I. Albert (Belçika kralı)
| I. Albert | |
|---|---|
 | |
| Belçika kralı | |
| Hüküm süresi | 23 Aralık 1909 - 17 Şubat 1934 |
| Önce gelen | II. Léopold |
| Sonra gelen | III. Léopold |
| Başbakanlar | |
| Doğum | 8 Nisan 1875 Brüksel, Belçika |
| Ölüm | 17 Şubat 1934 (58 yaşında) Marche-les-Dames, Belçika |
| Eş(ler)i | Bavyeralı Elisabeth |
| Çocuk(lar)ı | III. Léopold, Belçika Kralı Prens Charles, Flanders Kontu Marie-José, İtalya Kraliçesi |
| Hanedan | Saxe-Coburg ve Gotha Hanedanı |
| Babası | Prens Philippe, Flanders Kontu |
| Annesi | Prenses Marie of Hohenzollern-Sigmaringen |
| Dini | Katolik Hristiyan |
| İmza | .svg){kind=small} |
I. Albert (8 Nisan 1875, Brüksel - 17 Şubat 1934, Marche-les-Dames), 23 Aralık 1909'dan ölümüne kadar tahtta oturan üçüncü Belçika kralı, Saksonya Dükü, Saxe-Cobourg-Gotha Prensi. Flandre Kontu Prens Philip ve Prenses Marie de Hohenzollern-Sigmaringen'in oğluydu. 2 Ekim 1900'de Bavyera Düşesi Élisabeth ile evlendi. Bu evlilikten üç çocukları oldu:
- III. Léopold
- Prens Charles, Flandre Kontu, 1944 ila 1951 arasında Belçika tahtı vekili.
- Marie-José, Belçika Prensesi, İtalya Kraliçesi (1946).
I. Dünya Savaşı'ndan sonra, ülkesini işgal eden Almanya'ya ait olduğu gerekçesiyle Saksonya Dükü ve Saxe-Cobourg-Gotha Prensi unvanlarını terk etti. Buna karşın, bu unvanlar resmi belgelerde (doğum ve ölüm kayıtları, vb.) varlıklarını sürdürmektedir.
1893 ile 1909 yılları arasında senatörlük yaptı, ülkenin kara, deniz ve demiryolu ulaştırma altyapısının geliştirilmesi için çalıştı. 1906'da fakir balıkçı gençler için deniz kıyısında Ibis Kraliyet Okulu'nu açtı.
Basit bir hayat yaşayan, gösterişten hoşlanmayan I. Albert ve eşi, halk tarafından çok sevildi. II. Léopold'ün ardından 23 Aralık 1909'da kral oldu. Brüksel'deki taç giyme töreninde büyük bir kalabalık toplandı ve tezahüratta bulundu. Hem Fransızca hem de Felemenkçe yemin ederek tahta geçen ilk kral oldu.
Hükümdarlığının ilk yıllarından itibaren Avrupa'da gerilim artıyor, ülkeler paktlara katılıyor ve ordularını güçlendiriyordu. 1913'te Almanya ve Fransa'ya giderek ülkesinin tarafsızlığı konusunda ısrar etti, topraklarının işgal edilmemesi için çaba gösterdi. Zorunlu askerlik kanununu onayladı. Bu sayede 180.000 kişiden oluşan Belçika ordusu, 340.000 kişiye çıktı.
1914'te I. Dünya Savaşı başladı. 2 Ağustos'ta Almanya Belçika'ya bir ültimatom verdi: Alman ordularının serbest geçişine izin vermezse, Almanya, Belçika'yı düşman kabul edecekti. Albert bunu reddetti ve ordunun komutasını aldı. 4 Ağustos'ta Alman ordusu sınırı geçti. Liège ve Anvers'deki kanlı çarpışmalardan sonra 15 Ekim'de Belçika ordusu Yser nehrinin gerisine çekildi ve bu hattı dört yıl boyunca savundu.
Kral, Le Havre'a kaçan hükûmetin peşinden gitmedi, ordusunun başında kaldı. Askerleri cesaretlendirmek için düzenli olarak cephe hattına gitti. Cesareti, kendisine "asker kral" ve "süvari kral" lakâplarının takılmasına neden oldu.
I. Dünya Savaşı'nın ardından Versailles'daki barış görüşmelerinde ülkesini temsil etti. Bu görüşmelerde ülkesinin çıkarlarını savunduğu gibi, Almanya'nın ağır koşullar altında aşırı derecede ezilmesini de önledi. Bundan sonra kendini savaşta harap olan ülkesinin yeniden inşa edilmesine adadı. Bu çalışmaların en iyi örneği, Liège ve Anvers şehirleri arasında, kendi ismini taşıyan kanaldır. Bir bilim tutkunu olarak, 1928'de Ulusal Bilimsel Araştırma Fonu (le Fonds National de la Recherche Scientifique (FNRS))'nu kurdu. Ülkeyi bölmeye başlayan etnik soruna çok duyarlı davranarak Gent Üniversitesi'nin 1930'da Felemenkçe eğitime geçmesini destekledi. Eşi Kraliçe Élisabeth ile birlikte pek çok sanatçı, yazar ve bilim insanının arkadaşıydı.
Hobi olarak kaya tırmanışı yapmaya başladı, ancak 17 Şubat 1934'te Meuse vadisinde, Namur yakınlarındaki Marche-les-Dames kayalıklarında düşerek öldü. Laeken'deki Notre-Dame Kilisesindeki kraliyet kabrinde, atalarının mezarlarının yanına defnedildi.
Kişiliği, savaş yıllarındaki yararlılıkları, fedakârlığı ve maceralı ölümü, kamuoyu nezdinde efsaneleşmesine neden oldu.
