Birinci May Hükûmeti
Theresa May , Kraliçe II . Elizabeth tarafından yeni bir yönetim kurmak üzere davet edildikten sonra 13 Temmuz 2016'da Birleşik Krallık'taki ilk May Hükûmetini kurdu. Ardından İçişleri Bakanı, May'in o zamanki Başbakan David Cameron'un istifasının ardından başbakan oldu.[1][2] Muhafazakar çoğunluk hükûmeti olan hükûmet, 2015 genel seçimlerinin ardından kurulan ikinci Cameron Hükûmetinin yerini aldı. Cameron'ın hükûmeti, Haziran 2016'da İngiltere'nin Avrupa Birliği'nden ayrılmasına ilişkin referandumun hemen ardından istifasını sundu.
2017 erken genel seçimlerinin ardından May, Demokratik Birlik Partisi'nin desteğiyle yeni bir azınlık hükûmeti kurdu.[3]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]May, 13 Temmuz akşamı Maliye Bakanı, İçişleri Bakanı, Dışişleri Bakanı ve Savunma Bakanı seçimlerini açıkladı: İlk üç göreve sırasıyla Philip Hammond, Amber Rudd ve Boris Johnson atandı, Michael Fallon Savunma Bakanı olarak devam etti.[4][5] David Davis, Avrupa Birliği'nden Ayrılıştan Sorumlu Devlet Bakanı'nın yeni görevine atanırken, Liam Fox Uluslararası Ticaretten Sorumlu Devlet Bakanı ve Ticaret Kurulu Başkanı oldu.[4]
May'in kalan kabine görevleri için tercihleri 14 Temmuz'da açıklandı.[6] Daha önce uluslararası kalkınma sekreteri olan Justine Greening, eğitim sekreterliğine terfi etti ve Greening'in bıraktığı boşluğu Priti Patel doldurdu. Daha önce çevre sekreteri olan Liz Truss'a adalet portföyü verildi. Daha önce genç bir enerji bakanı olan ve aynı zamanda 2016 Muhafazakar liderlik seçiminde Theresa May'in son rakibi olan Andrea Leadsom, çevre sekreteri oldu. Her ikisi de İçişleri Bakanlığı'nın eski bakanları olan James Brokenshire ve Karen Bradley'e sırasıyla Kuzey İrlanda ve kültür, medya ve spor görevleri verildi. Damian Green çalışma ve emeklilik sekreterliği görevini aldı ve Chris Grayling ulaştırma sekreteri oldu. Son olarak, Sajid Javid topluluklara ve yerel yönetime brifing verildi, Bowes Park'tan Barones Evans Lordlar Lideri oldu ve David Lidington Avam Kamarası Lideri oldu.[6]
Jeremy Hunt, Alun Cairns ve David Mundell , ikinci Cameron bakanlığı sırasında sahip oldukları sırasıyla sağlık bakanlığı, Galler sekreteri ve İskoç sekreteri görevlerini sürdürdüler.[6] Buna karşılık May, Cameron kabinesinden altı bakanı görevden aldı: Maliye Bakanı George Osborne, Adalet Bakanı Michael Gove, Kültür Bakanı John Whittingdale, Eğitim Bakanı Nicky Morgan, Lancaster Dükalığı Şansölyesi Oliver Letwin ve Lordlar Kamarası Başkanı Barones Stowell Beeston.[6]
Ayrıca May, Fiona Hill ve Nick Timothy'yi Downing Street Kurmay Başkanları olarak atadı.[7] Her ikisi de İçişleri Bakanlığı'nda ona siyasi danışman olmuş, ardından liderlik kampanyasında çalışmaya geri dönmeden önce kısa bir süre hükûmet dışında çalışmıştı.[8][9]
 | Siyaset ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
.svg){kind=small}
_(St_Edwards_Crown).svg)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "David Cameron says being PM 'the greatest honour' in final Downing Street speech". BBC News. 13 Temmuz 2016. 13 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2016.
- ^ Stewart, Heather (13 Temmuz 2016). "Theresa May becomes Britain's prime minister". The Guardian. 13 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2016.
- ^ "May to form 'government of certainty' with DUP backing". BBC News. 9 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2017.
- ^ a b "Boris Johnson made foreign secretary by Theresa May". BBC News. 13 Temmuz 2016. 13 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2016.
- ^ "Ministerial appointments: July 2016". gov.uk. Prime Minister's Office. 13 Temmuz 2016. 13 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2016.
- ^ a b c d "Theresa May shakes-up government with new-look cabinet". BBC News. 14 Temmuz 2016. 14 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2016.
- ^ Parker (14 Temmuz 2016). "Nick Timothy: Theresa May's political 'brain'". Financial Times. 17 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2016.
- ^ Hardman, Isabel (16 Temmuz 2016). "Beware the aides of May! The people who'll really run the new government". The Spectator. 29 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2019.
- ^ "Press Release: Downing Street political advisers". Gov.uk. 14 Temmuz 2016. 14 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020.