Athanagild
| Athanagild | |
|---|---|
| King of Hispania and Septimania | |
 1624 yılına ait Athanagild çizimi, Biblioteca Nacional de España, Madrid | |
| Vizigot kralı | |
| Hüküm süresi | Mart 554 – Aralık 567 |
| Önce gelen | Agila I |
| Sonra gelen | Liuva I and Liuvigild |
| Doğum | c. 517 |
| Ölüm | Aralık 567 (50 yaşında) |
| Eş(ler)i | Goiswintha |
| Çocuk(lar)ı | Brunhilda of Austrasia Galswintha, Queen of Neustria |
Athanagild (y. 517 - Aralık 567) Hispania ve Septimania'nın Vizigot Kralıdır. 551'de selefi Agila I'e isyan etmiştir. Agila ve Athanagild'in orduları Sevilla'da karşılaştı ve burada Agila ikinci bir yenilgiyle karşılaşmıştır.[1] Agila'nın 554'teki ölümünün ardından saltanatının geri kalanında tek hükümdarıdır.
Roger Collins, Athanagild'in saltanatının "belki de kaynaklarımızın inanmamıza izin vereceğinden daha önemli" olduğunu bildirir. Collins, Sevillalı İsidor'un anlatımının, sonraki Vizigot krallarının Athanagild ve onun soyundan gelenlere karşı beslediği düşmanlıkla renklenmiş olabileceğini savunur.[2]
Roma istilası
[değiştir | kaynağı değiştir]İkisi arasındaki çatışma sırasında Justinianus'un gönderdiği bir Roma kuvveti, Hispania Baetica'nın (Endülüs) büyük bir kısmının kontrolünü ele geçirdi. Gelişlerinin bahanesi belirsizdir. Peter Heather, Jordanes'in Agila'nın onları çağırdığını ima ettiğini belirtir.[3] Sevillalı İsidor iki çelişkili hikâye sunmaktadır: Agila ile ilgili bölümde, onu çevreleyen Gotlar, "Romalı askerlerin yardım etme bahanesiyle İspanya'yı işgal edebilecekleri" korkusuyla onu öldürdüler; sonraki bölümde İsidor, Athanagild'in Justinianus'tan yardım istediğini ancak İspanya'ya vardıklarında "tüm çabalarına rağmen onları krallığın topraklarından çıkaramadığını" belirtir.[4] Collins, "İmparator Justinianus'un diğer batı müdahalelerinin her ikisinde de, 533'te Afrika'da ve 535'te İtalya'da, görünüşte meşru hükümdarların gaspçılara karşı haklarını korumak için geldiğini" ve dolayısıyla Jordanes'in olaylara ilişkin versiyonuna katıldığını belirtir.[2]
Athanagild birkaç şehri geri almasına rağmen Romalılar, Spania eyaleti olarak düzenlenen fetihlerinin çoğunu hükümdarlığının sona ermesinden çok sonra ellerinde tuttular. Bu eyaletin kapladığı alan tam olarak belli değildir. J. B. Bury, bu bölgenin "Gades Boğazı'nın doğusunda olduğu kadar batısındaki ilçe ve kasabalardan oluştuğunu" ve Yeni Kartaca (Cartagena ), Corduba (Córdoba ) ve Assidonia şehirlerini de içerdiğini belirtiyor.[5] Peter Heather, Yeni Kartaca ve Assionia'yı kapsadığını kabul etse de Corduba konusunda şüphelidir ve Málaga ve Saguntum'un dahil olduğu ise kesindir[6]
İsidor'a göre Athanagild Toledo'da doğal nedenlerden ölmüş, ardından beş aylık bir fetret döneminin ardından Liuva I kral olmuştur.[7]
Hanedan ittifakları
[değiştir | kaynağı değiştir]Kraliçesi Goiswintha ona Brunhilda ve Galswintha isimli iki kız çocuk vermiştir. Bunlar iki Merovenj kardeş kralla evlenmiştir. Brunhilda Austrasia'lı I. Sigebert ile Neustria ise Franklarının kralı Chilperic ile evlenmiştir. Tourslu Gregorius bunun nedeninin Sigebert'in "kendilerine hiç yakışmayan eşler alma" şeklindeki yaygın uygulamayı küçümsemesi ve güzel ve kültürlü Brunhilda'yı araması, Chilperic'in ise kardeş rekabeti nedeniyle kız kardeşiyle evlenmesi olduğunu belirtmesine rağmen, Ian Wood morgengab'ın koşulları ve boyutu durumun daha karmaşık olduğunu altını çizip, "Athanagild'in oğlu yoktu. İki kızını Frank krallarıyla evlendirerek Merovenjleri Vizigotların halefiyetine dahil etmeyi amaçlamış olabilir. Belki de evliliklerin onun yerine geçebilecek torunlar doğuracağını umuyordu." söyler.[8]
Ancak Athanagild'in 567'deki ölümü durumu değiştirdi. Wood, Galswintha'nın cinayet tarihinin ölümünden kısa süre sonra geldiğini tahmin etmektedir.[9] Brunhilda, kız kardeşinin kaderinden kaçındı ve altıncı yüzyılın geri kalanında Frank tarihinin merkezi bir figürü haline geldi.[10] Son olarak Goiswintha, Athangild'in ölümünün ardından gelen ayaklanmadan sağ kurtuldu ve Athangild'in halefi Liuva'nın kardeşi ve kendisi de Vizigotların gelecekteki kralı olan Liuvigild'in ikinci karısı oldu.[11]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Isidore of Seville, Historia de regibus Gothorum, Vandalorum et Suevorum, chapter 46. Translation by Guido Donini and Gordon B. Ford, Isidore of Seville's History of the Goths, Vandals, and Suevi, second revised edition (Leiden: E.J. Brill, 1970), p. 22
- ^ a b Collins, Early Medieval Spain: Unity in Diversity 400-1000, second edition (New York: St. Martins, 1995), p. 39
- ^ Peter Heather, The Goths (Oxford: Blackwell, 1996), p. 278; Jordanes, Getica 303
- ^ Isidore, chapters 46, 47; translated by Donini and Ford, p. 22
- ^ Bury, History of the Later Roman Empire, (Macmillan, 1923), p. 287
- ^ Collins, Early Medieval Spain, pp. 38f
- ^ Isidore, chapters 46; translated by Donini and Ford, p. 22
- ^ Gregory of Tours, Decem Libri Historiarum, IV.27, 28; translated by Lewis Thorpe, History of the Franks (Harmondsworth: Penguin, 1974), pp. 221f. Wood, The Merovingian Kingdoms: 450-751 (London: Longman, 1994), p. 170
- ^ Wood, Merovingian Kingdoms, p.170
- ^ Wood, Merovingian Kingdoms, pp. 126-136
- ^ Gregory of Tours, Decem Libri Historiarum, V. 38; translated by Thorpe, History of the Franks, pp. 301f.
