Lana Del Rey
| Lana Del Rey | |
|---|---|
_(53765476960)_(cropped).jpg) Lana Del Rey (2024) | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | Elizabeth Woolridge Grant 21 Haziran 1985 New York, Amerika Birleşik Devletleri |
| Tarzlar | Pop müzik, alternatif rock, Blues |
| Meslekler | Şarkıcı, Şarkı sözü yazarı, Şair |
| Çalgılar | Vokaller, piyano, gitar |
| Etkin yıllar | 2005-günümüz |
| Müzik şirketi | Stranger Interscope |
| Resmî site | lanadelrey.com |
| Eş | Jeremy Dufrene (e. 2024)[1] |
 | |
Elizabeth Woolridge Grant (d. 21 Haziran 1985, New York) veya sahne adıyla Lana Del Rey, Amerikalı şarkıcı ve söz yazarıdır. Del Rey ilk olarak 15 yaşında New York'taki kulüplerde şarkı söylemeye başladı. 22 yaşında 5 Points Records ile ilk anlaşmasını yaptı ve Haziran 2010 tarihinde Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Grant isimli albümünü yayımladı. Interscope, Polydor ve Stranger Records ile anlaşma imzaladı ve ilk single'ı Video Games'i yönetmenliğini kız kardeşinin üstlendiği bir müzik videosu ile YouTube'da yayımladı.
Şarkı ve klibin internette tutulması üzerine ikinci stüdyo albümü olan Born To Die'ı Ocak 2012 tarihinde yayımladı. Albüm dünya genelinde 2 milyon kopya sattı ve 2012'nin en çok satılan albümleri arasında yer edinme şansını kıl payı da olsa kaçırmış oldu. Üçüncü EP'sinin (Paradise) Born to Die ile birleşiminden oluşan Born To Die: The Paradise Edition albümü ilk haftada 67.000 kopyadan fazla sattı ve Billboard 200 listesinde 10. sıradan girdi. Şu ana kadar diskografisine bakıldığında 8 adet yayımlanmış stüdyo albümü, 4 EP'si, 7 single'ı ve 13 müzik videosu vardır.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk Yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Grant, 21 Haziran 1985 tarihinde New York'ta doğdu; Lake Placid isimli kasabada büyüdü.[2][3] 15 yaşındayken bir taraftan aile dostlarının işlettiği kulüpler zincirinde sahne alırken bir taraftan da Connecticut'da bulunan denizcilik okulu Kent School'a girmek üzere yetenek sınavlarına hazırlanıyordu.[4][5] Babası Rob Grant, Google Inc. yatırımcısıdır ve Lana'yı şarkıcılık kariyerine başladığı ilk yıllardan beri desteklemiştir.[6][7]
Del Rey New York'taki Fordham University'de felsefe okumuş ancak tez döneminde kampüsü bırakarak caddedeki bir terzide personellik yapmaya başlamıştır.[8]
Vogue dergisine verdiği bir röportajda "Hep daha melodik bir ismim olsun istedim. Bir süreliğine Miami'ye gitmiştim. Kübalı arkadaşlarımla uzunca bir süre İspanyolca konuştum. Lana Del Rey ismi bize deniz kenarındaki o cazibeyi çağrıştırdı. Söylerken kulağa muhteşem geliyor." demiştir.[9]
Del Rey Kasım 2008'de Lizzy Grant takma ismiyle Kill Kill isimli ilk EP'sini çıkardı. Bu EP'nin içerisinde "Kill Kill", "Yayo" ve "Gramma (Blue Ribbon Sparkler Trailer Heaven)" isimli üç şarkı bulunmaktadır.[10]
2010: Lana Del Rey A.K.A. Lizzy Grant
