Hâlid bin Abdullah el-Kasrî
| Hâlid bin Abdullah el-Kasrî | |
|---|---|
| Emevî Mekke valisi | |
| Emevî Irak valisi | |
| Görev süresi 724-738 | |
| Yerine geldiği | Ömer bin Hübeyre |
| Yerine gelen | Yûsuf bin Ömer es-Sekafî |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Şam |
| Ölüm | 743 |
Hâlid bin Abdullah el-Kasrî (Arapça: خالد بن عبد الله القسري; ö. 743), 8. yüzyılda Emevî Mekke ve 724'ten 738'e kadar Irak valisi olarak hizmet etmiş bir Araptır. Doğu Halifeliğinin tamamını kontrol etmeyi gerektirdiği için Irak valiliği, onu Halife Hişâm bin Abdülmelik'in kritik hükümdarlığı sırasında en önemli yetkililerden biri yaptı. Selefi ve halefi altında Irak ve Doğu yönetimine hakim olan Kays ile çatışmada Yaman aşiretlerine verdiği destekle en dikkate değerdir. Görevden alınmasının ardından iki kez hapse atıldı ve 734'te halefi Yûsuf bin Ömer es-Sekafî tarafından işkence edilerek öldürüldü.[1]
Kökeni ve erken yaşam
[değiştir | kaynağı değiştir]Halid Şam'da doğdu.[2] Bajila'nın bir alt kabilesi olan Tihâme Qasr kabilesinin bir üyesiydi ve bazı geleneklere göre büyük büyükbabası Asad bin Kurz el-Kasrî'nin Muhammed'in zamanında kabilenin şefi olduğu ve Peygamber'in sahabelerinden biri olduğu kabul edilir. Ancak Halid'e düşman olan diğer gelenekler, Esad'ın kaçak bir Yahudi köle olduğunu söyler. Halid'in büyükbabası Yezîd, İlk Fitne'de Emevîlerin erken ve önde gelen bir destekçisiydi, Halid'in babası Abdullah ise İkinci Fitne'de Abdullah bin Zübeyr'in yanında yer aldı, ancak sonunda Halife Abdülmelik (h. 685-705) tarafından affedildi. Halid'in annesi bir Hristiyandı.[3][4]
Halid muhtemelen 702'de Rey valisi olarak görev yaptı, ancak kayıtları sağlam ilk ataması Mekke valiliğidir.[3] Taberî, I. Velîd (h. 705-715), ancak diğer gelenekler ise görevi 705'te Abdülmelik'in altında görev yaptığını bildirir. Benzer şekilde, görev süresinin Süleyman bin Abdülmelik'in 715'te tahta çıkmasıyla sona erdiği kabul edilse de tarihçi el-Azraqi, Süleyman'ın saltanatına kadar Mekke'yi yönetmeye devam ettiğine dair rivayetler aktarır.[4] Mekke valiliği, esas olarak Kâbe'nin altınla süslenmesi veya tavaf sırasında cinsiyet ayrımı gibi yerel kültü düzenleyen önlemler gibi eylemlerle hatırlanır. Halid ayrıca Halife'nin emriyle hacılar için bir çeşme yaptırdı ve kutsal Zemzem Kuyusu'nun acı suyuna üstünlüğüyle övündü. Bu süre zarfında, halife emrederse, hanedana olan sadakatinin bir ölçüsü olarak, Kabe'yi yıkıp Kudüs'e nakletmeye istekli olacağını da ilan ettiği bildirildi.[4][5]
Irak Valiliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Mekke valiliğinden alındıktan sonra Halife II. Yezîd'in (h. 720-724) isyanını önlemeyi umarak Irak'ın eski valisi Yezid bin Mühelleb'e gönderdiği iki elçiden biri olarak anılır.[4] 724'te Hişâm bin Abdülmelik (h. 724-743), Halid'i Ömer bin Hübeyre'nın yerine Irak valisi olarak atandı. Yetkisi, bazen Irak'ın otoritesinden ayrılan Horasan dışında tüm doğu Halifeliğini kapsıyordu.[6] Horasan kendi yetkisi altındayken kardeşi Esad'ı valiliğine atadı (725-727 ve 734-738).[3][4]
Yerli Bajila aşireti, dönemin Kays ve Yaman aşiret grupları arasındaki yaygın çatışmada nispeten zayıf ve bağlantısız olduğundan, Halid'in Irak'a atanması, Muhallabid isyanının Kaysi Suriye-Ceziran ordusu tarafından acımasızca bastırılması ve ardından İbn Hubayra'nın sağlam Kaysi rejimi tarafından daha da kötüleşen durumu sakinleştirmek için tasarlanmış bir hareket olabilir.[4][7] Ancak olayda bu geri tepti: Kaysiler, liderleri İbn Hubeyra'nın yerine geçtiği için Halid'e kızdılar, oysa Yamaniler, yönetiminde Yamani görevlendirmesine rağmen onu gönülden desteklemediler; Halid'in daha sonraki gelenekte bir "Yamani" valisi olduğunu doğrulayan, yalnızca 738'de başka bir Kaysi valisi olan Yûsuf bin Ömer es-Sekafî ile değiştirilmesiydi.[4][5][8]
