Gustavo Giovannoni
Gustavo Giovannoni | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 1 Ocak 1873 Roma, İtalya Krallığı |
| Ölüm | 15 Temmuz 1947 (74 yaşında) Roma, İtalya |
| Meslek | mimar, inşaat mühendisi, şehir plancısı |
Gustavo Giovannoni (1 Ocak 1873 – 16 Temmuz 1947), 20. yüzyılın ilk yarısında etkinlik göstermiş İtalyan bir mimar, inşaat mühendisi ve şehir plancısıdır. İtalya'nın önde gelen mimari koruma kuramcısı olarak kabul edilir ve modern kentsel planlama ile restorasyon kültürünün kurucularından biri sayılır.
Hayatı ve kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]
Giovannoni, 1873 yılında Roma’da doğdu. 1895'te mühendislik eğitimini tamamladı, 1896'da ise kamu hijyeni diploması aldı. Kısa süre sonra Adolfo Venturi’nin rehberliğinde sanat tarihi alanına yönelerek mimarlık, tarih ve teknik arasındaki ilişki üzerine düşünmeye başladı. 19. yüzyılın sonu ile 20. yüzyılın başında Roma'nın sanatsal çevrelerinde etkin rol oynadı; 1910 yılında Associazione artistica tra i cultori di architettura başkanlığına getirildi ve dönemin mühendisleri ile mimarları arasında önde gelen bir figür olarak tanınmayı başardı.[1][2]
1914'te genel mimarlık profesörü, daha sonra anıtsal yapı restorasyonu profesörü olarak atandı. 1920'de İtalya'daki ilk mimarlık yüksekokulu olan Scuola Superiore di Architettura di Roma'nın kuruluşuna öncülük etmiş, 1927–1933 yılları arasında da okulun müdürlüğünü yürütmüştür. Aynı zamanda Antik Eserler ve Güzel Sanatlar Yüksek Konseyi üyesi olarak kırk yıl boyunca danışmanlık yapmış, ülkenin koruma ve restorasyon politikalarının şekillenmesinde belirleyici rol oynamıştır.[1][2]
Bir şehir plancısı ve kuramcı olarak, Roma'nın imar planı ve tarihi merkezlerin restorasyonu üzerine önemli düşünceler geliştirmiştir. Geniş çaplı yıkımlara alternatif olarak diradamento (seyreltme) kuramını öne sürmüş, bu fikirlerini Vecchie città ed edilizia nuova (1931) adlı eserinde derlemiştir. Giovannoni'nin bu çalışmaları, günümüzdeki bütünleşik koruma anlayışının öncülü olarak kabul edilir.[1]
1930'lu yıllarda, anıtların incelenmesi ve korunmasına yönelik yeni kurumların kurulmasına öncülük etti. Bu girişimler arasında Palladio dergisi (1937) ile başkanlığını 1947 yılına kadar sürdürdüğü Centro di Studi di Storia dell'Architettura (1938) yer almaktadır. Bramante, Bernini ve Sangallo il Giovane üzerine yaptığı çalışmalarla, mimarlık tarihi ve restorasyon biliminin temellerinin oluşturulmasında belirleyici bir rol oynamıştır. Ayrıca, 1939 tarihli 1497 sayılı Doğal Güzelliklerin Korunması Yasası’nın hazırlanmasında ilham kaynaklarından biri olmuştur; bu yasa, günümüzde de peyzaj mirasının korunması açısından temel bir yasal dayanak olarak kabul edilmektedir.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d Zucconi, Guido (2001). "GIOVANNONI, Gustavo". Dizionario Biografico degli Italiani. 56. Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
- ^ a b "Giovannoni Gustavo". siusa.archivi.beniculturali.it. Sistema Informativo Unificato per le Soprintendenze Archivistiche.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ventura, Francesco (1995). Gustavo Giovannoni. Turin: Città Studi.
- Zucconi, Guido (2001). "GIOVANNONI, Gustavo". Dizionario Biografico degli Italiani. 56. Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- "GIOVANNONI, Gustavo". Enciclopedia Italiana. Treccani. 1933. 6 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- "Giovannoni Gustavo". siusa.archivi.beniculturali.it. Sistema Informativo Unificato per le Soprintendenze Archivistiche.