[değiştir | kaynağı değiştir]Del Rey daha sonra Ocak 2010'da ilk albümü Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Grant'ı çıkardı.[11] Albüm David Kahne tarafından prodükte edilmiş, Lizzy Grant ismiyle bağımsız bir plak şirketi tarafından piyasaya sürülmüştür. Del Rey konuyla ilgili; "David demoyu dinledikten bir gün sonra benimle çalışmak istediğini söyledi. David, pop dışında başka türlerle de ilgilenen, tam anlamıyla güvenilir bir prodüktör olarak bilinir. Aynı zamanda onu özel hayatında da bizzat yakından tanıyorum." demiştir. Babası Rob Grant, albümün pazarlaması konusunda Lana'ya yardımcı olmuş, ancak kızının plak şirketlerinin sahipleriyle yaşadığı gizli birliktelikleri onaylamaması sebebiyle Del Rey adına yaptığı sigorta benzeri yatırımı yarı yarıya dondurup Lana'nın kendi kararlarını sağlıklı şekilde verebilecek konuma gelmesini istediğini açıkça belirtmiştir. Bunun üzerine, David Kahne'nin açıklamasına göre, Grant, plak şirketinden (5 Points) albüm haklarını geri almış, bunu da uzun bir süre albüm dağıtımı için gelebilecek olan fırsatları kaçırmamak ve önceden planlanmış bir stratejinin parçası olabileceği dedikodularından uzak durabilmek üzere yaptığını öne sürmüştür.[12]
2.jpg)
2011 : Born to Die
[değiştir | kaynağı değiştir]Haziran 2011'de, Del Rey, Video Games isimli debut single'ını piyasaya sürmek için Stranger Records ile anlaşma imzaladı. Ekim 2011'de ise Interscope Records ve Polydor Records ile ortak bir anlaşmaya imza attı.[13] The Observer dan Rosie Swash'a verdiği röportajda ilk single için bu şarkıyı seçmesinin sebebini şöyle açıklamıştır: "Birkaç ay önce bu şarkıyı internete koydum, çünkü benim favorimdi. Dürüst olmak gerekirse yazdığım bütün şarkılarda tek bir aşktan bahsediyorum, fakat Video Games hepsinden fazla derine iniyor gibi. Bu şarkıyı her çaldığımda çok hüzünlenirim. Bu şarkıyı söylediğimde bazen hala ağlarım." 24 Ekim 2011'de, Del Rey'in Q Awards da "Next Big Thing" ödülünü kazandı. Video Games ilk olarak The CW dizisi Ringer ın 27 Eylül 2011'de yayımlanan bölümünde, Del Rey'in mainstream kulvarına geçiş yapmasını sağlayacak çok önemli bir sahnede kullanıldı. Del Rey aynı zamanda MTV Push gibi programlarda, Bowery Ballroom gibi mekanlarda sahne alarak şarkısının tanıtımını yaptı; Rolling Stone canlı performanslarıyla ilgili olarak "Del Rey canlı söylediği için telaşlı ve stresli olsa da hatırı sayılır ölçüde güvenli bir şekilde şarkılarını söyledi." yorumunu yapmakla beraber "geçişleri uyumsuz ve kulak tırmalayıcıydı." eleştirisini de yapmıştır. Del Rey, Video Games şarkısını ayrıca Alman TV programı De Wereld Draait Door da, İngiliz TV programı Later... with Jools Holland da ve Chateau Marmont Hotel de verdiği samimi bir konserde de seslendirmiştir. "Blue Jeans", "Diet Mountain Dew" gibi şarkılarına evde video hazırlarken, aralarında The Quietus, The Observer, Pitchfork Media nın da bulunduğu birçok müzik dergisi ve gazeteye röportajlar vermiştir.