Uzun görev süresinin ayrıntıları nispeten bilinmiyor. Kuzeyde Behlül ibn Bişr eş-Şeybani'nin bir Hâricî isyanının bastırılması ve 737'de Kufe'de aşırı Şii el-Muğira ibn Sa'id'in ve Hîre'de Vezir el-Sihtiyani'nin hareketlerinin bastırılması dışında, valiliği genel olarak barışçıl görünüyor. Ayrıca, "çeşitli dini doktrinlerle ilişkili oldukça karanlık bir figür" olan Ja'd ibn Dirham'ın infazından da sorumlu tutulur (Hawting).[4][5] Bu görev süresi boyunca Halid, büyük bir servet biriktirdiği kapsamlı sulama ve arazi ıslah projelerini üstlendi.[4][9] Valiliği, Hişam'ın emriyle gümüş dirhemin ağırlığını altıdan yedi danika çıkararak yüksek kaliteli madeni para basmasıyla da damgasını vurdu . Görevden alınmasının ardından bu değişiklik geri alındı.[4][10] Halid ayrıca daha sonraki bazı gelenekler tarafından kararsız ve hatta İslam'a düşman olmakla suçlanır. Şüpheci veya ateist (zındık) olarak sunulur ve gayrimüslim gruplara, özellikle de Hristiyanlara karşı olumlu bir tutum sergilediği iddia edilir; Hristiyanlar ile olan annelik bağları nedeniyle alaycı bir şekilde İbn Nasraniyye olarak anılır ve Hristiyanlığın İslam'a üstünlüğünü yorumladığı, Kur'an hâfızı ile alay ettiği ve Küfe'de caminin yanında annesi için bir kilise yaptırdığı söylenir.[4][11][12]
Görevden alınması ve ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Halid'in 738'de görevden alınmasının nedenleri belirsizdir. Kaynaklar, Hişam'ın Halid'in servetini kıskandığını öne sürüyor, ancak asıl sebep, Kaysi'nin onu rahatlatması için yaptığı baskı gibi görünüyor. Halid, yerine geçen Yusuf ibn Umar'ın gelişiyle kesinlikle şaşırmıştı. Yûsuf, Halid ve oğullarını hemen hapse attı ve o dönemde valiliklerin devir teslimlerinde yaygın bir uygulama olan servetini almak için selefine işkence yaptı. On sekiz ay sonra Halid serbest bırakıldı ve Hişam'ın başkenti Rusafa'ya ve ardından memleketi Şam'a gitti. Bununla birlikte, Hişam 743'ün başlarında öldükten sonra, halefi II. Velîd h. 743-744 ) Halid'i 50 milyon dirheme Yûsuf bin Ömer'e sattı. Yûsuf, Halid ölene kadar ona tekrar işkence yaptı, bu, Kays-Yaman kan davasını daha da kötüleştiren ve II. Velîd'in düşüşüne yol açan bir eylemdir.[3][4][13][14]
Halid'in oğullarından Yezid, Üçüncü Fitne sırasında III. Yezîd'in taraftarı oldu ve II. Mervân tarafından idam edildi (h. 744-750), Muhammed ise Abbâsî ordularına katıldı ve Mekke ve Medine valisi olarak görev yaptı.[15]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ Hawting 2000, s. 93.
- ^ Crone 1980, s. 44.
- ^ a b c d Crone (1980), p. 102
- ^ a b c d e f g h i j k l Hawting (1978), pp. 925–927
- ^ a b c Hawting (2000), p. 82
- ^ Hawting (2000), p. 81
- ^ Hawting (2000), pp. 75–76, 82
- ^ Crone (1980), pp. 44, 47, 102
- ^ Blankinship (1994), p. 190
- ^ Blankinship (1994), p. 90
- ^ Hawting (2000), pp. 81–82
- ^ Blankinship (1994), p. 95
- ^ Blankinship (1994), p. 223
- ^ Hawting 2000, ss. 82-83,93.
- ^ Crone (1980), pp. 102–103
- Genel
- Blankinship, Khalid Yahya (1994). The End of the Jihâd State: The Reign of Hishām ibn ʻAbd al-Malik and the Collapse of the Umayyads (İngilizce). Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-1827-7.
- Crone, Patricia (1980). Slaves on Horses: The Evolution of the Islamic Polity (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52940-9.
- Hawting, G. R. (1978). "K̲h̲ālid b. ʿAbd Allāh al-Ḳasrī". van Donzel, E.; Lewis, B.; Pellat, Ch.; Bosworth, C. E. (Ed.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume IV: Iran–Kha (İngilizce). Leiden: E. J. Brill. ss. 925–927. OCLC 758278456.
- Hawting, G. R (2000). The First Dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661-750. 2nd. Routledge. ISBN 978-1-134-55059-3.
