Ducati Apollo

Ducati Berliner 1260 Apollo
Genel bakış
Üretici	Ducati
Üretim yıl(lar)ı	1964 (2 adet)
Güç özellikleri
Motor	1.257 cc (76,7 cu in) hava soğutmalı OHV 90° V4 motor
Çap / strok	845 mm × 56 mm (33,3 in × 2,2 in)
Boyutlar
Dingil mesafesi	1.554,48 mm (61,200 in)
Boyutlar	G: Motor 450 mm (18 in) Gidonlar 750 mm (30 in)
Sele yüksekliği	749,3 mm (29,50 in)
Ağırlık	270 kg (600 lb) (kuru)

Ducati Berliner 1260 Apollo, Amerika Birleşik Devletleri pazarı için tasarlanmış prototip bir motosikletti. Hiçbir zaman üretime geçmedi ancak daha sonra üretilen Ducati modellerini etkiledi.

Konsept

1959 yılında, Ducati'nin ABD distribütörü Berliner Motor Corporation, Harley-Davidson'a rakip olacak bir motosiklet üretip ABD'deki polis teşkilatlarına satmak için Ducati'ye teklifte bulundu.

Berliner kardeşler bu projeye büyük bir hevesle yaklaştı ancak Ducati yönetimi aynı hevesi paylaşmıyordu. 1961 yılında Berliner, geliştirme maliyetlerinin bir kısmını üstlenmeyi kabul ettiğinde proje hayata geçirilebildi. Apollo Projesi'ne atfen projeye Apollo ismi verildi.

Ducati, iki prototip ve yedek olarak iki ekstra motor üretti. Bugün sadece biri hayatta kaldı.

Mekanik

1954'ten beri Ducati'de çalışan Fabio Taglioni, ABD polisinin isteklerine uygun ve mevcut Harley-Davidson modellerinden daha büyük bir motosiklet geliştirmekle görevlendirildi. Taglioni, hava soğutmalı, OHV, silindir başına 2 valfli, 1257 cc, 90° V4 motora karar verdi. İki model planlandı: Biri polis kullanımına yönelik 80 beygir gücünde bir motosiklet ve diğeri ise 100 beygir gücünde bir spor motosiklet.

Çoğu motosikletin dört vitesli olduğu bir dönemde, beş vitesli şanzımana sahipti. Marş motoru ise Fiat 1100'ün marşından uyarlanmıştı. Frenler ön ve arka da kampanaydı ve tek pabuçluydu. Fren mesafesi çok uzundu ve dikkat edilmesi gerekiyordu.

Taglioni, şaft ile tahrik önerisini reddetti ve zincirli tahrikte karar kıldı. Polis yönetmeliği 16 in (410 mm) lastikler talep ettiğinden, bu konuda fazla seçenek yoktu.

Performans

Başlangıçta 7000 devirde 100 bhp (75 kW) güç üretiyordu ve 120 mph (190 km/sa) hızı aşabiliyordu. O dönemin Harley'leri 55 bhp güç üretiyordu. İlk test sürücüsü Franco Farne ilk sürüşünden döndüğünde, “kamyon gibi yol tutuyor” dedi. Farne normalde küçük yarış motosikletleri sürüyordu. Kısa sürede, özel olarak üretilmiş lastiklerin bile motorun gücüne yetmediği ortaya çıktı. Autostrada'da hızla giderken bir lastik parçalandı ve test sürücüsü hayatta kalmasını “mucize” olarak nitelendirdi. Motor, 80 bhp (60 kW) güç üretecek şekilde ayarlandı ancak lastikler parçalanmaya devam etti. Motor 65 bhp (48 kW) gücüne düşürüldü ve lastiklerin hayatta kalma oranı kabul edilebilir hale geldi.

1964 yılının Mart ayında, altın rengi boyalı bir prototip resmi bir törenle teslim edildi.

Güçteki azalma, Apollo'nun artık diğer üreticiler tarafından geride bırakılabileceği anlamına geliyordu, bu da beklenen pazarı polis güçleriyle sınırlandırıyordu. Berliner reklamlar basıyor, prototipi polis şeflerine gösteriyor ve Apollo'yu pazara sunmak için ciddi hazırlıklar yapıyordu.

Apollo teknik özellikleri

Bu bilgi, Berliner Motor Corporation tarafından dağıtılan tanıtım broşüründen alınmıştır. Broşürde, altın rengi motosiklet siyah beyaz olarak yer almaktadır. 1500 ABD doları olan satış fiyatı, 2025 yılı dolar değeriyle 15 bin ABD dolarına karşılık gelmektedir.

• SPOR MOTOR - 4 Silindirli 1260 cc, Çap x Strok 84,5 x 56 mm
• 4 karbüratörlü (Dell'Orto SS1 32 mm) - Sıkıştırma Oranı 10:1 - Yaklaşık 100 HP @ 7000 RPM
• (Opsiyonel) 2 karbüratörlü (Dell'Orto SS1 24 mm) - Sıkıştırma Oranı 8:1 - Yaklaşık 80 HP @ 6000 RPM
• Motorla birlikte yerleşik şanzıman
• Elektrikli marş ve ayak marşı
• 5 vitesli şanzıman
• 3,5 L yağ kapasitesi
• 12 volt elektrik sistemi, 32 amp akü
• Alternatör 200 Watt, Marş motoru: 0,50 kW
• Dingil mesafesi 1550 mm
• Ağırlık yaklaşık 240 kg

Projenin sonu

Apollo, 1964 yılının Kasım ayında Londra'daki Earls Court motosiklet fuarında görücüye çıktı. İngiliz The Motor Cycle dergisi, Apollo'nun 1260 cc'lik devasa dört silindirli motorunun Ducati standında büyük ilgi gördüğünü doğruladı ve iki ziyaretçi arasında duyulduğu iddia edilen şu esprili sözleri aktardı: “Acaba bu motoru Norton Featherbed şasisine sığdırabilir miyim?”.

İtalyan hükümeti, sınırlı pazarın üretim maliyetlerini karşılamadığına karar verdi ve proje finansmanını geri çekti. Bu, Berliner'e ağır bir darbe vurdu.

Zamanının ötesinde bir süper motosiklet olabilirdi ancak lastik teknolojisi henüz hazır değildi. Sonuç olarak ardından gelen motosikletlerin gelişimini etkiledi.

İkinci prototip olan siyah ve gümüş renkli spor versiyonu hayatta kaldı ve 2002'den 2003'e kadar sahibi Hiroaki Iwashita'nın izniyle Ducati'nin Bologna'daki Ducati Müzesi'nde sergilendi, ancak şu anda Kyushu adasındaki Yufuin'deki Yufuin Retro Motor Müzesi'nde bulunuyor.

Motosikletin son zamanlarda ki tek halka açık gösterişi, 2002 Goodwood Festival of Speed'de, motosiklet gazetecisi Ian Kerr tarafından test sürüşüne çıkarılmasıydı.

Sonrası

Berliner kardeşlerin polis filosu ve büyük gezi cruiser motosiklet pazarında bir ürün sunma arayışları Apollo ile sona ermedi. Apollo projesi sonlanırken Joe Berliner, İtalya İçişleri Bakanlığı'nın eskimiş askeri ve polis filosunun yerini alacak yeni bir model seçmek için 1966'da başlatacağı yarışmaya katılacak bir prototip olan Moto Guzzi V7'yi ilk kez gördü. Berliner Motor Corporation ve Moto Guzzi, V7'nin varyantları olan Ambassador ve Eldorado'yu LAPD, CHP ve diğer kurumların yanı sıra sivil gezi sürücülerine de başarıyla sattı.