Beni Tay
Benî Tay (Arapça: بنو طيّ), büyük bir Arap kabilesidir.
Adını Tay bin Üded bin Zeyd'den alır; Kahtanilerin Kehlan koluna mensupturlar. Tay kabilesinin büyük bir kısmı Hristiyanlığı benimsedi. Daha sonraki yıllarda büyük kısmı Müslüman olan kabilenin Sa'lebe kolunun Haçlı seferlerine kadar Hristiyan kaldığı, Suriye'de Müslümanlara karşı Haçlılar'a yardım ettiği belirtilir.[1]
İslâm'dan önce meydana gelen olaylarda önemli rol oynayan Tay kabilesi şöhreti sebebiyle Suriye kaynaklarında mutlak anlamda Arap karşılığında kullanılır. Kabilenin büyük kısmı Irak sınırında kaldığı için Lahmîler ve İran ile gerçekleştirilen ilişkiler daha önemlidir. Lahmîlerin son kralı III. Nu'man Bin Münzir'in Tay kabilesine mensup iki kadınla evlenerek onlarla akrabalık kurmasına rağmen Taylılar, kabile menfaatleri gereği kendileri gibi Arap olan Lahmîlerin yerine onların siyasi hamisi konumundaki Sasani İmparatorluğu ile birlikte hareket ettiler. Bu kabileden İyâs bin Kabîsa, 602-611 yılları arasında Lahmîlerin başşehri Hîre'de Sasaniler adına bölge valiliği yaptı. Tarihte İran-Arap rekabetinin önemli olaylarından kabul edilen Zükâr Muharebesi'nde Tay kabilesinin de içinde yer aldığı, vali İyâs bin Kabîsa kumandasındaki İran ordusu Beni Bekir kabilesine yenildi. Bu yenilgiye rağmen Tay kabilesinin büyük çoğunluğunun Arap yarımadasının Irak sınırında yaşamayı sürdürdüğü bilinmektedir.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- Genel
- Apak, Adem (2011). "TAY (Benî Tay)". TDV İslâm Ansiklopedisi. 40. Türkiye Diyanet Vakfı. 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.