Hugh Everett III
Hugh Everett III | |
|---|---|
| Doğum | 11 Kasım 1930 Washington, DC, ABD |
| Ölüm | 19 Temmuz 1982 (51 yaşında) McLean, Virginia, ABD |
| Milliyet | ABD |
| Vatandaşlık | ABD |
| Mezun olduğu okul(lar) | Catholic University of America Princeton Üniversitesi (Ph.D.) |
| Kariyeri | |
| Dalı | Fizik Yöneylem araştırması Optimizasyon Oyun teorisi |
| Çalıştığı kurumlar | Institute for Defense Analyses American Management Systems Monowave Corporation |
| Doktora danışmanı | John Archibald Wheeler |
Hugh Everett III (11 Kasım 1930 - 19 Temmuz 1982), "göreceli durum" formülasyonu olarak adlandırdığı kuantum fiziği'nin Çoklu dünyalar yorumunu (MWI) ilk kez öneren Amerikalı fizikçidir.[a] O zamanlar baskın olan Kopenhag yorumunun aksine, MWI dalga fonksiyonunun asla çökmediğini ve bir kuantum süperpozisyonunun tüm olasılıklarının nesnel olarak gerçek olduğunu varsayar.
Diğer fizikçilerin MWI'ı küçümsemesiyle[1] cesareti kırılan Everett, doktorasını tamamladıktan sonra fizik kariyerine son verdi. Daha sonra, yöneylem araştırması için genelleştirilmiş Lagrange çarpanları kullanımını geliştirdi ve bunu bir savunma analisti ve bir danışman olarak ticari olarak uyguladı. Hayatının ilerleyen dönemlerinde sağlığı kötü bir şekilde 1982'de 51 yaşında öldü. Müzisyen Mark Oliver Everett'in babasıdır.
Everett'in ömrünün sonuna kadar büyük ölçüde göz ardı edilmesine rağmen, MWI 1970'lerde kuantum ayrışımının keşfiyle daha fazla güvenilirlik kazandı ve son on yıllarda artan ilgi gördü ve Kopenhag yorumu, pilot dalga teorileri ve tutarlı geçmişler ile birlikte kuantum mekaniğinin ana yorumlarından biri haline geldi.
Not listesi
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ It is often thought that Everett disliked the term "many-worlds", which was coined by Bryce DeWitt, but David Deutsch, having met Everett for dinner in 1977, says that Everett was actually excited by the term and defended it.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "The Many Worlds of Hugh Everett" 19 Kasım 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Peter Byrne, from Scientific American, December 2007