Cüzam (kabile)
Cüzam (Arapça: بنو جذام, Benū Cuzām), geç antik ve erken İslam dönemlerinde (5.-8. yüzyıllar) güney Levant ve kuzeybatı Arabistan'da yaşayan büyük bir Arap kabilesiydi. Bizans döneminde kabile olarak Hristiyandı ve Bizanslılar ve Arap müttefikleri Yarmük Muharebesi'nde yenilene kadar 629 ile 636 yılları arasında Müslüman ordularına karşı savaştı. Daha sonra İslam'a geçti ve Cünd Filistin'in (Filistin askerî bölgesi) en büyük kabile grubu haline geldi.
Soyları
[değiştir | kaynağı değiştir]Cüzam'ın kökenleri net değildir. Kuzey Araplarının soyundan geldikleri düşünülse de kendileri Yemani (güney Arap) kökenleri olduğunu iddia ediyorlardı. Ancak, bu Suriye'deki Yemani müttefiklerine daha da yakınlaşmak için yapılmış olabilir.
Yurtları
[değiştir | kaynağı değiştir]İslam'ın 7. yüzyılın başlarında ortaya çıkmasından önce, Cüzam göçebeleri Bizans Filistini ve Suriye'nin çöl sınır bölgelerinde dolaşarak Medyen, Amman, Ma'an, Adhruh, Tebük gibi yerleri güneyde Vadi el-Kura'ya kadar kontrol ediyorlardı. Müslüman fetihlerinin arefesinde, Tabük çevresinden kuzeye doğru Araba vadisinin ve Ölü Deniz'in doğusundaki bölgelere, modern Amman çevresindeki Belka bölgesi dahil, hakimiyet kurdular.