Heinrich Ruhmkorff
Heinrich Daniel Rühmkorff (Almanca telaffuz: [ˈhaɪnʁɪç ˈdaːni̯ɛl ˈʁyːm.kɔʁf]; 15 Ocak 1803 – 20 Aralık 1877), genellikle "Ruhmkorff bobini" olarak anılan[1] endüksiyon bobinini ticarileştiren Alman mekanik ve mucit. Ruhmkorff bobini, iki elektrot arasında çok yüksek gerilim üreterek kıvılcım yaratan bir tür transformatör olup benzinli otomobillerdeki ateşleme bujileri örnek olarak gösterilebilir.
Ruhmkorff, Hannover'de doğdu. Yurt dışında yaşarken adındaki "ü" harfini "u" olarak değiştirdi.[2] Bir Alman mekanik ustasının yanında çıraklık yaptıktan sonra İngiltere'ye taşındı. Dönemin biyografileri, onun mucit Joseph Bramah ile çalıştığını öne sürse de Bramah 1814'te öldüğü için bu iddia pek olası değildir; ancak Bramah şirketinde çalışmış olabilir. 1855'te Paris'te elektrik aparatlarıyla ilgili olan kendi atölyesini kurarak yüksek kaliteli elektrikli cihazlarıyla ün kazandı.
Sıklıkla endüksiyon bobininin mucidi olarak anılsa da, bu cihaz aslında 1836'da Nicholas Callan tarafından icat edilmiştir. Ruhmkorff'un 1851'de patentini aldığı ilk bobini, uzun bakır tel sarımları aracılığıyla yaklaşık 5 cm (2 inç) uzunluğunda bir kıvılcım elde ediyordu. 1857'de Amerikalı mucit Edward Samuel Ritchie tarafından geliştirilen bir versiyonu inceledikten sonra,[3][4] Ruhmkorff ve diğer mühendisler bobinin tasarımını daha da iyileştirdi. Cam izolasyon ve çeşitli yenilikler sayesinde 30 cm'den uzun kıvılcımlar üretmek mümkün hale geldi.[5] Ruhmkorff'un endüksiyon bobini büyük başarı kazandı ve 1858'de III. Napolyon tarafından elektrik uygulamalarındaki en önemli keşiflerden biri olarak değerlendirilen çalışması nedeniyle 50.000 Fransız frangı değerindeki Volta Ödülü'nün (Fransızca: prix Volta) ilk sahibi oldu. 1877 yılında Paris'te hayatını kaybetti. Geliştirdiği bobin, anısına, halen Ruhmkorff bobini olarak bilinir.
Jules Verne'in bilim kurgu romanlarında bahsedilen (örneğin Arzın Merkezine Seyahat)[6][7] Ruhmkorff lambaları veya Ruhmkorff aygıtı, endüksiyon bobinlerine dayanmaktaydı ancak bizzat Ruhmkorff tarafından geliştirilmemişti.
| Otorite kontrolü |
|
|---|
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^
Fleming, John Ambrose (1911). "Induction Coil". Chisholm, Hugh (Ed.). Encyclopædia Britannica. 14 (11. bas.). Cambridge University Press. ss. 502–505.
- ^ Dem Andenken Ruhmkorffs (linke Spalte, unten) 3 Aralık 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in: Berliner Volkszeitung, 14. Januar 1903.
- ^ American Academy of Arts and Sciences, Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences, Vol. XXIII, May 1895 - May 1896, Boston: University Press, John Wilson and Son (1896), pp. 359-360: Ritchie's most powerful version of his induction coil, using staged windings, achieved electrical bolts two feet (61 cm) or longer in length
- ^ Page, Charles G., History of Induction: The American Claim to the Induction Coil and Its Electrostatic Developments, Washington, D.C.: Intelligencer Printing House (1867), pp. 104-106
- ^ American Academy, pp. 359-360.
- ^ Verne, Jules. Arzın Merkezine Seyahat. Meral, Ayşe tarafından çevrildi (1 bas.). Alfa Yayınları. s. 91. ISBN 978-605-171-127-0.
- ^ Ayrıca; From the Earth to the Moon (1865), and 20,000 Leagues Under the Sea (1869).
