Campo Formio Antlaşması

Campo Formio Barışı veya Campo Formio Anlaşması 18 Ekim 1797 tarihinde^[1] Devrimci Fransa devletinin Alpler ordusunun İtalya seferi için başkomutanı olan Napolyon Bonapart'ın İtalya'nın kuzeyini ele geçirmesi sonrası Avusturya ile yapılan antlaşma. Campo Formio Kuzey İtalya'da Udine yakınlarında (modern ismiyle "Campoformido" olan) bir köyün adı idi.

Anlaşma devrimci Fransa adına General Napolyon Bonapart ve Avusturya Arşidüklüğü adına Kont Philipp von Cobenzl tarafından imzalanmıştır. Bu anlaşma Napolyon'un devrimci Fransa ordusunun kuzey İtalya'da yaptığı galibiyetlerle dolu başarılı askeri seferini sona erdiren 18 Nisan 1797 tarihli "Leoben Ateşkes Anlaşması"'nı takip etmiştir. Campo Formio Anlaşması ile Fransız Devrim Savaşları'nın birinci kısmını oluşturan ve devrimci Fransa'ya karşı 1792'de kurulan Birinci Koalisyon ile Fransa arasında olan "I. Koalisyon Savaşı" kesinlikle sona ermiştir. Bu anlaşmadan sonra devrimci Fransa'ya karşı savaşan tek devlet olarak Büyük Britanya kalmıştır.

İçerik

Campo Formio barışına göre: 1795'te Fransa'nın işgal ve ilhak ettiği Belçika'nın, Fransa'ya ait olduğunu Avusturya kabul ediyordu. Belçika'nın kaybına karşılık, Venedik Cumhuriyeti toprakları, Avusturya ile Fransa arasında bölüşüyordu. Adige nehrine kadar olan Dalmaçya kıyılarını Avusturya alıyordu. Adige nehrinin sağında kalan topraklar, Napolyon'un kurduğu "Cisalpine" Cumhuriyeti'nin oluyordu. Venedik'e ait Yedi Ada'yı Fransa alıyordu. Venedik donanması da keza Fransa'ya geçiyordu. Ren'in sağ kıyılarının Fransa'da kalması konusunda ise, bu konu Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu'na ait olduğu için, Avusturya bu sorunu görüşmek üzere İmparatorluk Diyeti'ni toplantıya çağıracaktı.

Sonuçları

Bu barış antlaşmasının bazı bakımlardan şu önemli sonuçları vardır. Şöyle ki: Venedik Cumhuriyeti artık tarihten siliniyordu. Dalmaçya kıyıları ile Adige'ye kadar olan Venedik topraklarını almakla, Avusturya Adriyatik Denizi'ne çıkıyordu. Yedi Ada'yı alan Fransa, Osmanlı İmparatorluğu ile komşu oluyordu. komşuluk ve yakınlık sebebiyle, ihtilal fikirleri Osmanlı İmparatorluğu'nun Balkan topraklarına da sıçrayacak ve bu durum Osmanlı-Fransız münasebetlerini etkileyecektir.

Napolyon'un Kuzey İtalya'da bir takım "Cumhuriyetler" kurmasıyla (Lombardiya'da Cisalpine, Cenova'da Ligüryen, Roma'da Roma Cumhuriyeti) ihtilal fikirleri bütün kuzey İtalya'ya yayılacak ve bu durum İtalyan milli birliğine giden yolu açacaktır.^[2]

Kaynakça

^ Jones, Colin (2002). The Great Nation: France from Louis XV to Napoleon 1715–99. New York: Columbia University Press (İngilizce)
^ Fahir Armaoğlu, 19. Yüzyıl Siyasi Tarihi(1789 - 1914), Alkım Yayınları, Ankara 1995 s.54, 55

[1] Jones, Colin (2002). The Great Nation: France from Louis XV to Napoleon 1715–99. New York: Columbia University Press (İngilizce)

[2] Fahir Armaoğlu, 19. Yüzyıl Siyasi Tarihi(1789 - 1914), Alkım Yayınları, Ankara 1995 s.54, 55

[1]

[2]