Keith Moon
| Keith Moon | |
|---|---|
 1975'te Moon | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | Keith John Moon 23 Ağustos 1946 Wembley, Middlesex, İngiltere |
| Ölüm | 7 Eylül 1978 (32 yaşında) Mayfair, Londra, İngiltere |
| Tarzlar | Rock, Art rock, Hard rock |
| Meslekler | Müzisyen |
| Çalgılar | Bateri, Vokal |
| Etkin yıllar | 1962-1978 |
| Müzik şirketi | Decca, Virgin, Polydor, Warner, Republic, Geffen |
| İlişkili hareketler | The Who |
| Resmî site | thewho.com |
| Eş | Kim Kerrigan (e. 1966; b. 1975) |
| Çocukları | 1 |
| İlişkiler | Annette Walter-Lax (1975-1978) |
Keith John Moon (23 Ağustos 1946, Middlesex - 7 Eylül 1978, Londra), İngiliz müzisyen. Rock grubu The Who'nun eski bateristidir. Pek çok kişi tarafından rock müzik tarihindeki en büyük bateristlerden biri olarak kabul edilir. Benzersiz tarzı ve enerjik davranışlarıyla tanınır.[1][2]
Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Moon, 1978 yılının ortalarında Londra, Mayfair'da bulunan 9 Curzon Place Flat 12'ye taşındı. Bu daire Amerikalı şarkıcı Harry Nilsson'a aitti ve Moon, Nilsson'un kiracısı olarak bu dairede oturmaya başladı. Nilsson daha önce aynı daireyi The Mamas & the Papas grubu üyesi Cass Elliot'a kiralamıştı ancak Elliot 29 Temmuz 1974 tarihinde bu dairede ölü bulunmuştu, Elliot öldüğünde 32 yaşındaydı.[3] Bu nedenle Nilsson, Moon'a daireyi kiralamakta pek istekli olmamıştı çünkü dairenin lanetli olduğuna inanıyordu. Moon'un grup arkadaşı Pete Townshend ise bu düşüncenin tamamen saçmalıktan ibaret olduğunu ve ona, "yıldırımın aynı yere iki kez düşmeyeceğini" söyledi.[4]
Daireye taşındıktan sonra Moon, alkol bağımlılığı problemini hafifletmek için reçeteli bir Heminevrin tedavisine başladı (Klometiazol alkol yoksunluğu tedavisinde kullanılan bir sakinleştirici). Bağımlılıktan kurtulmak konusunda çok istekliydi ancak psikiyatri hastanelerinden korktuğu için bu tedaviyi evde yapmak istiyordu. Klometiazol, bağımlılık potansiyeli, tolerans geliştirme eğilimi ve alkolle karıştırıldığında ölüm riski nedeniyle denetimsiz detoksifikasyon için tavsiye edilmeyen bir ilaçtı. İlacı, Moon'un yaşam tarzından habersiz olan Dr. Geoffrey Dymond verdi. Dymond, Moon'a alkol isteği duyduğunda bir ilaç almasını, ancak günde üç tabletten fazla almamasını belirten 100 tabletlik bir reçete yazdı.[5]
Eylül 1978'de Moon'un bateri çalmakta zorluk çekmeye başlamıştı. Arkadaşı Dave "Cy" Langston'ın dediğine göre, Moon'un The Kids Are Alright için stüdyoda kayıt yapmaya başladığında zaman geçtikçe giderek daha yavaşladı, bateri çalmakta zorlandığı neredeyse bir bageti bile zor tutabiliyordu.
6 Eylül 1978 tarihinde Moon ve kız arkadaşı Annette Walter-Lax ile birlikte Paul McCartney ve eşi Linda McCartney'nin davetlisi olarak "The Buddy Holly Story" adlı filmin ön gösterimine katıldılar. McCartney'lerle birlikte ile Covent Garden'daki Peppermint Park'ta akşam yemeği yedikten sonra, Moon ve Walter-Lax dairelerine döndüler. Moon, "The Abominable Dr. Phibes" adlı bir filmi izlemeye başladı ve Walter-Lax'tan kuzu pirzola yapmasını istedi. Walter-Lax buna karşı çıktığında, Moon, "Eğer beğenmiyorsan, defol git!" diye cevap verdi. Bunlar onun son sözleriydi. Moon daha sonra bazı klometiazol tabletleri aldı. Ertesi sabah Walter-Lax onu kontrol ettiğinde, Moon'un ölmüş olduğunu fark etti. Moon öldüğünde 32 yaşındaydı.
