Asım Arar
| Asım Arar | |
|---|---|
| Sağlık Bakanlığı müsteşarı | |
| Görev süresi 15 Kasım 1937 - 22 Ocak 1945 | |
| Yerine geldiği | Hüsamettin Kural |
| Yerine gelen | Ekrem Tok |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 1890 |
| Ölüm | 16 Haziran 1955[1] İstanbul |
| Defin yeri | Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul |
Ahmet Asım Arar[2] (d. 1890[3] - ö. 16 Haziran 1955,[1] İstanbul), bulaşıcı hastalıklar doktoru.
Asım Arar, ilk ve orta öğrenimini, babası son devir Osmanlı alimi Manastırlı İsmail Hakkı'nın kurduğu okulda; lise öğrenimini Vefa Lisesi'nde tamamlamıştır. 1911 yılında Darülfünun Tıp Fakültesi'ni bitirdikten sonra Dahiliye asistanlığına atanmıştır. Daha sonra Almanya'da dahiliye ve hıfzıssıhha alanlarında eğitim görmüştür. Dönüşünde, savaş yıllarında çeşitli çalışmalar yapmıştır. Kurtuluş Savaşı başlayınca Anadolu'ya geçmiştir. Hıfzıssıhha Genel Müdürlüğü ve ardından Sağlık Bakanlığı Müsteşarlığı'nın yanında, 1926-1946 yılları arasında Kızılay Genel Sekreterliği görevini yapmıştır.
1920 yılında Mustafa Kemal Atatürk'ün annesi Zübeyde Hanım'ın ve 1925 yılından başlayarak Mustafa Kemal Atatürk'ün ve eşi Latife Hanım'ın doktorluğunu yapmıştır. Oğlu İsmail Hakkı Arar da Devlet, Adalet ve Millî Eğitim bakanlıkları görevlerinde bulunmuştur.[4] Torunu Büyükelçi Ahmet Asım Arar'dır.
16 Haziran 1955 tarihinde İstanbul'da ölmüş ve Zincirlikuyu Mezarlığı'na gömülmüştür.[1]
Yayınlanmış kitabı
[değiştir | kaynağı değiştir]- Arar, Asım (1958). Son Günlerinde Atatürk. İstanbul: Selek Yayınları.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "Milliyet - 17 Haziran 1955 - MİLLİYET GAZETE ARŞİVİ". gazetearsivi.milliyet.com.tr. 9 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "TBMM Albümü 4. Cilt (1960-1983)" (PDF). TBMM Basın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü. 21 Ocak 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2022.
- ^ "Doktor Asım Arar". 17 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2023.
- ^ Yavuz, Salih Sabri (2003). "Manastırlı İsmail Hakkı". TDV İslâm Ansiklopedisi. 27. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı. ss. 563-564. 6 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2021.