Daha sonra Del Rey'in ilk albümünü Ocak 2012'de piyasaya süreceği açıklandı. Del Rey, bir Fransız TV programı olan Taratata ya verdiği röportajda albümün isminin Born to Die olacağını söyledi. Born to Die, 27 Ocak 2012'de İrlanda'da, 30 Ocak 2012'de Birleşik Krallık'ta, 31 Ocak 2012'de de dünya genelinde satışa sunulmuştur.[14]
Del Rey, albümden iki şarkıyı 14 Ocak 2012'de Saturday Night Live'da seslendirdi. Performans izleyicilerden hoş bir tepki almasına rağmen, eleştirmenler ve dinleyiciler karışık yorumlarda bulundular. NBC Nightly News sunucusu Brian Williams "SNL tarihindeki en kötü performanslardan biriydi." eleştirisini yaparken, Del Rey'in konuk olduğu akşam programda yardımcı sunuculuk yapan Daniel Radcliffe, Lana'nın performansını izleyememesine rağmen, "İnsanların orada ne demek istediğini anlayabiliyorum. Lana yetenekli biri fakat müzik camiası onu asla yeterli görmeyecektir." demiştir. Del Rey ise "Ben iyi bir müzisyenim. Çok uzun süredir şarkı söylüyorum ve Lorne Michaels (SNL yapımcısı) da bunu biliyor diye düşünüyorum. Yani bu şans eseri alınmış bir karar değil." açıklamasını yapmıştır.[15] 4 Şubat 2012'de programın Weekend Update bölümünde komedyen Kristen Wiig, Seth Meyers ile beraber Lana Del Rey'in performansının bir parodisini yapmıştır.
İkinci single Born to Die 30 Aralık 2011'de piyasaya sürülmüştür.[17] Şarkının, konsepti şarkıcının kız kardeşi tarafından yapılan, Yoann Lemoine tarafından yönetilen klibi 14 Aralık 2011'de internete sızmıştır.
Ocak 2012'de, eski albümü Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Gran tın haklarını nihayet satın aldığını ve 2012'nin yaz aylarında yeni düzenlemelerle Interscope Records ve Polydor Records etiketi altında tekrar piyasaya süreceğini açıklamıştır.[18]
4 Ocak 2012'de NEXT Model Management ile sözleşme imzalamıştır.[19]
2012: Paradise
[değiştir | kaynağı değiştir]Paradise, Amerikalı şarkıcı Lana Del Rey'in üçüncü EP'si. 12 Kasım 2012 tarihinde Universal Music etiketiyle yayımlandı. Sekiz şarkıdan oluşan EP; dijital formatta, CD ve plak formatında ve sanatçının ikinci albümü Born to Die ile birlikte iki CD olarak yayımlandı. Paradise, ilk haftasında 67 bin kopya satarak Billboard 200'de 10. sıraya yerleşti.
2014: Ultraviolence
[değiştir | kaynağı değiştir]23 Ocak 2014'te, Lana Del Rey'in 2014 filmi Maleficent için 1959 filmi Sleeping Beauty'den "Once Upon A Dream"i cover'layacağı açıklandı. 26 Ocak'ta şarkı yayımlandı. 20 Şubat'ta Lana Del Rey, resmi Twitter hesabından Dan Auerbach ile çekilmiş bir fotoğrafını paylaşarak altına "Ben ve Dan Auerbach size Ultraviolence'ı sunmak için çok heyecanlıyız." yazdı. 14 Nisan 2014'te Ultraviolence albümünün ilk teklisi "West Coast" yayımlandı. 23 Mayıs'ta Lana, Kanye West ve Kim Kardashian'ın Versay Sarayı'ndaki düğün öncesi kutlamasında üç şarkı söyledi. Ayrıca Kanye West, Aralık 2013'te Kim Kardashian'a evlilik teklif ederken Lana'nın "Young & Beautiful" şarkısını çalmıştı. 26 Mayıs'ta albümün ikinci teklisi "Shades of Cool" yayımlandı. Üçüncü tekli ve albümün adını aldığı "Ultraviolence" şarkısı 4 Haziran'da yayımlandı. Haziran'ın 8'inde dördüncü tekli "Brooklyn Baby"i yayımlayan Lana Del Rey, 13 Haziran 2014'te tüm albüm Ultraviolence'ı piyasaya sundu. Haziran'da Rolling Stone dergisi, Lana'nın Brian Wilson'un çıkacak olan albümünde bir şarkıya eşlik edeceğini açıkladı.
