmalarına, tahrip olmalarına engel olmak için aynı yerde depolanmasına karar verildi. Kurucu Meclis, Jean Sylvain Bailly'nin önerisiyle Alexandre Lenoir'ı da Petits-Augustins deposunun sorumlusu ilan edildi. Bu nedenle de Lenoir, Petits-Augustins manastırına yerleşti.

1 Ağustos 1793'te Fransız Devrimi'nin getirdiği rejim sebebiyle Saint-Denis bazilikasındaki kral mezarlarının yok edilmesine karar verildi. Bu mezarların yakılıp yıkılmasına tanık olan Alexandre Lenoir yağmacıların öfkesine karşı çıktı. Bu vesileyle Fransızcaya yeni bir sözcük dahil oldu : “vandalizm". Lenoir, Richelieu'nun türbesini Poitou'daki kalesinin yıkımından kurtarmaya çalışırken yaralandı. Bununla birlikte, Petits-Augustins manastırında sakladığı heykelleri yok olmaktan kurtarmayı başardı.

1795 yılında yönetici olarak atandığı Fransız Anıtlar Müzesi'nde ölümüne kadar kaldı. Müzenin kapıları halka açıktı. Bu müze, her döneme adanmış kronolojik bir tur sunuyordu.^[3] Lenoir kurtardığı anıtlarla birlikte diğer anıtları da yenileyerek orada sergiledi. Müzenin tarih yazımı üzerindeki etkisi önemlidir.^[4] 1815'te kapatılan müzenin binası Güzel Sanatlar Okulu'na devredildi.

Çalışmalarına devam eden Alexandre Lenoir, Anet Kalesi, Cambrai Katedrali ve Cluny Manastırı Kilisesi'nin cephelerini kurtarmak için boşuna uğraştı. Milli mirası korumaya yönelik eylemini destekleyen İmparatorluk, onu şeref nişanı ile ödüllendirdi. Çalışmalarına devam eden Alexandre Lenoir, Anet Kalesi, Cambrai Katedrali ve Cluny Manastırı Kilisesi'nin cephelerini kurtarmak için boşuna uğraştı. Miras lehine eylemini destekleyen İmparatorluk, ona Legion of Honor ödülünü verdi. Sonra 1816'da XVIII.Louis, Alexandre Lenoir'e kraliyet kalıntılarını emanet etti ve onu Saint-Denis bazilikasının mezarlarının yöneticisi olarak atadı.

Müzesinin kapatılmasından derinden etkilenen Lenoir, 1839'da öldü.

Üretken bir yazar olan Alexandre Lenoir, arkasından her türden yüzden fazla eser bıraktı (denemeler, raporlar, kataloglar, tiyatro vb.).

Alexandre Lenoir, Catherine Louise Adam'ın ve Alexandre Lenoir'ın sekiz çocuğunun en büyüğüydü. Babası ilk olarak Marie Charlotte Mouton ile evlenmişti. Bu evlilikten de dört erkek kardeşi ve kız kardeşleri vardı.^[5]

7 Şubat 1794'te Alexandre Lenoir, kendisi gibi Doyen'nin öğrencisi olan ressam Adélaïde Binart ile evlendi. Zélia (1795-1813), Albert (1801-1891, tarihi mimar, Orta Çağ Müzesi'nin kurucusu ve Alfred Lenoir'ın babası) ve Clodomir adında üç çocukları (1804-1887, tarih ressamı) oldu.

Portreler

Alexandre Lenoir'ın birkaç portresi mevcuttur:

1796 Salonunda sergilenen portre Marie-Geneviève Bouliard tarafından yapıldı, 1899'da Carnavalet Müzesi tarafından satın alındı.
Pierre-Maximilien Delafontaine tarafından yapıldı, 1799 tarihli tuval, 1921 yılında modelin torunu Alfred-Charles Lenoir tarafından Versailles Sarayı Ulusal Müzesi'ne bağışlanmıştır. A. Lenoir, içinde Molière küllerinin bulunduğu çömleği tutuyor (Fransız Anıtlar Müzesi'ne taşındı). Müzeye geri getirilmiş olan I. François'in mezarının önünde duruyor.
Jacques-Louis David tarafından, Alexandre Lenoir'ın Portresi adlı tablo Fransa'da yapımına başlandı ve 1817'de Brüksel'de tamamlandı, 1921'de Louvre Müzesi tarafından satın alındı.

Galeri

Marie-Geneviève Bouliard tarafından yapılan Alexandre Lenoir portresi
1796.
Pierre-Maximilien Delafontaine tarafından yapılan Alexandre Lenoir portresi.
Jacques-Louis David tarafından yapılan Alexandre Lenoir portresi.

Kaynakça

^ Bazen « Marin »,Légion d'honneur dosyasındaki gibi
^ Andrew McClellan, Inventing the Louvre : Art, Politics, and the Origins of the Modern Museum in Eighteenth-century Paris, University of California Press, 1994, s. 158-159.
^ (en) Astrid Swenson, The Rise of Heritage : Preserving the Past in France, Germany and England, 1789-1914, Cambridge University Press, 2013, s. 35.
^ Haskell, Francis et François Nancy, « Michelet et l'utilisation des arts plastiques comme sources historiques », Annales. Économies, sociétés, civilisations, no 6, 1993, s. 1403-1420 (lire en ligne [archive]).
^ Léandre Vaillat, La Société du xviiie siècle et ses peintres, Perrin, 1912, s. 78.

[1] Bazen « Marin »,Légion d'honneur dosyasındaki gibi

[2] Andrew McClellan, Inventing the Louvre : Art, Politics, and the Origins of the Modern Museum in Eighteenth-century Paris, University of California Press, 1994, s. 158-159.

[3] (en) Astrid Swenson, The Rise of Heritage : Preserving the Past in France, Germany and England, 1789-1914, Cambridge University Press, 2013, s. 35.

[4] Haskell, Francis et François Nancy, « Michelet et l'utilisation des arts plastiques comme sources historiques », Annales. Économies, sociétés, civilisations, no 6, 1993, s. 1403-1420 (lire en ligne [archive]).

[5] Léandre Vaillat, La Société du xviiie siècle et ses peintres, Perrin, 1912, s. 78.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]