Hafs
Ebu Amr Ḥafṣ bin Süleyman bin Mugīra bin Ebi Davud al-Asadī al-Kūfī,,[1] daha çok bilinen adı Hafs[2] (706–796); Kur'an'in geçerli yedi kıraat şeklinden birisi olan Asım Kıraatı'nın iki ravisinden en meşhur olanıdır. Rivayet ettiği kıraatı hocası ve üvey babası Asım Behdele'den almıştır fakat bu kıraat onun adıyla "Hafs Kıraatı" olarak meşhur olmuştur. Günümüz İslam dünyasında çoğunlukla basımı yapılan ve okunan Kur'an Hafs Kıraati'dir. Örneğin Kabe'de namazlarda okunan Kur'an Hafs kıraatine göredir.
Hafs, Asım'ın talebesi olmasının yanı sıra onun damadıdır. Bağdat'ta doğan Hafs, sonunda Mekke'ye taşındı ve burada kayınpederinin okuma yöntemini yaygınlaştırdı.
Sonunda, Hafs'ın okuması Mısır'ın resmi yöntemi haline getirildi, 1923'te Mısırlı I. Fuad'ın himayesinde Kuran'ın standart Mısır baskısı olarak resmen kabul edildi. Bugün Kuran'ın nüshalarının çoğu Hafs'ın okunuşunu takip ediyor. Kuzey ve Batı Afrika'da Warsh okumasını takip etme konusunda daha büyük bir eğilim var.[3]
Hadis rivayetiyle ilgili olarak Vekî‘ b. Cerrâh'tan nakledilen Hafs'ın sika olduğu yolundaki görüş (Dânî, I, 49; Zehebî, Mîzânü'l-iʿtidâl, I, 559) istisna edilecek olursa onunla ilgili değerlendirmelerin hemen hepsi olumsuzdur. Bir kısım ulema kendisini zayıf hafızalı, hadis uyduran ve yalancı (kezzab) bir kişi olarak tanımladı.[4][5]
Hafs tilaveti
[değiştir | kaynağı değiştir]
Bütün kanonik kıraat geleneklerinden sadece Hafs'ın Kufe geleneği, 1. surede ayrı bir ayet olarak besmeleyi içeriyordu.[6]
10. yüzyılda, İbn Mücahid, Kitāb al-sabʿa fī l-qirāʾāt adlı eserinde, daha sonra kanonik 'Yedi' olarak bilinecek olan yedi Kur'an okumasını belirledi . Üçü, erken dönem İslami ilimlerin merkezi olan Kufe'den geldi.[7] Bunlar; Kufeli olan Al-Kisa'i, Hamza az-Zayyat ve Asım ibn Abi al-Najud idi.
Bu, Müslüman Dünyasında Kuran'ın iki büyük sözlü aktarımından biri olan Kûfe'nin tilavet geleneğini temsil eden Hafs'ın yanı sıra bir 'Asım geleneğidir.[8] 1924'te yayınlanan Kahire'nin etkili standart Kuran'ı, 'Hafs an Asım' (Asım'dan rivayet edilen Hafs) kıraatine dayanmaktadır.
İletim zinciri
[değiştir | kaynağı değiştir]İmam Hafs ibn Süleyman ibn el-Muğire el-Esedi el-Kufi, Asım ibn Ebi'n-Necud el-Kufi et-Tabi'i'den, o da Ebu Abdurrahman el-Sülemi'den, o da Osman ibn Affan'dan, o da Ali ibn Ebu Talib'den, o da Übeyy ibn Ka'b'dan, o da Zeyd ibn Sabit'ten, o da Muhammed'den öğrenmiştir.
| seviye | okuyucu |
|---|---|
| 1 | Muhammed |
| 2 | Osman ibn Affan, Ali, Ubeyy ibn Ka'b, Abdullah ibn Mesud ve Zaid ibn Sabit |
| 3 | Ebu Abdurrahman es-Sulami |
| 4 | Asım bin Ebi el Najud |
| 5 | İmam Hafs |
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Ibn Mujahid and the Canonization of the Seven Readings". The Transmission of the Variant Readings of the Qur'an: The Problem of Tawaatur and the Emergence of Shawaadhdh. Leiden: Brill Publishers. 2012. s. 129. ISBN 9789004240810.
- ^ "The Ten Readers & Their Transmitters". Islamic Awareness. 8 Ocak 2002. 11 Şubat 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2016.
- ^ Aisha Geissinger, Gender and Muslim Constructions of Exegetical Authority: A Rereading of the Classical Genre of Qurʾān Commentary 27 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., pg. 79. Leiden: Brill Publishers, 2015. 9789004294448
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2022.
- ^ https://acikbilim.yok.gov.tr/bitstream/handle/20.500.12812/106536/yokAcikBilim_10091028.pdf?sequence=-1&isAllowed=y[ölü/kırık bağlantı] [yalın URL]
- ^ Stefan Wild, Al-Baydawi. Quran: an Encyclopedia
- ^ Dutton (2012). "Orality, Literacy and the 'Seven Aḥruf' Ḥadīth". Journal of Islamic Studies. 23 (1): 1-49. doi:10.1093/jis/etr092. ISSN 0955-2340. 5 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi4 Nisan 2022.
- ^ Ibn Warraq, Which Koran? Variants, Manuscript, Linguistics, pg. 45. Prometheus Books, 2011. 1591024307
