Elisabeth Langgässer
| Elisabeth Langgässer | |
|---|---|
.png) | |
| Doğum | 23 Şubat 1899 Alzey, Almanya |
| Ölüm | 25 Temmuz 1950 (51 yaşında) Karlsruhe, Almanya |
| Meslek | Yazar, Şair |
| Milliyet | Alman |
| Vatandaşlık | Alman |
| Partner | Hermann Heller |
| Çocuklar | Cordelia Edvardson |
Elisabeth Langgässer (d. 23 Şubat 1899 Alzey - ö. 25 Temmuz 1950, Karlsruhe), Alman yazar ve şair. Eserlerinin ana temalarından biri, şeytani dürtüsel ile ilahi yaşam arasındaki çatışmaydı.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Elisabeth Langgässer, Yahudi asıllı Katolik Eduard Langgässer ile eşi Eugenie'nin kızıydı. Aile 1909'da Darmstadt'a taşındı ve Elisabeth orada eğitimini tamamladı. 1919'dan 1928'e kadar Steinheim am Main, Seligenstadt ve Griesheim'da ilkokul öğretmeni olarak çalıştı. 1924'te ilk şiir kitabı yayınlandı. 1 Ocak 1929'da evlilik dışı kızı Cordelia dünyaya geldi. İlkbaharda tekrar öğretmen olarak çalıştığı Berlin'e taşındı.
1931'den itibaren serbest yazar olarak çalışan Elisabeth Langgässer, radyo oyunları da yazıyordu.[1] Nasyonal Sosyalistler iktidarı ele geçirdikten sonra, Mart 1933'teki son serbest seçimde Adolf Hitler'e oy verdi.[1] Aynı yıl Ina Seidel ile birlikte çağdaş kadın şiirinin editörlüğünü yaptı. Temmuz 1935'te, Irkçı Nürnberg Yasaları uyarınca "yarı Yahudi" olarak sınıflandırılan bir kadınla evliliği nedeniyle kısa bir süre sonra işini kaybeden editör Wilhelm Hoffmann ile evlendi.[1] Yarı yahudi olduğu gerekçesiyle yayın yasağına maruz kaldı. 1942'den itibaren, İkinci Dünya Savaşı sırasında bir mühimmat fabrikasında zorunlu çalışma yapmak zorunda kaldı. Bu yıl multipl skleroz rahatsızlığının ilk belirtileri ortaya çıktı. Nürnberg Yasalarına göre "tam Yahudi" kabul edilen kızı Cordelia, 1943'te başka bir aile tarafından evlat edinilerek İspanyol vatandaşlığı aldı, ancak ülkeyi terk etmesine izin verilmedi, bunun yerine 1944'te Theresienstadt'a, ardından da Auschwitz'e gönderildi[2] Cordelia hayatta kalmayı başardı ve daha sonra İsveç'e götürüldü. Karl-Josef Kuschel, Elisabeth Langgässer'in kızı Cordelia'yı torununu vaftiz etmesi için zorladığı, Holokost sonrası böylesi bir davranışın başka yöntemlerle Holokost'un devamı anlamına geldiğini iddia etmiştir.[3]
1945'te, İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden hemen sonra Elisabeth Langgässer, "Das unauslöschliche Siegel" isimli en önemli eserini yayınladı.[4] 1946'da İsveç'ten Holokost'tan sağ kurtulan kızı Cordelia Edvardson'ın haberini aldı. Mart 1950'de Mainz Bilimler ve Edebiyat Akademisi'ne kabul edildi.[5]
Dipnotlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Ernst Klee: Das Kulturlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945. S. Fischer, Frankfurt am Main 2007, ISBN 978-3-10-039326-5, S. 353.
- ^ Saul Friedländer: Das Dritte Reich und die Juden. Gesamtausgabe. dtv, München 2008, S. 901 f., 1035.
- ^ Karl-Josef Kuschel, Judentaufe - "Fortsetzung des Holocaust mit anderen Mitteln"? Der Fall Langgässer und die nötigen Konsequenzen, in: Walter Groß (Yayıncı), Das Judentum. Eine bleibende Herausforderung christlicher Identität (Mainz 2001) S. 194
- ^ Annette Jantzen: Antwort auf die zerstörte Zeit: Elisabeth Langgässer, „Das unauslöschliche Siegel“ und dessen Aufnahme in der Nachkriegsgesellschaft. In: Andreas Holzem, Christoph Holzapfel (Hrsg.): Zwischen Kriegs- und Diktaturerfahrung. Katholizismus und Protestantismus in der Nachkriegszeit. Kohlhammer, Stuttgart 2005, S. 137–166.
- ^ Vgl. Hilzinger 2009, S. 441.