The Who'nun menajeri Bill Curbishley 7 Eylül 1978 günü saat 17:00 civarında Moon'u aramak için daireye telefona etti ve arkadaşı Dymond ona kötü haberi verdi.[6] Curbishley, Townshend'e haber verdi. O da grubun diğer üyeleri Roger Daltrey ve John Entwistle durumu bildirdi. Entwistle, haberi aldığında iki gazeteciye röportaj veriyordu. Haberi röportaj sırasında alan Entwistle gözyaşlarına boğuldu ve hızlıca röportajı sonlandırdı.[7]
Polis, Moon'un sindirim sisteminde 32 adet klometiazol tablet bulunduğunu belirledi. Sadece altı tanesi sindirilmişti, bu da ölümüne yol açacak kadar yeterliydi, diğer 26 tablet ise ölümünden önce sindirilmemişti. Alkolizm konusunda bir otorite olan Max Glatt, The Sunday Times'ta bir doktorun asla Moon gibi bir alkol bağımlısına bu ilacı asla vermemesi gerektiğini yazdı. Moon, 13 Eylül 1978'de Londra'daki Golders Green Krematoryumu'nda yakıldı ve külleri, oradaki Gardens of Remembrance'a serpildi.[8]
Moon ve Elliot'ın 4 yıl arayla Nilsson'ın dairesinde 32 yaşında ölmeleri pek çok kişi tarafından dairenin lanetli olabileceğini düşündürdü.
.jpg)
Diskografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Solo albümü
[değiştir | kaynağı değiştir]- Two Sides of the Moon (1975)
The Who
[değiştir | kaynağı değiştir]- My Generation (1965)
- A Quick One (1966)
- The Who Sell Out (1967)
- Tommy (1969)
- Who's Next (1971)
- Quadrophenia (1973)
- The Who by Numbers (1975)
- Who Are You (1978)
Bibliyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Atkins, John (2000). The Who on Record: A Critical History, 1963–1998. McFarland. ISBN 978-0-7864-0609-8.
- Bogovich, Richard; Posner, Cheryl (2003). The Who: A Who's Who. McFarland & Company. ISBN 978-0-7864-1569-4. Erişim tarihi: 28 Nisan 2013.
- Case, George (2010). Out of Our Heads: Rock 'n' Roll Before the Drugs Wore Off. Hal Leonard Corporation. ISBN 978-0-87930-967-1.
- Doerschuk, Andy (1989). "Keith Moon's Love/Hate Relationship With His Drum Set". Drum Magazine (October/November). 21 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi9 Eylül 2013.
- Chapman, Rob (1998). "Moon: The Ultimate Rock Disaster Epic" (PDF). Mojo, 58. 14 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- Marsh, Dave (1989). Before I Get Old: The Story of The Who. Plexus Publishing Ltd. ISBN 978-0-85965-083-0.
- Fletcher, Tony (1998). Dear Boy: The Life of Keith Moon. Omnibus Press. ISBN 978-1-84449-807-9.
- Neill, Andrew; Kent, Matthew (2009). Anyway, Anyhow, Anywhere: The Complete Chronicle of The WHO 1958–78. Sterling Publishing. ISBN 978-1-4027-6691-6.
- Townshend, Pete (2012). Who Am I: A Memoir. HarperCollins. ISBN 978-0-06-212726-6.
- Barnes, Richard (2004). The Who: Maximum R&B. Plexus Publishing. ISBN 978-0-85965-351-0.
- Clayson, Alan (2005). Keith Moon: Instant Party: Musings, Memories and Minutiae. Chrome Dreams. ISBN 978-1-84240-310-5.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Modern Drummer's Readers Poll Archive, 1979–2014". Modern Drummer. 21 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2015.
- ^ "Rolling Stone Readers Pick Best Drummers of All Time". Rolling Stone. 8 Şubat 2011. 25 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2022.
- ^ Wilkes, Roger (17 Şubat 2001). "Inside story: 9 Curzon Place". The Daily Telegraph. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2011.
- ^ "Shepherd Market History". Shepherdmarket.co.uk. Archived from the original on 27 Eylül 2011. Erişim tarihi: 27 Eylül 2011.
- ^ Aronson, J K, (Ed.) (2009). Meyler's Side Effects of Psychiatric Drugs. Elsevier. s. 439. ISBN 978-0-444-53266-4.
- ^ Trapp, Philip (14 Haziran 2023). "What 10 Famous Rock Stars Had for Their Last Meals". Loudwire (İngilizce). 15 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2023.
- ^ Keith Moon: The Final 24 (Full Documentary) (İngilizce), 29 Ekim 2020, 15 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi15 Kasım 2023
- ^ Marsh, Dave (19 Ekim 1978). "Keith Moon: 1947(sic)-1978". Rolling Stone23 Eylül 2013.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Biography of Keith Moon at thewho.com
- 1946 doğumlular
- 1978'de ölenler
- İngiliz bateristler
- İngiliz rock bateristleri
- The Who üyeleri
- Rock and Roll Hall of Fame
- Grammy Yaşam Boyu Başarı Ödülü sahipleri
- En İyi Orijinal Müzik Tony Ödülü sahipleri
- Uyuşturucuya bağlı ölümler
- Londra'da kazalarda ölenler
- 20. yüzyılda Britanyalı erkek müzisyenler
- 20. yüzyıl İngiliz müzisyenleri