2015: Honeymoon
[değiştir | kaynağı değiştir]Honeymoon, Amerikalı şarkıcı Lana Del Rey'in dördüncü stüdyo albümü. 18 Eylül 2015'te UMG Recordings tarafından yayımlandı.[1][2] Albümle ilgili ilk açıklama, 6 Ocak 2015'te Billboard dergisinde yayımlanan bir röportaj ile yapıldı. 6 Ağustos 2015'te, albümün çıkış single'ının "High by the Beach" olacağı doğrulandı. 10 Ağustos'ta satışa sunulan şarkının video klibi ise 13 Ağustos'ta yayımlandı. Şarkı, Billboard Hot 100 listesine 51 numaradan giriş yaptı. Albüme adını veren şarkı "Honeymoon", 14 Temmuz 2015'te Del Rey'in resmî YouTube kanalında şarkı sözlü klip olarak yayımlandı.
2017-2019: Lust For Life ve Norman Fucking Rockwell!
[değiştir | kaynağı değiştir]Del Rey'in beşinci stüdyo albümü Lust for Life, 21 Temmuz 2017'de yayımlandı.[20] Albüm, "Love",[21] The Weeknd ile düeti "Lust for Life",[22] ASAP Rocky ve Playboi Carti düeti "Summer Bummer" ve yine Rocky düeti olan "Groupie Love" adlı single'larla desteklendi.[23] yayımlanmasına istinaden Lana, "İlk 4 albümü kendim için yapmıştım ama bu albümü hayranlarım için yaptım," dedi.[24] Kayıtta Stevie Nicks[25] ve Sean Ono Lennon[26] gibi ilk kez düet yaptığı şarkıcılar yer aldı. Albüm genel olarak olumlu eleştiriler alırken[27] Del Rey'in Birleşik Krallık'taki üçüncü ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ikinci zirve albümü oldu.[28][29] 27 Eylül 2017'de Del Rey, LA to the Moon Tour adlı konser turnesini duyurdu. Turneye Jhené Aiko ve Kali Uchis eşlik etti. Ocak 2018'de Kuzey Amerika'da başladı,[30] Ağustos ayında sonlandı. Lust for Life, Grammy Ödülleri'nde En İyi Pop Vokal Albümü kategorisine aday olarak bu dalda ikinci adaylığını yakaladı.[31]
2018 boyunca Del Rey, çeşitli parçalarda konuk vokalist olarak yer aldı. Jonathan Wilson'ın 2018 albümü Rare Birds'de "Living with Myself" adlı parçasında,[32] Børns'un 2018 albümü Blue Madonna albümündeki "God Save Our Young Blood" ve "Blue Madonna" adlı parçalarında[33] ve Cat Power'ın 2018 albümü Wanderer'ın "Woman" adlı parçasında yer aldı.[34] Kasımda Del Rey, Gucci'nin Guilty Fragrances adlı ürün kolunda Jared Leto ile marka yüzü oldu.[35][36]
6 Ağustos 2019'da film yapımcısı Guillermo del Toro ile Hollywood Walk of Fame'deki yıldızını paylaştı. Scary Stories to Tell in the Dark adlı film için de "Season of the Witch" adlı parçanın cover versiyonunu seslendirdi.[37] Aynı gün Del Rey, El Paso ve Dayton saldırıları için de "Looking For America" adlı albüm dışı parçasını yayımladı.[38]
