Heidi Levine
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2025) |
Heidi Levine | |
|---|---|
| Doğum | Boston, Massachusetts, ABD |
| Meslek | Foto muhabiri |
Heidi Levine (d. 1961-1962), Associated Press, Sipa Press ve The Washington Post için çalışmış Amerikalı bir serbest foto muhabiridir. Kariyerinin büyük bir kısmını Filistin-İsrail çatışmasını takip ederek geçirmiştir.
Erken Yaşamı ve Eğitimi
[değiştir | kaynağı değiştir]Levine, Boston, Massachusetts'te doğup büyüdü. Fotoğrafçılığa tutkuyla bağlı olan babası, Levine'e ilk fotoğraf makinesini almıştı; Boston'da dolaşıp fotoğraf çekerlerdi. Alana ilk ilgisi, Boston ve New York'un imkânları kısıtlı bölgelerini fotoğraflamaktı. Massachusetts Üniversitesi, Amherst'te okul gazetesinin fotoğrafçısıydı. 1983'te, 21 yaşındayken, okul tatilinde altı hafta boyunca bir kibbutz'da çalışmak üzere İsrail'e gitti. Orada Associated Press'e başvurdu ve bir iş teklifi aldı. Foto muhabiri olarak çalışmanın üniversitedeki gazetecilik derslerinden daha iyi bir eğitim olacağını düşünerek teklifi kabul etti[1] ve 1983'te İsrail'de foto muhabirliği kariyerine kadrolu fotoğrafçı olarak başladı.[2]
Kariyer
[değiştir | kaynağı değiştir]İsrail'de A.P.'de çalışmak Levine'e, editörlük, laboratuvar faaliyetleri ve abonelerle etkileşim gibi alanın birçok alanında deneyim kazandırdı. Bir kadın olarak sahaya girmekte zorlandığını ve burayı bir "erkek kulübü" olarak tanımladığını bildiriyor.[1] 1991 yılında Sipa Press Fotoğraf Ajansı'na katıldı. İsrail'de yaşayan gazeteci, haberlerinin çoğunu İsrail, Gazze ve Batı Şeria'daki şiddet üzerine yaptı.[3][4] Afganistan, Kosova, Irak, Lübnan, Libya[5] ve Suriye'deki[5] çatışmaları görev başındayken takip etti.[6] Ayrıca Hindistan'da kız çocuklarının öldürülmesi, COVID-19 salgını ve Suriye mülteci krizi gibi konuları da takip etti.[2]
Şubat 2022'de The Washington Post için görev başında Ukrayna'ya gitti.[7][8] Orada Rusya'nın Ukrayna'yı işgalini takip ederken, Bucha katliamının sonrasını fotoğrafladı ve yorumladı. "Çektiği fotoğrafların çoğunun çok şok edici olduğu için asla yayınlanamayacağını" belirtti.[9][10]
Ekim 2024 itibarıyla Levine, Gazze savaşını takip ediyor.[11] [12] İsrail-Filistin çatışmasını ele almayı "çok, çok kişisel"[13] ve samimi olarak nitelendirdi.[14]
Fotoğrafları The Washington Post, The New York Times, Stern, National Geographic, Paris Match, L'Express, Newsweek, Time, The New York Times Magazine, The Sunday Times Magazine, Forbes ve The Globe and Mail dahil olmak üzere birçok yayın organında yayınlandı.[2]
İnsani yardım odaklı
[değiştir | kaynağı değiştir]Fotoğrafçılığın gücünün, etkilenenler için farkındalık yaratarak ve empati uyandırarak fark yaratabileceğine inanıyor. Çatışmalar ve krizler tarafından.[1] "Çatışmaların özünü ve insanların yaşamları üzerindeki etkilerini yakalama yeteneğine" sahip.[2] "Karşılaştığı insanlara karşı derin bir şefkate"[15] ve "tanıklık etme tutkusuna" sahip.[6]
Ödüller
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1997'de El Halil'deki çalışmalarıyla Fransa, Angers'deki Uluslararası Scoop ve Gazetecilik Festivali'nde birincilik ödülü.[6]
- 2015 Bayeux Savaş Muhabirleri Ödülü,[16] "Gazze'de İyileşme ve Dayanıklılık" başlıklı fotoğraf serisiyle[17]
- 2015 UNICEF Yılın Fotoğrafı ödülü[18]
- 2015 Anja Niedringhaus Fotoğraf Gazeteciliğinde Cesaret Ödülü, Gazze'deki çalışmaları nedeniyle[19]
- 2021 Yılın Fotoğrafı Mükemmellik Ödülü[20]
- 2022 Yerel Tanıklık, "Lod'da Şiddet" başlıklı haberleriyle Son Dakika Haberleri Ödülü Birincilik Ödülü
- 2023 Uluslararası Kadın Medya Vakfı gazetecilikteki cesaret ödülü, "Ukrayna'da Washington Post'ta Haber Yapan Kadınlar"[21] kapsamında.
