Franko-Kantabriyen Bölge

Franko-Kantabriya bölgesinin sakinleri, Dordogne'deki Lascaux Mağarası'ndaki bu at gibi en iyi Paleolitik duvar sanatlarından bazılarını üretti.

Franko-Kantabriya bölgesi veya Franko-Kantabrik bölge İspanya'nın kuzeyindeki Asturias'tan Güney Fransa'daki Akitanya ve Provence'a uzanan bir bölgeyi ifade etmek için arkeoloji ve tarihte kullanılan bir terimdir. Fransa'nın güney yarısını ve Biskay Körfezi'ne bakan İspanya'nın kuzey şeridini içerir (İspanyolca'da Kantabria Denizi olarak bilinir, dolayısıyla adı buradan gelir).

Bu bölge, tarih öncesi kayıtlarda yoğun homojenlik ögeler gösterir ve muhtemelen Geç Paleolitik dönemde Avrupa'nın en yoğun insan nüfusuna sahip bölgesiydi.

Arkeoloji

Bu bölge Şatelperoniyen, Orinyasiyen, Gravettiyen, Solutreyen, Magdalenyen, Azilyen ve Azilyen sonrası geometrik kültürlerini, sırasıyla tüm kültürel ifadeleriyle, gözle görülür şekilde en ünlü duvar sanatı olarak deneyimledi. Solutreyen, Magdalenyen ve Azilyen kültürleri bu bölgede yerel olarak gelişti.

Buzul sığınağı ve Geç Buzul nüfus genişlemesi

Bölge, Son Buzul Maksimumu sırasında Paleolitik halklar için önemli bir sığınak olmuş olabilir ve görünüşe göre bu aşırı soğuk dönem sona erdikten sonra Avrupa'nın yeniden çoğalmasına bir kaynak olarak önemli bir rol oynuyor.^[1]

Arkeolojik bir bakış açısından, Jean-Pierre Bocquet-Appel, Akitanya ve Franko-Kantabria sığınma bölgesinin Geç Buzul Yeniden Kolonizasyonunun ana kaynağı olabileceğini düşünmek için gerekçeler olduğunu" savundu.^[2] Arkeolojik verilere dayanan demografik simülasyonları, tüm Üst Paleolitik boyunca Avrupa'nın en yoğun nüfuslu bölgesi olduğunu öne sürüyor. Kieran O'Hara, Mağara Sanatı ve İklim Değişikliği adlı kitabında, iklimin Franko-Kantabriyen mağara tasvirlerini kontrol ettiğini öne sürdü.^[3]

Neolitik'te bölgesel homojenliğin dağılması

Bölge, Neolitik dönemde kültürel olarak Akdeniz ve Atlantik alt bölgeleri arasında bölündü ve Doğu kısmı güçlü bir şekilde Kardiyum çanak çömlek kültürünü bünyesine katarken, Batı kısmı daha az gelişmiş kaldığı için homojenliğini yitirdi.

Önemli alanları

Altamira, Cantabria, İspanya

Önemli mağara resimleri

Chufín Mağarası, Kantabria, İspanya
El Castillo Mağarası, Kantabria, İspanya
La Pasiega Mağarası, Kantabria, İspanya
La Garma mağara kompleksi, Kantabria, İspanya
Tito Bustillo Mağarası, Asturias, İspanya
Santimamiñe, Bask Ülkesi, İspanya
Aurignac, Oskitanya, Fransa
Les Trois Frères, Oksitanya, Fransa
Lascaux, Yeni Akitanya, Fransa
La Madeleine, Yeni Akitanya, Fransa
Chauvet Mağarası, Auvergne-Rhône-Alpes, Fransa

Kaynakça

^ "A. Achili et al., The Molecular Dissection of mtDNA Haplogroup H Confirms That the Franco-Cantabrian Glacial Refuge Was a Major Source for the European Gene Pool" (PDF). 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2007.
^ "J.P. Bocquet-Appel, UPPER PALAEOLITHIC DEMOGRAPHY IN EUROPE FROM ARCHAEOLOGICAL DATA" (PDF). 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.
^ O'Hara, K. (2014). Cave Art and Climate Change, Archway Publishing.

[1] "A. Achili et al., The Molecular Dissection of mtDNA Haplogroup H Confirms That the Franco-Cantabrian Glacial Refuge Was a Major Source for the European Gene Pool" (PDF). 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2007.

[2] "J.P. Bocquet-Appel, UPPER PALAEOLITHIC DEMOGRAPHY IN EUROPE FROM ARCHAEOLOGICAL DATA" (PDF). 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.

[3] O'Hara, K. (2014). Cave Art and Climate Change, Archway Publishing.

[1]

[2]

[3]