Ecaterina Teodoroiu
Ecaterina Teodoroiu (doğum ismi: Cătălina Toderoiu) ;[1] 15 Ocak 1894 – 3 Eylül 1917), cephede savaşan ve I. Dünya Savaşı'nda ölen Romanya'nın bir kahramanı olarak kabul edilen bir Rumen kadındı.[2]
Bir Rumen İzciler üyesi olarak, başlangıçta hemşire olarak çalışmıştı, ancak daha sonra, yaralıların vatanseverliğinden ve Romanya Ordusunda çavuş olan kardeşi Nicolae'nin ölümünden derinden etkilenerek bir cephe askeri olmaya karar verdi.[2] O dönemin bir kadını için alışılmadık bir karardı, bu yüzden isteksizce cepheye gönderildi. Ancak Romanya kraliyet ailesinin desteğiyle, orduda görev yapabildi ve sonunda bir sembol olarak görülmeye başlandı.[2]
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Teodoroiu, Oltenia'nın tarihi bölgesindeki Vădeni (şimdi Târgu Jiu'nun bir parçası) köyünde, her ikisi de çiftçi olan Elena ve Vasile Toderoiu ailesinde doğdu.[1] Ecaterina'nın beş erkek kardeşi (Nicolae, Eftimie, Andrei, Ion, Vasile) ve iki kız kardeşi (Elisabeta ve Sabina) vardı. Romanya-Alman İlkokulunda Vădeni ve Târgu Jiu'da 4 yıl okuduktan sonra [1] Bükreş'teki Kız Okulundan mezun oldu. Orada ilk kadın Rumen İzci birliğine katıldı. Eve döndüğünde, başka bir keşif birliğinde aktif hale geldi.[2] Bir öğretmenlik sertifikası için hazırlıklarına başlayamadan Romanya Krallığı, Ağustos 1916'da Müttefiklerin yanında I. Dünya Savaşı'na girdi.[2]
Askeri kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]27 Ekim 1916'da hemşire olarak çalışan Teodoroiu, Târgu-Jiu'nun önünde, Jiu Nehri üzerindeki köprüde 9. Alman Ordusu'na bağlı Bavyeralı bir bölüğün saldırısını püskürtmek için savaşan sivillere ve yedek askerlere katıldı. Cesaretinden etkilenen Kraliyet Ailesi, onu Bükreş'e davet etti.[3]
Ecaterina Teodoroiu, çavuş olan kardeşi Nicolae'yi görmek için cepheye gitti. Kısa bir süre sonra, erkek kardeşi Porceni (bugün ki Gornăcel, Schela, Gorj) yakınlarındaki çatışmalar sırasında bir top mermisiyle öldürüldü.[1][3]
Kardeşinin intikamını almak isteyen Teodoroiu, Albay Obogeanu'dan 18. Piyade Alayı'na gönüllü olarak katılmasına izin vermesini istedi. Kısa süre sonra, düşmanla çevrili bölüğünün esir alınmasını önlemek için bir hile kullanarak askeri becerilerini kanıtlayacaktı: alayın teslim olma kararını Almanca olarak açıkladıktan sonra, Teodoroiu ateş etmeye başladı, birkaç Alman'ı öldürdü ve çoğuna izin verdi. şirket kaçmak için.[1][2]
30 Ağustos 1917'de, 11. Tümen komutanı General Ernest Broșteanu ondan cephe arkasındaki gezici hastanede kalmasını nazikçe istedi, ancak Teğmen Teodoroiu onu şiddetle reddetti ve müfrezesine katılmasına izin verilmesini talep etti.[1]
3 Eylül 1917'de Rumen hatları, 115. Piyade Tümeni'nin Alman 40. Yedek Alayı tarafından saldırıya uğradı. Müfrezesine bir karşı saldırıda liderlik ederken, göğsünden (bazı hesaplara göre) veya kafasından (diğer hesaplara göre) makineli tüfek ateşiyle vuruldu.[1] 43/59 Alayı komutanı Albay Constantin Pomponiu'nun ertesi gün verdiği 1 No'lu Genel Kararnameye göre, ölmeden önceki son sözleri şuydu: "İleri, beyler, pes etmeyin, ben hala yanındayım!" [1][4]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d e f g h "Legenda Ecaterinei Teodoroiu: Ce spun Arhivele Militare" (Rumence). Historia.ro. 29 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2015. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "historia" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c d e f Kathryn (2014). Women Heroes of World War I: 16 Remarkable Resisters, Soldiers, Spies, and Medics (İngilizce). Chicago Review Press. ss. 170-179. ISBN 978-1613735954. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "Atwood" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b "Casa memorială Ecaterina Teodoroiu" (Rumence). Gorj Museum. 30 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2019. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "muzeulgorjului" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ Arina Avram, Femei celebre din România, Editura ALLFA, 2014.
