Duvaz
Duvaz, bir halk edebiyatı nazım şeklidir. Düvaz imam, düvaze veya imam olarak da adlandırılır. Alevi ve Bektaşi şiirinde görülür. Farsçada oniki anlamına gelen düvazdeh kelimesinin kısaltılmış söylenişidir. Duvazlar On İki İmam'ı öven nefeslerdir.[1][2]
Örnek
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaldır at gönlünden gafil, seki şüpheyi gayri,
Yolun Sahibi Murtaza Şahı Merdan Alidir.
Uyup melunlara sakın, onlari görme ayrı,
Nuru Muhammed Mustafa Şahı Merdan Alidir.
Nebilerle resullerle, batında konup göçen,
Resulu Kibriya ile zahirde Hak yol açan.
Muaviye hilesiyle zehirli suyu içen,
İmam Hasan-el Mücteba şahı Merdan Alidir.
Muhammed okudu Kuran, Ali eyledi beyan,
İnkâr eyledi Kuranı, kavimi Ehli Sufyan.
İmam Hüseyine oldu Kerbela çölü mekan,
Şahı Sehid-i Kerbela Şahı Merdan Alidir.
İmam-i Zeynel Abidin Sam'da zindana düştü,
Muhammed Bakir ağladı, ciğeri yandı pişti.
İmam Cafer erkan kurdu, münkirin aklı şaştı,
Musa Kazım, Ali Rıza Şahı Merdan Alidir.
İmam Taki, İmam Naki bu yolun erenleri,
Velayetin gözü nuru Can Hasan-ül Askeri.
Sahib Zamana bağlandım, Caferiyem Caferi,
Konup göçen tüm evliya Şahı Merdan Alidir
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Fatih İyiyol. "Alevi Bektaşi Geleneğinde Duvazlar" (PDF). Uluslararası Sosyal Arastırmalar Dergisi. 17 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2017.
- ^ Armağan Çoşkun Elçi. "Duvazlar/Duvazimalar". Türk Kültürü ve Hacı Bektaşi Veli Araştırma Derneği. 4 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2017.