Baryum iyodat
| |
| Tanımlayıcılar | |
|---|---|
3D model (JSmol)
|
|
| ChemSpider | |
| ECHA InfoCard | 100.031.035 |
PubChem CID
|
|
| UNII | |
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
|
|
| |
| |
| Özellikler | |
| Molekül formülü | Ba(IO3)2 |
| Molekül kütlesi | 487.13 g/mol |
| Görünüm | Beyaz granül tanecikler |
| Yoğunluk | 5.23 g/cm3 (susuz) 4.998 g/cm3 (monohidrat) |
| Erime noktası | 580 °C bozunur |
Çözünürlük ürünü (Ksp)
|
4.01 × 10−9[1] |
| -122.5•10−6 cm3/mol | |
| Tehlikeler | |
| GHS etiketleme sistemi: | |
| Piktogramlar |  
|
| Tehlike ifadeleri | H272, H302, H332 |
| Önlem ifadeleri | P264, P301+P330+P331, P371+P380+P375 |
| Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
| |
| Bilgi kutusu kaynakları | |
Baryum iyodat, kimyasal formülü Ba(IO3)2 olan inorganik bir kimyasal bileşiktir. Beyaz, granül bir maddedir.
Elde edilişi
[değiştir | kaynağı değiştir]Baryum iyodat, iyot ve baryum hidroksit reaksiyonunun bir ürünü olarak veya baryum kloratın potasyum iyodat ile birleştirilmesiyle elde edilebilir.[2]
![{\displaystyle {\mathrm {BaClO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{3}}{}+{}2\,\mathrm {KIO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{3}}{}\mathrel {\longrightarrow } {}\mathrm {Ba} (\mathrm {IO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{3}}){\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{2}}{}+{}2\,\mathrm {KClO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{3}}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/ede992c391e9df87ecc1dbc75790be4bbada2491)
Kimyasal özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Bileşik, yaklaşık 580 °C sıcaklığa kadar kararlıdır. Sıcaklık bu değerden yüksekse, Rammelsberg reaksiyonu olarak bilinen aşağıdaki reaksiyon meydana gelir:[3]
- 5 Ba(IO
3)
2 → Ba
5(IO
6)
2 + 9 O
2 + 4 I
2
Baryum iyodat seyreltilmiş sülfürik asit ile karıştırılırsa, baryum sülfat çökelir ve iyodik asit açığa çıkar:
![{\displaystyle {\mathrm {Ba} (\mathrm {IO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{3}}){\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{2}}{}+{}\mathrm {H} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{2}}\mathrm {SO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{4}}{}\mathrel {\longrightarrow } {}\mathrm {BaSO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{4}}\downarrow {}{}+{}2\,\mathrm {HIO} {\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{3}}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/ef3eeef816cb701f60cabebe1eb167fc739473b1)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ John Rumble (18 Haziran 2018). CRC Handbook of Chemistry and Physics (99.99dil=İngilizce bas.). CRC Press. ss. 4-47. ISBN 1138561630.
- ^ Mellor (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Belgrad: Naučna knjiga.
- ^ H. Stern, Kurt (2000). High temperature properties and thermal decomposition of inorganic salts. Taylor & Francis. ISBN 0849302560. Erişim tarihi: 1 Kasım 2013.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Definition of Insoluble salts (precipitates) 10 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Çözünürlük ürünü