Campanus Nouariensis

Campanus Nouariensis
Campanus Nouariensis
Doğum	y. 1220; Novara
Ölüm	1296; Viterbo
Diğer ad(lar)ı	Campanus of Novara,; Campanus de Novaria,; Iohannes Campanus,; Johannes Campanus

Campanus Nouariensis (y. 1220 – 1296), Euclid's Elements üzerine yaptığı çalışmalarla tanınan^[1]^[2] bir İtalyan matematikçi, astronom, astrolog ve doktordur.^[3] Dönemin belgeleri ondan Magister Campanus olarak bahseder ve adının tam tarzı Magister Campanus Nouariensis'tir.^[1] Ayrıca Campano da Novara, Giovanni Campano veya benzeri olarak da anılır. Daha sonraki yazarlar (16. yüzyıldan itibaren) bazen Johannes Campanus veya Iohannes Campanus ön adlarını kullandılar.^[1]^[3]^[4]

Doğum tarihi belirsizdir, ancak 13. yüzyılın ilk on yılı kadar erken olabilir ve doğum yeri muhtemelen Piyemonte'deki Novara'dır.^[4] Papa IV. Urbanus, Papa V. Hadrianus, Papa IV. Nicolaus ve Papa VIII. Bonifacius'un papazı olarak görev yaptı.^[1] Çağdaşı Roger Bacon, Campanus'u iki "iyi" (ancak "mükemmel değil") matematikçiden biri olarak göstermesi^[5] Bacon'ın Campanus'u mükemmel^[4] veya zamanlarının en büyük matematikçilerinden biri olarak gördüğü anlamına gelir.^[3] Kendisine bir takım imtiyazlar bahşedildi ve öldüğü sırada nispeten zengindi.^[1] Viterbo'da öldü.^[4] Ay'daki Campanus kraterine onun adı verilmiştir.^[6]

Yayınlanmış eserleri

Campanus'un Öklid'in Elementleri'nin Latince baskısının ilk sayfası (1482 baskısı)

Campanus, Öklid'in Elementa'sının Latince baskısını on beş kitap halinde yazdı. Campanus'un bu çalışması etkili oldu ve 16. yüzyıla kadar Öklid'in en sık kullanılan derlemesi oldu.^[7] Robertus Castrensis tarafından yapılan bir derlemeye dayanıyordu ve ayrıca Jordanus Nemorarius'un Arithmetica'sından, Anaritius'un Öklid yorumundan ve bizzat Campanus'un eklemelerinden materyaller içeriyor.^[7]^[8] Erhard Ratdolt tarafından 1482'de Venedik'te Preclarissimus liber elementorum Euclidis perspicacissimi adıyla yayınlanan Öklid'in^[7] ilk basılı baskısıydı.^[9]

Astronomi alanında, gezegenlerin hareketlerini ve boylamlarını geometrik olarak tanımladığı bir Theorica Planetarum yazdı. Ayrıca bir gezegen ekvatorunun inşası ve bunun geometrik tanımıyla ilgili talimatları da içeriyordu. Campanus ayrıca her gezegenin geriye dönük hareketinin zamanını belirlemeye çalıştı. Gezegenlerle ilgili veriler, Arap astronom Zerkâlî'nin Almagest ve Toledo Cetvelleri'den alınmıştır. Campanus, tabloların kullanımıyla ilgili kesin talimatlar verdi ve gezegenlere olan mesafeleri ve boyutları hakkında ayrıntılı hesaplamalar yaptı. Bu çalışma, "Batlamyus astronomik sisteminin Latince konuşulan Batı'da yazılacak ilk ayrıntılı açıklaması" olarak adlandırıldı.^[4]

Asal dikeyi 30°'lik eşit yaylara veya evlere bölen burçlar için bir ev sistemi genellikle ona atfedilir, ancak yöntemin onun zamanından önce başkaları tarafından tanımlandığı bilinmektedir.^[10]

Çalışmaları

Elementa, 1255–1259^[1]^[4]
Theorica planetarum, 1261–1264^[1]^[4]
Computus maior, 1268^[1]^[4]
Tractatus de sphera, after 1268^[1]^[4]
De quadratura circuli^[4]
De quadrante^[4]
Tres circulos in astrolapsu descriptos...^[4]
Tractatus de astrologia indicaria^[4]

