Jean-Étienne Esquirol
Jean-Étienne Esquirol | |
|---|---|
 Jean-Étienne Dominique Esquirol | |
| Doğum | 3 Şubat 1772 Toulouse, Fransa Krallığı |
| Ölüm | 12 Aralık 1840 (68 yaşında) Paris, Fransa |
| Defin yeri | Père Lachaise Mezarlığı |
| Milliyet | Fransız |
| Kariyeri | |
| Dalı | Psikiyatri |
| Çalıştığı kurumlar | Salpêtrière Hospital |
Jean-Étienne Dominique Esquirol (3 Şubat 1772, Toulouse – 12 Aralık 1840, Paris), Fransız bir psikiyatrist ve Philippe Pinel’in öğrencisiydi.[1]
Erken yaşamı ve eğitimi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Toulouse'da doğmuş ve büyümüş, eğitimini Montpellier'de tamamlamıştır. 1799'da, çalışacağı ve Philippe Pinel'in favori öğrencisi haline geleceği Salpêtrière Hastanesi'nin bulunduğu Paris'e gelmiştir. 1801-1802'de bir akıl hastanesi olan maison de santé'i tesis etmiştir. Esquirol'un bu maison'u büyük bir başarı elde etmiş, 1810'da, Paris'teki en iyi üç enstitüden biri olarak seçilmiştir. 1805'te "Les Passions considérées comme causes, symptômes et moyens curatifs de l'aliénation mentale" tezini yayımlamıştır.
Çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Ruhsal hastalıkların sınıflandırılmasında, hastaların görünümlerine odaklanmıştır. Fransa’da, Salpêtrière Psikiyatri Hastanesi’nde çalıştığı süre boyunca hastalarının portre çizimleri için ressamları görevlendirmiştir. Paranoya, kleptomania, nemfomani, piromani gibi hastalıkları gösteren kısmi delilik hâlini “monomani” kavramı ile tanımlamıştır. Ayrıca, monomania (saplantı) ve lypemania (şiddetli melankoli hali) kavramlarını ruhsal hastalık sınıflandırmasında kullanan ilk kişidir.[2][3] 1838 yılında Salpêtrière Hastanesi'ndeki hastalarının portrelerini içeren Des Maladies Mentales (A Treatise on Insanity) adlı eserini yayımlamasının ardından tıbbi portrelere olan ilgi önemli ölçüde artmıştır. Çalışmaları ile hekim ve psikiyatrist olan Alexander Morison'u etkilemiştir.
Fransa'da akıl hastanelerini ziyaret ederek hizmetin iyileştirilmesi için çalışmış ve seminerler vermiştir. Eserinde, psikiyatrik düşünceyi yeniden şekillendirmiş ve hastalıkların ortaya çıkmasını tetikleyen sosyal ve psikolojik unsurlara dikkat çekmiştir. Esquirol, sensationalist (sensationnalisme) yaklaşım olarak adlandırdığı ve akıl hastanelerinde hastanın ailesinden ve tüm sosyal çevresinden izole edilerek, tamamen yabancı kişiler ile bir arada yeni bir yaşam tarzı sunulmasını savunmuştur.[4][5] Ayrıca, demansı farklı etiyolojik nedenlere bağlı olarak ortaya çıkabilen entelektüel zayıflık olarak tanımlamış, maniden ve mental yetersizlikten (mental deficiency) ayrımını yapmıştır.[4]
Esquirol'ün yaklaşımı Fransız psikiyatrisinde yaygın bir ağırlık kazanmış ve Esquirol ve onun ekolünden gelenler akıl hastalıklarının sınıflaması ve tanısına ilişkin yaklaşımlarda radikal değişiklik yaratmışlardır. Esquirol'un öğrencilerinden E.E Georget (1795-1828) serebral lokalizasyon, Louis Florentin Calmeil (1798-1895) paralitik demans ve Jules Baillarger (1809-1890) genel parezi ve manik depresif siklus ile ilgili çalışmalarıyla psikiyatri tarihinde dönüm noktaları oluşturmuştur.[6]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Jean Pierre Falret (1864). Des maladies mentales et des asiles d'aliénés. Baillière. ss. 781-. Erişim tarihi: 23 Mart 2012.
- ^ "Lypemania". dicopolhis.univ-lemans.fr (İngilizce). 28 Eylül 2021. 14 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2024.
- ^ Beveridge, A. (2018).“Sir Alexander Morison and the Physiognomy of Mental Diseases: Part1”. Journal of the Royal College of Physicians of Edinburgh, 48 (3), s. 275.
- ^ a b Albou P. [Esquirol and dementia]. Hist Sci Med 2012;46(1):45-53.
- ^ Ekmekçi, Perihan Elif (2018). "A Turning Point in History of Psychiatry: The Developments and Their Impact in Europe in 19th Century". Turkiye Klinikleri Journal of Medical Ethics-Law and History (İngilizce). 26 (2): 77-85. doi:10.5336/mdethic.2017-58861. ISSN 1303-4332.
- ^ Porter R. The Greatest Benefit to Mankind. 1st ed. In: Porter R, ed. New York: W. W. Norton & Company; 1997. p.493-514.