Altıncı stüdyo albümü Norman Fucking Rockwell! 30 Ağustos 2019'da yayımlandı.[39][40][41] Albümü Eylül 2018'de duyurmuştu.[42][43][44] "Mariners Apartment Complex",[45] "Venice Bitch",[42] "Hope Is a Dangerous Thing for a Woman like Me to Have – but I Have It"[46] ve "Doin' Time" adlı single'larıyla albümü destekledi.[47][48] Ardından ikili-single'ı "Fuck It, I Love You"/"The Greatest" yayımladı.[49] Albüm geniş çaplı bir olumlu eleştiri topladı ve Metacritic adlı eleştiri sitesi, albümü "en iyi Del Rey albümü" olarak yorumladı.[50] NME albüme beş yıldız üzerinden beş verdi,[51] Rolling Stone dergisinden Rob Sheffield, albüm için "Uzun zamandır beklenen Norman Fucking Rockwell herkesin umduğundan daha sert ve daha asil. Lana beşinci ve en iyi albümünü Amerikan rüyalarından çıkarıp daha derinlere inerek milletimizin karmaşık fantezilerinden arındırıp ihtişam ve tehlikeye sürükleyerek bir "pop klasiği" oluşturmuş," yazdı.[52] Albüm Grammy Ödülleri'nde Yılın Albümü kategorisinde aday olurken aynı adı taşıyan parçası da Yılın Şarkısı kategorisinde aday oldu.[53]
Temmuzda Del Rey, Charlie's Angels adlı filmin soundtrack albümü için Ariana Grande ve Miley Cyrus ile "Don't Call Me Angel" adlı parçada bir araya geldi.[54] Şarkı ulusal çapta başarı yakalamayı başarırken birçok ülkede Altın sertifika aldı.[55][56] Kasım ayında Amazon Prime Special'da yayımlanan The Kacey Musgraves Christmas Show adlı programda Camila Cabello, James Corden ve Troye Sivan ile yer aldı.[57][58]
2020: Yayımlanacak albümleri ve şiir koleksiyonu
[değiştir | kaynağı değiştir]L'Officiel'ın 2018 başındaki ilk Amerikan baskısında film sektörüne ilgisi olduğunu söyledi ve Brodway müzikali ile bir iş birliği içerisinde olduğunu söyledi. "İki ya da üç sene içerisinde tamamlanmış olabilir," diye belirtti.[59][60]
The Independent ile olan röportajında albüm yayımlamaya ara verme düşüncesinin olmadığını, yeni albüm isminin White Hot Forever olacağını ve 2020'de yayımlanacağını söyledi.[61] Ancak daha sonra verdiği bir kararla 5 Eylül 2020'de yayımlayacağı albümünün ismini Chemtrails Over the Country Club olarak değiştirdiğini açıkladı. Aynı zamanda Alice's Adventures in Wonderland adlı yapımın soundtrack albümünde de yer alacağını duyurdu.[62]
Del Rey, 2019'da Violet Bent Backwards Over The Grass adlı şiir kitabını ve anlatı albümünün yayımlanacağını söyledi. Del Rey aynı zamanda bu yeni anlatı albümünün Amerikan yerlilerini ele aldığını söyledi. Bu albümü ise 4 Ocak'ta yayımlanacaktı ancak kişisel nedenlerden dolayı Şubat'a ertelendi.[63] Buna rağmen, albüm ve kitabın çıkış tarihi yeniden ertelendi. Del Rey, Nisan 2020'de albümün kapak resmini Instagram üzerinden yayımladı.[64] Kitabın ve albümün asıl ve son çıkış tarihleri de 9 Temmuz 2020'de açıklandı. Albüm 28 Temmuz 2020'de, kitap ise 29 Eylül 2020'de yayımlandı.
Müzik ve ses
[değiştir | kaynağı değiştir]Lana Del Rey, tarzını "kendine özgü gangster Nancy Sinatra" olarak tanımlamıştır. ''Ultraviolence'' albümüyle Sadcore tarzına tam anlamıyla geçiş yapmış ve bu tarzla anılmaya başlanmıştır. Fakat bu durum daha sonradan yayımladığı albümleri ile çok farklı bir boyut almıştır.
