Kiremit
Kiremit, esas olarak terakota ve kayrak'tan yapılmış çatı örtüsü. Beton, metal ve plastik gibi modern malzemeler de kullanılır.[1][2]
Ayrıca kiremit ile örtülü çatılarda, kiremitlerin düzenlenmesi, eksiklerin tamamlanması ve çürük olan kiremitlerin ayıklanması işlemine kiremit aktarma işlemi adı verilmektedir.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Antik çağlardan beri, mimari yapılarda çatı kaplama elemanı olarak kullanılan pişmiş toprak levha. Kiremitlerin hammaddesi kildir. Kil verimsiz bir topraktan alınan bir malzemedir.[3] Böylece verimsiz topraklardan kanunlar çerçevesinde alınan kil, tuğla ve kiremit yapımıyla ekonomiye kazandırılır. Dışa bağımlı bir sektör değildir. İmalatında yoğun olarak insan emeğinden yararlanılır. Çok yaygın kullanıldığı için kil ocaklarından binaların yapılışına kadar binlerce insana iş imkânı yaratır.
Tuğla ve kiremitlerin üretim ve kullanım sırasındaki artıkları doğal ve pişmiş malzeme olması nedeniyle hiçbir yan etki yaratmaz. Üretimdeki artıklar mikronize edilerek tekrar üretimde kullanılır.
Tuğla ve kiremitler en önemli özelliklerinden biri yüksek ısı depolamasıyla bina içi regülasyonu sağlamasıdır. Kilin yapısı sayesinde üzerine aldığı ısıyı uzun süre muhafaza ederek sağlığa uygun olarak ısı geçişi sağmaktadır.
Türleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Adını ilk üretildiği yerden alan farklı tipleri bulunmaktadır:
- Aslan Pençesi (Son mahya)
- Üçyol mahya
- Dört yol mahya
- Havalandırma kiremiti
- Venedik
- Floransa
- İsoflat
- Ciremitto
- Çiçek mahya
- Kenar kiremidi
- Yuvarlak mahya
- Köşeli mahya
- Marsilya
- Valensiya
- İlk mahya
- Oluklu
- Villa
- Granada
- Toskano
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2022.
