Edith Roosevelt
.jpg)
Edith Kermit Roosevelt (doğumdaki soyadı Carow; 6 Ağustos 1861 - 30 Eylül 1948), Başkan Theodore Roosevelt'in ikinci eşi ve 1901'den 1909'a kadar Amerika Birleşik Devletleri'nin first lady'siydi. Ayrıca, 1901'de Amerika Birleşik Devletleri'nin ikinci lady'si ve 1899'dan 1900'e kadar New York'un first lady'siydi.
Edith Carow, Roosevelt ailesiyle birlikte büyüdü ve 1886'da Theodore Roosevelt ile evlendi. Edith'in Theodore ile beş çocuğu oldu ve Theodore'un siyasi kariyeri ilerledikçe, New York ve Washington, D.C. arasında gidip geldiler. Kocası, İspanya-Amerika Savaşı'nda savaş kahramanı olduğunda ve New York valisi seçildiğinde Edith, kamu figürü haline geldi. Theodore, Mart 1901'de başkan yardımcısı oldu ve altı ay boyunca Amerika Birleşik Devletleri'nin ikinci lady'siydi; Başkan William McKinley'nin suikastı sonucu kocası Theodore, o yılın Eylül ayında başkanlığa seçilince ise first lady oldu.
Edith'in, Theodore'un başkanlığı üzerindeki etkisinin kesin doğası bilinmiyor, ancak sık sık siyaset hakkında konuştukları ve kocasının sık sık onun tavsiyelerini dinlediği biliniyor. Edith, Roosevelt'ler hakkında ne zaman ve nasıl haber yapılacağını kontrol etmek için etkisini kullandı ve basının kendi fotoğraflarını çekmesine gerek kalmaması için ailenin profesyonel fotoğraflarını özel olarak çektirdi. Edith ayrıca Washington'daki yaşarken ailesinin sosyal hayatı kontrol eder, kabine üyelerinin eşlerinin haftalık toplantılarını organize eder ve resmi etkinliklere kimin katılabileceğini belirlerdi. 1902'de Beyaz Saray tadilatlarını denetlemesi ve ilk Beyaz Saray sekreteri olan Belle Hagner'ı işe alması, tarihçiler tarafından onun en akılda kalıcı icraatlarından biri olarak tanımlanır.
Edith, Beyaz Saray'dan ayrıldıktan sonraki yıllarda seyahat etmeye başladı ve sık sık Avrupa ve Latin Amerika'yı gezdi. 1910'larda sağlığı bozuldu ve 1918'de oğlu Quentin'in, 1919'da ise Theodore'un ölümüyle yıkıldı. 1920'de Warren G. Harding'i ve 1932'de Herbert Hoover'ı destekleyerek politik olarak aktif kaldı. Edith, 1920'lerde atalarıyla ilgilenmeye başladı, ataları hakkında bir kitap yazdı ve Connecticut, Brooklyn'deki ailesinden kalma evini satın aldı. 1940'larda iki oğlunu daha kaybetti ve 1947'nin başlarında yatağa düşerek, hayatının geri kalanında yatağa bağımlı hale geldi.[1] Edith, 30 Eylül 1948'de, komaya girdikten bir gün sonra 87 yaşında öldü.[1] Kocasının yanına gömüldü. Edith sade bir cenaze töreni istemişti ve öldüğünde cenaze töreninin nasıl organize edileceğine dair her ayrıntıyı kaydetmişti.[2] Talimatlarından bazıları şunlardı: "Mümkün olan en sade tabut olmalı. Kilisede örtü yoksa, tabutumu krep şallarımdan biriyle örtün. Tabutta çocuklarımdan pembe ve mavi çiçeklerden başka bir şey olmayacak. Evlilik yüzüğümü çıkarmayın ve lütfen beni mumyalamayın." Seçtiği mezar taşında şöyle yazıyordu: "Yaptığı her şey başkalarının mutluluğu içindi."[1]
Tarihçiler, Siena College Araştırma Enstitüsü tarafından yapılan anket sonuçlarına göre first lady'lerin üst sıralarında değerlendirildi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Morris 1980, s. 516.
- ^ Forslund 2016, s. 316.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Internet Archive'daki Edith Roosevelt tarafından oluşturulan ya da hakkındaki eserler
- Edith Roosevelt C-SPAN'ın First Ladies: Influence & Image adlı etkinliğinde
- Isabella Hagner'in Anıları 1901-1905 whitehousehistory.org'da
- Theodore Roosevelt koleksiyonu Harvard Kütüphanesi'nde