Kişisel
[değiştir | kaynağı değiştir]Levine, Kudüs[22] ve Tel Aviv'de[14] yaşadı ve üç çocuğu var. Kudüs'te, çocuklarını farklı geçmişlere sahip insanlarla tanıştırmak için karma bir mahallede yaşıyordu.[1] Evden uzakta ve tehlikeli bölgelerde çalışması, çocukları, ailesi ve arkadaşları arasında bazı hayal kırıklıklarına yol açtı. "Olmak istediği en iyi fotoğrafçı" olmasına izin vermeyecek tavizler vermek zorunda kaldı.[23]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d Burke, Pamela (26 Haziran 2013). "Interview: Combat Photojournalist Heidi Levine On Covering Deadly War Zones". The Women's Eye (İngilizce). 23 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2024.
- ^ a b c d "Heidi Levine". IWMF (İngilizce). 19 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "Award-winner Heidi Levine's images of Gaza – in pictures". the Guardian (İngilizce). 25 Mart 2015. ISSN 0261-3077. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ Krever, Mick (25 Haziran 2015). "The breathtaking war photographs of Heidi Levine". CNN (İngilizce). 24 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ a b Chetcuti, Kristina (18 Ekim 2013). "We never learn from history". Times of Malta (İngilizce). 23 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ a b c "Heidi Levine, Award-winning Photojournalist". Radio Esfarad (İspanyolca). 21 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "Women of The Washington Post Reporting on Ukraine". IWMF (İngilizce). 20 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "In photos: The war in Ukraine one month on".
- ^ "'I could go on and on' Photojournalist Heidi Levine on what she saw in Bucha in the days after its liberation". Meduza (İngilizce). 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ Levine, Heidi (10 Nisan 2022). "'What I've seen in Bucha': photojournalist shares experience". The Guam Daily Post (İngilizce). 23 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "Israelis still at war pause to remember attacks of a year ago". Washington Post, October 7, 2024; Retrieved 2024–12–17.
- ^ "Israeli reservists fight in Gaza but question what comes after the war". Stars and Stripes (İngilizce). 19 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ Berand, Doug (17 Temmuz 2015). "Bearing witness". Vantage. 14 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2014.
- ^ a b "The Human Cost of the Israeli-Palestinian Crisis in Photos". ELLE (İngilizce). 21 Mayıs 2021. 21 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ Sim, David (24 Mart 2015). "Powerful photos by Heidi Levine, winner of the Anja Niedringhaus Courage in Photojournalism Award". International Business Times UK (İngilizce). 26 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2024.
- ^ Antunes, Jose (19 Eylül 2024). "Bayeux award for war correspondents is back for the 31st time". Seriously Photography (İngilizce). 23 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ Roué, Damien (13 Ekim 2015). "Heidi Levine remporte le Trophée Photo et le Prix du Public aux rencontres des correspondents de guerre à Bayeux". Phototrend (Fransızca). 23 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "UNICEF Photo of the Year 2015 - Press Release". www.unicef.de. 1 Mayıs 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "Honoring the courage of women photojournalists". Associated Press (İngilizce). 23 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "Pictures of the Year | 78th Annual Competition | Winners List". www.poy.org. 23 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2024.
- ^ "IWMF Announces 2023 Courage in Journalism Award Winners". IWMF (İngilizce). 22 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ "Jerusalem-based photographer wins award for courage". The Times of Israel (İngilizce). Associated Press. 25 Haziran 2015. Erişim tarihi: 17 Aralık 2024.
- ^ Burke, Pamela (24 Temmuz 2013). "INTERVIEW: Heidi Levine–War Photographer and Working Mom, Part TWO". The Women's Eye (İngilizce). 24 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2024.