Gerdy Troost
| Gerdy Troost | |
|---|---|
| [[Dosya:Bundesarchiv Bild 183-1992-0410-546, München, Besichtigung Haus der Deutschen Kunst.jpg ve Joseph Goebbels Haus der Deutschen Kunst turunda, 5 Mayıs 1937]]|frameless|upright=1]] | |
| Doğum | Gerhardine Andresen 03 Mart 1904 Stuttgart |
| Ölüm | 30 Ocak 2003 (98 yaşında) Bad Reichenhall |
| Meslek | iç mimar tasarımcı; iç mimar |
| Evlilik | Paul Ludwig Troost |
Gerdy Troost, tam adı Gerhardine Troost evlilik öncesi soyadı Andresen (d. 3 Mart 1904 – ö. 30 Ocak 2003), Alman iç mimar tasarımcısı ve iç mimar.[1][2]
Hayat ve iş
[değiştir | kaynağı değiştir]Troost, bir sanat tacirinin kızı olarak Stuttgart'ta doğdu. Eğitimini tamamladıktan sonra, 1923'te Paul Ludwig Troost ile tanıştığı babasının işinde çalıştı. 1924'te çift, Münih'e taşındı ve 1925'te orada evlendi. Kocası aracılığıyla 1930'da Adolf Hitler ile tanıştı ve 1932'de Nazi Partisi'nin üyesi oldu.[3]
Troost, kocasının 1934'teki ölümünün ardından, mimari ve tasarım işini eski ortağı Leonhard Gall ile birlikte yürüttü. Haus der Kunst'un inşaatını, Königsplatz'ın yeniden yapılanmasını ve Ehrentempels'in yapımını denetledi.
Savaşın sonuna kadar Hitler'in çevresine mimari ve tasarım danışmanı olarak kaldı. 1943'te Hitler'den 100.000 Reichsmark bağış aldı.[4] Troost, kovulma veya tutuklanma korkusu olmadan Hitler ile aynı fikirde olmayan birkaç kişiden biriydi. Hitler, Troost'u sanat ve mimari konular hakkında dinlemiştir.
Nazilerden arındırma dönemi sırasında, Hauptspruchkammer tarafından "daha az sorumlu" (Minderbelastete) olarak sınıflandırıldı ve 500 DM para cezasına ve 10 yıllık Berufsverbot'a (Alman yasalarına göre bir "profesyonel diskalifiye" emri) mahkûm edildi. Dönemin sonunda yeniden çalışmaya başladı ve Yukarı Bavyera'daki Chiemsee'de bir kasaba olan Schützing'de yaşadı.
Gerdy Troost, 1945'ten sonra Winifred Wagner'in arkadaşı ve sırdaşı olarak kaldı.[5] 30 Ocak 2003'te 98 yaşında Bad Reichenhall'da öldü.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Hermann Weiß (Ed.): Biographisches Lexikon zum „Dritten Reich“. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 2002, 3-596-13086-7 (Fischer 13086 Die Zeit des Nationalsozialismus).
- ^ Stratigakos, Desina (2015). "Chapter 5 - "Hitler's Other Chosen Architect"". Hitler at Home. New York, New Haven: Yale University Press. ss. 107-146. ISBN 978-0-300-18381-8.
- ^ Gertraud Junge, Until the Final Hour: Hitler's Last Secretary, Arcade Publishing, 2003, s.204
- ^ Gerd R. Ueberschär, Winfried Vogel: Dienen und Verdienen. Hitlers Geschenke an seine Eliten. S. Fischer, Frankfurt am Main 1999, 3-10-086002-0.
- ^ Ernst Klee: Das Kulturlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945. S. Fischer, Frankfurt am Main 2007, 978-3-10-039326-5, p. 620.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Stratigakos, Despina. (2015). Hitler at Home. Yale University Press - analyzing Troost's interior design
Popüler kültürde
[değiştir | kaynağı değiştir]- Troost, Philip Kerr 'in 1939'da geçen ve Kerr'in "Bernie Gunther" serisinin bir parçası olan tarihi gerilim filmi "Prusya Mavisi" nin önemli ve sempatik bir karakteridir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Sabine Brantl: Haus der Kunst München. Ein Ort und seine Geschichte im Nationalsozialismus. Allitera Verlag, München 2007, 978-3-86520-242-0 (Edition Monacensia).
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Full text of Troost's book Das Bauen im Neuen Reich 1. Band
- Entry in the Union List of Artist Names
- The American Media's Awkward Fawning Over Hitler's Taste in Home Decor 10 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Atlas Obscura