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Toomer, G. J. (1971). "Campanus of Novara". Gillispie, Charles Coulston (Ed.). Dictionary of scientific biography. III. New York: Scribner. ss. 23-29. ISBN 978-0-684-10114-9.
^ Wilson, Curtis (1973). "Review: A Thirteenth-Century Textbook of Ptolemaic Astronomy". Isis. 64 (1): 110-112. doi:10.1086/351051.
^ ^a ^b ^c Truffa, Giancarlo (2007). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Science. ss. 194-195. doi:10.1007/978-0-387-30400-7_231.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Benjamin, Francis Seymour; Toomer, G. J. (1971). Campanus of Novara and medieval planetary theory: Theorica planetarum. University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-05960-6.
^ Molland, George (1997). "Roger Bacons Knowledge of Mathematics". Hackett, Jeremiah (Ed.). Roger Bacon and the sciences: commemorative essays. s. 157. ISBN 978-90-04-10015-2.
^ IAU WGPSN. "Planetary Names: Crater, craters: Campanus on Moon". Gazetteer of Planetary Nomenclature. IAU, USGS Astrogeology Science Center, NASA. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2011.
^ ^a ^b ^c Busard, H.L.L. (2005). "Introduction to the Text". Campanus of Novara and Euclid's Elements (İngilizce). I. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. ISBN 978-3-515-08645-5.
^ Lo Bello, Anthony (2003). "Campanus". The commentary of Al-Nayrizi on Book I of Euclid's Elements of geometry, with an introduction on the transmission of Euclid's Elements in the Middle Ages (İngilizce). Boston: Brill Academic. ss. 74-78. ISBN 0-391-04192-4.
^ Stanley, John (1999). "Euclid: Latin Editions". From Euclid to Newton (İngilizce). Brown University Library. 9 Ocak 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2011.
^ North, John David (1986). "The eastern origins of the Campanus (Prime Vertical) method. Evidence from al-Bīrūnī". Horoscopes and history (İngilizce). The Warburg Institute, University of London. ss. 175-176. ISBN 978-0-85481-068-0.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Campanus Nouariensis ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.

Vikikaynak'ta Early editions of Euclid's Elements

ile ilgili metin bulabilirsiniz.

O'Connor, J.J.; Robertson, E.F. (Temmuz 2009). "Campanus of Novara biography". The MacTutor History of Mathematics archive. School of Mathematics and Statistics, University of St Andrews, Scotland. 8 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2011.

[Toomer-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Toomer, G. J. (1971). "Campanus of Novara". Gillispie, Charles Coulston (Ed.). Dictionary of scientific biography. III. New York: Scribner. ss. 23-29. ISBN 978-0-684-10114-9.

[2] Wilson, Curtis (1973). "Review: A Thirteenth-Century Textbook of Ptolemaic Astronomy". Isis. 64 (1): 110-112. doi:10.1086/351051.

[Truffa-3] Truffa, Giancarlo (2007). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Science. ss. 194-195. doi:10.1007/978-0-387-30400-7_231.

[Benjamin-4] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Benjamin, Francis Seymour; Toomer, G. J. (1971). Campanus of Novara and medieval planetary theory: Theorica planetarum. University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-05960-6.

[5] Molland, George (1997). "Roger Bacons Knowledge of Mathematics". Hackett, Jeremiah (Ed.). Roger Bacon and the sciences: commemorative essays. s. 157. ISBN 978-90-04-10015-2.

[6] IAU WGPSN. "Planetary Names: Crater, craters: Campanus on Moon". Gazetteer of Planetary Nomenclature. IAU, USGS Astrogeology Science Center, NASA. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2011.

[Busard-7] Busard, H.L.L. (2005). "Introduction to the Text". Campanus of Novara and Euclid's Elements (İngilizce). I. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. ISBN 978-3-515-08645-5.

[8] Lo Bello, Anthony (2003). "Campanus". The commentary of Al-Nayrizi on Book I of Euclid's Elements of geometry, with an introduction on the transmission of Euclid's Elements in the Middle Ages (İngilizce). Boston: Brill Academic. ss. 74-78. ISBN 0-391-04192-4.

[9] Stanley, John (1999). "Euclid: Latin Editions". From Euclid to Newton (İngilizce). Brown University Library. 9 Ocak 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2011.

[10] North, John David (1986). "The eastern origins of the Campanus (Prime Vertical) method. Evidence from al-Bīrūnī". Horoscopes and history (İngilizce). The Warburg Institute, University of London. ss. 175-176. ISBN 978-0-85481-068-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]