Glasharmonika
Glassharmonika ya da Glass armonika (İngilizce:Glass Harmonica), (Almanca:Glasharmonika), (Fransızca: Armonica de verre), 18. yüzyılda Benjamin Franklin tarafından mekaniksel versiyonu icat edilmiş ve "armonica" (armonika) adını koymuştur. İtalyancada "armonica" harmoni demektir. Parmakların ıslatılmasından sonra dönen düzenek üzerindeki bardaklara sürterek ses çıkarır.
Franklin'in armonikası
[değiştir | kaynağı değiştir]Franklin tarafından 1761 yılında tamamen yeniden yapılarak düzenlendi ve Franklin adını İtalyanca harmoni kelimesinden gelen armonica (armonika) koydu. Londra cam üfleyicisi Charles James ile çalıştı ve bir tane yaptılar. 1762'de dünyaya tanıtma galasında Marianne Davies tarafından çalınmıştır.
Franklin'in pedallı versiyonunda yatay olarak 37 kase demir, bir dingile tutturuldu. Bu pedal ayakla dönüyordu. Ses ıslak ellerle kenarlara dokunularak çıkarılıyordu. Kenarlar akord etmek için farklı renklere boyanmıştı.
A'nın koyu mavi, B'nin mor, C'nin kırmızı, D'nin turuncu, E'nin sarı, F'nin yeşil, G'nin mavi ve tesadüfel gelen bemol ve diyezler beyazdır.
Tehlikeli yanları
[değiştir | kaynağı değiştir]18. yüzyılda bu enstrumanın popülerliği çalanları ve dinleyenleri delirttiği, hastanelik ettiği iddiası nedeniyle azalmıştır. Bu konuda bilinen çoğu rivayet Alman kaynaklıdır. Bu örneklerden biri Alman müzik bilimci Friedrich Rochlitz'dir. Allgemeine musikalische Zeitung'daki bir yazıda enstrumanın insanı melankolik bir ruh haline sokarak depresyona sürüklediğini iddia etmiştir.[1]
Video
[değiştir | kaynağı değiştir]- W.A. Mozart: Adagio and Rondo K.61716 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Glass Duo
- P.Tchaykovsky: Sugar Plum Fairy1 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Glass Duo
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Cope, Kevin L. (30 Eylül 2004). 1650–1850: ideas, aesthetics, and inquiries in the early modern era. AMS Press. s. 149. ISBN 978-0-404-64410-9. 21 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2011.
