Fah Muharebesi
| Fah Muharebesi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| İlk halifelere karşı Alioğulları ayaklanmalarının bir kısmı | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
 Abbasi Halifeliği |
 Alioğulları | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
|
Muhammed bin Süleyman bin Ali |
El-Hüseyin bin Ali (ölü) | ||||||||
| Güçler | |||||||||
| ~330 atlı, piyade sayısı bilinmiyor | 300 üzeri | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| Bilinmiyor | 100 üzerinde muharebede; daha fazlası infaz edildi | ||||||||
Fah Muharebesi (Arapça: يوم فخ, romanize: Yevme Fah, lit. 'Fah Günü') 11 Haziran 786'da Abbasi kuvvetleri ile Mekke'de Hasan bin Ali'nin soyundan gelen Hüseyin bin Ali önderliğindeki Ali yanlısı isyancılar arasında gerçekleşti.
Hüseyin ve destekçileri 786'daki yıllık Hac mevsimi zamanında Medine'de bir ayaklanma planladılar, ancak yerel vali Umari ile yaşadıkları bir çatışma nedeniyle buna imkan bulamadılar. syancılar 6 Mayıs sabahı ayaklandılar ve Hüseyin'in destekçilerinin kendisine biat ettiği PMescid-i Nevevi'y geçirdiler. İsyan halk arasında destek toplayamadı ve Abbasi garnizonunun tepkisi isyancıların şehir üzerinde kontrol kurmasını engelledi ve sonunda onlari yan camiyle sadı. ı kaldıbir gün sonra, Aliiler ogullari klaşık 300 kişilik destekçileri Medine'yi terk edip Mekke'ye doğru yola çıktılar.
Bu olaylardan haberdar olan Abbasi halifesi Hadi, isyancılarla başa çıkmak üzere amcası Muhammed bin Süleyman bin Ali'yi atadı ve ordunun çoğunluğu o yıl hacca gitmiş olan çeşitli Abbasi şehzadelerinin silahlı maiyetlerinden oluşuyordu. Mekke yakınlarındaki Fah vadisinde çıkan savaşta Hüseyin ve yüzlerce takipçisi öldürüldü, birçoğu esir alındı ve bazıları kendilerini hacı olarak tanıtarak kaçtı, bunların arasında şu anda Fas olan İdrisi hanedanının gelecekteki kurucusu da vardı. Ayaklanmanın güçlü bir sosyal karakteri vardı, Hüseyin Zeyd bin Ali'nin 740 isyanından ilham aldı ve kendisi daha sonraki Zeydi Şii uygulamalarını etkiledi. Şii kaynakları, Hüseyin'in ayaklanmasının bir " Zeydi " karakterine sahip olduğunu, yani onu çoğunlukla " meşru " olan Muhammed en-Nefs el-Zekiyye isyanından ayıran bir sosyal boyuta sahip olduğunu ilan etmektedir.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Veccia Vaglieri 1971, s. 617.
Kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Bosworth, C.E., (Ed.) (1989). The History of al-Ṭabarī, Volume 30: The ʿAbbāsid Caliphate in Equilibrium: The Caliphates of Mūsā al-Hādī and Hārūn al-Rashīd, A.D. 785–809/A.H. 169–192. SUNY series in Near Eastern studies. (İngilizce). Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-88706-564-4.
- El-Hibri, Tayeb (2010). "The Empire in Iraq, 763–861". Robinson, Chase F. (Ed.). The New Cambridge History of Islam, Volume 1: The Formation of the Islamic World, Sixth to Eleventh Centuries (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. ss. 269-304. ISBN 978-0-521-83823-8.
- Kennedy, Hugh (2016). The Prophet and the Age of the Caliphates: The Islamic Near East from the 6th to the 11th Century (İngilizce) (Second bas.). Oxford ve New York: Routledge. ISBN 978-1-138-78761-2.
- Turner, John P. (2016). "Fakhkh". Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis; Nawas, John; Stewart, Devin J. (Ed.). Encyclopaedia of Islam, THREE (İngilizce). Brill Online. doi:10.1163/1573-3912_ei3_COM_26920. ISSN 1873-9830.
- Veccia Vaglieri, L. (1971). "al-Ḥusayn b. ʿAlī, Ṣāḥib Fak̲h̲k̲h̲". Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch.; Schacht, J. (Ed.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram (İngilizce). Leiden: E. J. Brill. ss. 615-617. doi:10.1163/1573-3912_islam_SIM_2979. OCLC 495469525.