Einsatzgruppen davası
Einsatzgruppen davası, (resmi olarak Amerika Birleşik Devletleri, Otto Ohlendorf ve diğerlerine karşı), ABD yetkililerinin II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra Almanya'nın Nürnberg kentindeki işgal bölgesinde yürüttüğü savaş suçları ve insanlığa karşı suçlar için açılan on iki davadan dokuzuncusuydu. Bu on iki davanın tamamı Uluslararası Askeri Mahkeme'de değil, ABD askeri mahkemelerinde görüldü. Adalet Sarayı'nın aynı odalarında gerçekleştiler. ABD'deki on iki dava toplu olarak Sonraki Nürnberg duruşmaları veya daha resmi olarak "Nürnberg Askeri Mahkemeleri'nde Savaş Suçlularının Yargılanması" olarak bilinir.
Suçlananlar, Güvenlik Polisi Einsatzgruppen ve SD komutanları olarak, Einsatzgruppen tarafından işgal altındaki Sovyetler Birliği'nde işlenen suçlardan sorumlu olan 24 eski SS yöneticisiydi. İddianame, Einsatzgruppen'in bir milyondan fazla mağdura ilişkin raporlarına dayanıyordu.[1] Bu dava, "soykırım" kavramının hukuki bağlamda ilk kez kullanıldığı dava oldu. Terim hem savcılık hem de hakimler tarafından kararda kullanıldı.[2]
Einsatzgruppen Nazi işgali altındaki Doğu Avrupa'da cephe gerisinde faaliyet gösteren SS mobil ölüm mangalarıydı. 1941'den 1945'e kadar yaklaşık 2 milyon insanı katlettiler. Bunların, 1,3 milyonu Yahudi, 250.000'e kadarı Roman ve yaklaşık 500.000'i ise partizan, engelli insan, siyasi komiser, Slav, eşcinsel ve diğerleridir.[3] [4] Bu davadaki 24 sanığın hepsi bu Einsatzgruppen komutanlarıydı ve savaş suçları ve insanlığa karşı suçlar suçlamasıyla karşı karşıya kaldılar ve yargılamalar 29 Eylül 1947'den 10 Nisan 1948'e kadar sürdü. Mahkeme kararında şöyle denildi:
... bu davada sanıklar sadece kanallar aracılığıyla toplu katliamları planlamak ya da yönetmekle suçlanmıyor. Katliamdan yüzlerce ve binlerce mil uzakta bir ofiste oturmakla da suçlanmıyorlar. Bu adamların sahada aktif olarak katliamları denetledikleri, kontrol ettikleri, yönlendirdikleri ve bu kanlı hasatta aktif rol aldıkları kesin bir şekilde iddia edilmektedir.[5]
İddianame
[değiştir | kaynağı değiştir]- Siyasi, ırksal ve dinsel gerekçelerle zulüm, cinayet, imha, hapis ve Alman vatandaşları ve diğer ülkelerin vatandaşları da dahil olmak üzere sivil nüfusa karşı işlenen diğer insanlık dışı eylemler yoluyla insanlığa karşı işlenen suçlar, organize bir soykırım planının parçası olmak.
- Aynı sebeplerden dolayı ve askeri zorunlulukla haklı gösterilemeyen kasten yıkım ve tahribat nedeniyle savaş suçları işlemek.
- Daha önce Uluslararası Nürnberg Askeri Mahkemeleri tarafından suç örgütü olarak ilan edilen suç örgütleri olan SS, Sicherheitsdienst (SD) veya Gestapo'ya üyelik.
Tüm sanıklara tüm suçlamalar yöneltildi. Tüm sanıklar "suçsuzum" dedi. Mahkeme, Rühl ve Graf hariç, tüm sanıkları tüm suçlamalardan suçlu buldu. Onlar sadece 3. suçlamadan suçlu bulundu. 14 sanık idama mahkûm edildi. Ancak bunlardan sadece dördü idam edildi. Mahkûm edilenlerden dokuzunun cezasında indirim yapıldı. Bir diğeri, Eduard Strauch, hüküm giydikten sonra Belçika gözetimine nakledildiği için idam edilemedi. 1958 yılında bütün mahkûmlar serbest bırakıldı.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Benjamin Ferencz: Opening Statement of the Prosecution, vorgetragen am 29. September 1947. In: Trials of War Criminals Before the Nuernberg Military Tribunals Under Control Council Law No. 10. Vol. 4. District of Columbia 1950, S. 30.
- ^ "Ben Ferencz recalls his work on the Einsatzgruppen Trial". judicature.duke.edu (İngilizce). 28 Aralık 2021. 25 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023.
- ^ Rhodes 2002.
- ^ "Extermination camp". Encyclopaedia Britannica. 23 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2021.
- ^ Nuremberg Askeri Mahkemesi, United States of America vs. Otto Ohlendorf, et al. (Einsatzgruppen davası), Karar (İnternet Arşivi üzerinden).
