Bechdel testi
Bechdel testi[1] veya Bechdel–Wallace testi,[2] kadınların kurgudaki temsilinin bir ölçüsüdür. Test, eserde erkekler dışında herhangi bir şey hakkında birbiriyle konuşan en az iki kadın olup olmadığına bakar. Bazen bununla birlikte bu iki kadının eserde isimlendirilmiş olması gerekliliği eklenir.[3]
Kullanıcı tarafından düzenlenen veritabanlarına ve medya sektörü basınına göre, tüm filmlerin yaklaşık yarısı bu kriterleri karşılıyor. Ancak testin geçilmesi veya geçilememesi, kadınların belirli bir işte ne kadar iyi temsil edildiğinin kesin bir göstergesi olmayabilir. Daha ziyade, test, kadınların genel olarak film ve diğer kurgu alanındaki aktif varlığının bir göstergesi olarak ve kurgudaki cinsiyet eşitsizliğine dikkat çekmek için kullanılır. Medya endüstrisi çalışmaları, testi geçen filmlerin, geçemeyen filmlere göre finansal olarak daha iyi performans gösterdiğini göstermektedir.
Test adını, 1985'te Dykes to Watch Out For adlı çizgi romanda testi ilk kez ortaya atan Amerikalı karikatürist Alison Bechdel'dan almıştır. Bechdel fikri arkadaşı Liz Wallace'a ve Virginia Woolf'a atfetti. Testin popülerliğinin 2000'lerde artmasından sonra, testten ilham alan bir dizi varyant ortaya çıktı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "TeachingBooks | Author & Book Resources to Support Reading Education". www.teachingbooks.net. 12 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021.
- ^ "Alison Bechdel Would Like You to Call It the "Bechdel-Wallace Test,"". www.themarysue.com. 27 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021.
- ^ Media, margins and popular culture. Savigny, Heather,, Alexander, Jenny (Lecturer in media and communication),, Jackson, Daniel (Lecturer in media and communication),, Thorsen, Einar,. [Basingstoke]. ISBN 978-1-137-51281-9. OCLC 918863087. 28 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021.