Havarisel Babalar
Havarisel Babalar, birinci yüzyılın sonları ila ikinci yüzyılın başlarında kilise tarihi açısından önemli eserler vermiş Hristiyan yazarlardır. Bu kavram ilk olarak 17. yüzyılda ortaya atıldığında, yazarların havarilerle dost oldukları ya da sıkı kişisel bağlara sahip oldukları ve onlardan etkilendikleri düşünülmekteydi. Papa XVI. Benedictus havarisel babaları, havarilerden sonraki ikinci jenerasyon olarak tanımlamaktadır.[1]
Havarisel babaların listesi
[değiştir | kaynağı değiştir]- I. Clemens
- İkinci Clemens mektubunun yazarı (anonim)
- Antakyalı İgnatius
- Polikarp
- Hierapolisli Papias (sadece alıntılar)
- Atinalı Quadratus (sadece alıntılar)
- Hermas'ın Çobanı
- Didache'nin yazarı (anonim)
- Barnabas Mektubu'nun yazarı (anonim)
- Mathetes'in Diognetus'a mektubu (anonim)
Bu metinlerden bazıları (Barnabas Mektubu, İlk Clemens mektubu, Hermas'ın Çobanı, Didache) 2. ve 3. yüzyılda Yeni Ahit ile birlikte okunmaktalardı ancak yine de kanona dahil edilmediler. İrinaios, Iustinus, İskenderiyeli Klement gibi isimler, Kilise Babaları olarak kabul edilseler de, Havarisel Babalar değillerdir.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Katechese über Clemens Romanus". 3 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
