Elektrik iletim hattı

Elektrik iletim hattı (kısaca EİH), elektrik santralinde kontrollü ve planlı olarak elde edilmiş elektrik enerjisinin, santrallerden dağıtım hatlarına iletilmesini sağlayan hatlardır. Elektrik üretim tesisleri ile elektrik tüketim bölgeleri yakınlarındaki transformatör istasyonları arasında elektrik enerjisi iletimini sağlayan sistemdir. Elektrik hatlarının döşenmesinde maliyet, iletim hattının güzergahı, coğrafik durum, arazi durumu, hattın işletme kolaylığı, gerilim düşümü hesabı, kapasite ve taşıma gücü gibi hususlar incelenir. Elektrik hattının güvenli bir şekilde yapımı ve elektriğin minimum kayıplarla iletilmesi çok önemlidir.

Elektrik iletim hatlarının gerilim seviyesi proje tasarımı ve varolan yapıya bağlı olarak belirlenir. TEİAŞ, 400 ve 154 kV seviyesinden, iller ve üretim merkezleri arası bağlantı sağlarken görevli dağıtım şirketlerinin sorumluluk sahasındaki hatlar ise maksimum 36 kV olurlar. Bu seviyeden yapılan elektrik dağıtımı, örneğin evsel ve çoğu küçük ticari aboneye 400/231 V olarak ulaşır.

İletim hatları taşıdıkları enerjinin gerilimi (voltaj) ne göre adlandırılırlar. Enerji yükü ve gerilimine bağlı olarak boyutlandırılırlar. Modern çağda; açık arazide, uzun ENH ları havai hat; yerleşim yerlerinde ise hem yeraltı hem ENH olarak tesis edilirler. Yer altı kablosu denilen hatlar yalıtkan (elektrik) yapı gerektirdiğinden, hava hattına oranla oldukça pahalıdır. Hava olaylarından etkilenmemeleri ve görsellik avantajı tercihlerine sebeptir.

Havai tip bir ENH; alüminyumdan iletken teller, galvanizli çelikten mamul direkler ve tel ile direk arasındaki yalıtkan bağlantıyı sağlayan izolatörlerden oluşur.