La Paura
| Non credo più all'amore | |
 | |
| Yönetmen | Roberto Rossellini |
|---|---|
| Yapımcı | Herman Millakowsky |
| Senarist | Roberto Rossellini Sergio Amidei Franz von Treuberg |
| Hikâye (eser) | Stefan Zweig |
| Oyuncular | Ingrid Bergman Mathias Wieman Renate Mannhardt Kurt Kreuger |
| Müzik | Renzo Rossellini |
| Görüntü yönetmeni | Carlo Carlini Heinz Schnackertz |
| Kurgu | Jolanda Benvenuti Walter Boos |
| Dağıtıcı | Minerva Film SpA |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Türü | film noir |
| Renk | Siyah-beyaz |
| Çıkış tarih(ler)i | 5 Kasım 1954  Almanya18 Şubat 1955  İtalya |
| Süre | 83 dakika |
| Ülke | Almanya, İtalya |
| Dil | Almanca, İtalyanca |
La Paura (İngilizce: Fear) Roberto Rossellini'nin yönettiği ve eşi Ingrid Bergman'ın oynadığı 1954 dram filmidir. Film İngilizce Angst olarak İngilizce konuşulan ülkelerde piyasaya sürülmüştür. Bu gevşek bir Stefan Zweig romanı Fear uyarlamasıdır. Film Münih'te, eşzamanlı olarak Almanca ve İngilizce olarak çekildi. Rossellini on yıl önceki Alman filmi Almanya, Sıfır Yılı çevirdikten sonra maddi ve manevi açıdan Almanya'nın yeniden yaratılmasını araştırmak ister.[1] Film, Hitchcock ve Alman dışavurumculuk etkileri taşıyan bir kara filmdir.
Konusu
[değiştir | kaynağı değiştir]Irene Wagner (Bergman), önde gelen Alman bilim adamı Profesör Albert Wagner (Wieman) eşidir. Erich Baumann (Kreuger) ile bir ilişkisi vardır. Masumiyet ve "mükemmel evliliği" korumak umuduyla Irene, bunu kocasına iftira etmez. Bu durum Irene'de kaygı ve suçluluğa yol açar. Bu arada, Johann Schultze (Mannhardt), Erich'in kıskanç, (eski) kız arkadaşı, ilişkiyi öğrenir ve Irene'ye şantaj yapmaya başlar. Böylece Irene'nin kendine uyguladığı psikolojik işkence, sert bir gerçekliğe döner. Irene bu zorbalığının onu korkutmaya yönelik bir komplo olduğunu öğrenir ve ölümcül bir öfkeye kapılır. İntihara teşebbüs eder ve son dakikada kocası tarafından kurtarılır.
Oyuncular
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ingrid Bergman: Irene Wagner
- Mathias Wieman: Profesör Albert Wagner
- Renate Mannhardt: Luisa Vidor, Johann Schultze
- Kurt Kreuger: Erich Baumann
- Elise Aulinger: Haushaelterin
- Edith Schultze-Westrum
- Steffi Stroux
- Annelore Wied
- Klaus Kinski: Kabare sanatçısı (listelenmemiş)
Tepkiler
[değiştir | kaynağı değiştir]Film İtalya ve Almanya'da yayımından sonra iyi iş yapmadı. Devamında italyan dağıtımcı filmi tekrar kurguladı ve Non credo più all'amore (artık aşka inanmıyorum) adıyla tekrar piyasaya sürdü. Bu versiyonda balık avlama sahnesi kısaltılmış, iki sessiz sekansa açıklayıcı anlatım eklenmiştir. Ayrıca filmin sonu Bergmanın bir kır evinde ailesinin yanında intiharı ile değil eşinden ayrılıp çocukları için yaşamaya devam etmesi şeklinde değiştirilmiştir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Film Exhibitions: 2006: Roberto Rossellini". The Museum of Modern Art. 10 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2008.