Arif Emirzade
| Emirzade Arif Bey | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| 7. Fenerbahçe Spor Kulübü Başkanı | |||||||||||
| Görev süresi 1911-1912 | |||||||||||
| Yerine geldiği | Osman Fuat Efendi | ||||||||||
| Yerine gelen | Mehmet Hulusi Bey | ||||||||||
| Kişisel bilgiler | |||||||||||
| Doğum | 1893 İstanbul | ||||||||||
| Ölüm | 19 Kasım 1919 (25-26 yaşlarında) Niğde, Bor Ovası | ||||||||||
| |||||||||||
Arif Emirzade (1893 - 19 Kasım 1919), Osmanlı asker, mühendis, futbolcu ve 1911 yılı Fenerbahçe SK başkanı.
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Fenerbahçe'de 1910-1919 yılları arasında 128 maçta sarı-lacivertli formayı giymiş bir defans oyuncusudur.[1] 1909 yılı sonlarında Şehremini dolaylarındaki çayırlarda oynadığı futbola şans eseri şahit olan dönemin yöneticilerinden Mustafa Elkatipzade tarafından Fenerbahçe'nin genç takımına dahil edilmiştir. Ayrıca Arif Bey, bu yıllarda Osmanlı ordusuna topçu subayı yetiştiren Mühendishane-i Berri Hümayun okulunda talebeydi. 17 yaşında Fenerbahçe'nin birinci takımına yükseldikten sonra Galip Kulaksızoğlu ile birlikte tam 7 yıl boyunca defans mevkiinde gösterdiği başarılı oyunundan dolayı hem takımının hem de dönemin en önemli savunma oyuncusu olarak kulüp tarihine geçmiştir. Oyunda asıl mevkisi savunma olmasına rağmen; daha çok sağ haf (bek) pozisyonunda oynamıştır. Kulüp reisi Ayetullah Bey, idari sahada çok yorulduğunu öne sürüp ayrılırken, başkanlığı; genç mühendis Emirzade Arif'e bırakmıştır. Kulüpte 1911 yılı içerisinde birkaç ay, kısa süreli başkanlık görevini yürüttü.Fenerbançe, hiç yenilmeden kazandığı 1911-12 deki ilk İstanbul Ligi şampiyonluğunu da; Arif Bey'in hem futbolculuk hem de kulüp yöneticiliği yaptığı bu dönemde elde etmiştir. Yüzbaşı Emirzâde Arif Bey, 19 Kasım 1919 günü Toros demiryolu inşaatında çalışırken, Bor Ovası'nda bir Rum eşkıya çetesinin saldırısına uğramış ve kalbini delen bir kurşun sonucu ölmüştür.[2] Fenerbahçe, 21 Kasım 1919'da Anadoluhisarı İdman Yurdu'nu 11-1 skorla yendiği maçtan, henüz 2 gün önce şehadete ulaşmış olan Arif Emirzade Bey'in yerine kimseyi oynatmamış ve sahaya 10 kişi çıkmıştır. Fenerbahçeli yöneticiler, santra çizgisinin başladığı yerdeki sahanın kenarına bir sandalye koymuş ve üzerine Emirzade Arif'in 2 numaralı formasını asmışlardır.[2] Arif Bey'in öldürülmesinin ardından, kulüpte büyük bir matem oluşmuş ve Fenerbahçe birinci katibi Ömer Nazım Elbi, Arif Bey için şu dizeleri kaleme almıştır:
Futbolu can etmişti şahsında.
Ey arkadaş...
Kimdir bu?
Şehit Arif'imiz karşında.
Dur ve ağla, elin bağla yanında.
En mukaddes şehittir bu,
Öldürdüler, vazifesi başında,
Ah Fener... Ne acıklı haldir bu..."
Fenerbahçe Birinci Katibi Ömer Nazım Bey
| “ | Arif'i çok eskiden Fenerbahçe takımında müteaddit defalar (birçok kez) takdirle seyretmiştim. O zaman, Fenerbahçe müdafaasının bel kemiği vaziyetindeydi. Zayıf, fakat çok çetin, gözü pek bir oyuncuydu. Sert, fakat faulsüz oynardı. Maç sırasında asabi olan Arif, maç bitiminde sakin ve nazik bir genç olurdu. | ” |
—Sedat Taylan, 1944 yılında yayımladığı “Fenerbahçe’den Hatıralar” adlı kitabından | ||
Emirzade Arif Bey, I. Dünya Savaşı'nda Uzunköprü-Keşan Demiryoylu inşaatında Şube Fen Heyetinde teğmen (mülazım-ı evvel) olarak görev yaparken komutanlarından izin alarak;Keşan'dan Uzunköprü'ye kadar 40 km'yi atla kateder ve daha sonrasında trene binip Fenerbahçe maçlarına gelirdi.[3]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Önce vatan, sonra Fenerbahçe/Futbol/milliyet blog". 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2017.
- ^ a b "Arif Emirzade Fenerbahçe 1911". 5 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2017.
- ^ "Şehit Futbolcular Belgeseli". Türk Futbol Arşivi Sitesi. 25 Temmuz 2008. 25 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2008.