Genel olarak incelendiğinde Del Rey, üç-artı oktavdan oluşan geniş bir kontralto vokal yelpazesine sahiptir ve kızlara özgü denilebilecek bir tınıdaki yüksek notalardan alt jestindeki jazzy süslemelere kadar büyüleyici ve son derece duygusal bir sese sahiptir. Bu çok tiyatral ve kızlara özgü denilebilecek tınıdaki sesini kullandığı şarkılar ''Born to Die'' ve ''Paradise'' albümlerinde sıklıkla duyulmaktadır.
2014 yılında Tek seferde canlı olarak kaydedilen ve gelişmiş vokal oynama ve düzenlemeleri yapılmadan yayımlanan ''Ultraviolence'' albümünün piyasaya sürülmesinden sonra, eleştirmenler Del Rey'in vokal yeteneğinden etkilenmiş ve geniş ses yelpazesini övmüştür. Çağdaş müzik eleştirmenleri sesini genel olarak; "dumanlı", "pürüzlü" ve Marilyn Monroe'yu anımsatıcı olarak nitelendirmiştir.
''Honeymoon'' albümünün 2015 yılında piyasaya sürülmesinden sonra ise, Del Rey'in sesi Los Angeles Times eleştirmeni Mikael Wood tarafından Julee Cruise ve Eartha Kittin sesleriyle karşılaştırılmıştır.
2019 yılında yayımladığı ve eleştirmenler tarafından tam not alan ve çoğu eleştirmen tarafından yılın albümü adayı gösterilen ''Norman f****** Rockwell!'' albümü ve 2021 yılından yayımladığı ve yine eleştirmenler tarafından çokça övülen, ''Chemtrails Over the Country'' Albümü ile Del Rey'in sesinin tamamen olgunlaştığı ve etkileyiciliğini arttırdığı görülmektedir. Özellikle ''Chemtrails Over the Country'' albümünde yer alan ''White Dress'' şarkısında alışılmışın dışında, ilk defa kullandığı soluklu ve duygusal sesi ile dinleyicileri şaşırtmış ve genel olarak takdir görmüştür.
Aile İlişkileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Lana Del Rey'in aile ilişkileri incelendiğinde, öncelikle geçmişinde peşini bırakmayan alkol bağımlılığı yüzünden ailesi tarafından yatılı okula gönderilmesi sonucu ailesi ile arasının açıldığı göze çarpmaktadır. Fakat günümüzde babası ve kardeşleri ile ilişkilerini topladığı görülmektedir.
Lana Del Rey'in biri erkek diğeri kız iki kardeşi bulunmaktadır. Del Rey, kız kardeşiyle adeta ayrılmaz ikilidir ve birçok fotoğraf ve müzik videosu çekiminde birlikte çalışmaktadırlar. Hatta bazı şarkılarında kardeşi Chuck Caroline Grant'in imzası bulunmaktadır. Diğer yandan erkek kardeşi Charlie Hill Grant ile de araları iyidir ve kardeşi Charlie Hill Grant da birkaç müzik videosunun çekimine yardımcı olmuştur. Aynı zamanda kardeşlerini bazı müzik videolarında görmek de mümkündür. Ayrıca Del Rey, Erkek kardeşi hakkında iyi bir karaktere sahip. Ona güveniyorum." sözlerini dile getirmiştir.
Maalesef annesi Patricia Ann Hill ile araları, babası Robert England Grant Jr. ile olduğu gibi iyi değildir. Del Rey bunu net bir şekilde birçok şarkısında da dile getirmiştir. Son olarak 2021 yılında yayımladığı ''Wildflower Wildfire'' şarkısında bu durumu ''Babam asla araya girmezdi, karısı bana sinirlendiğinde, bu yüzden çekingen ama sevimli biri oluverdim'' sözleriyle bir kez daha dile getirmiştir. Sorunun çok daha derin olduğu ve daha başka ayrıntılar içerdiği tahmin edilmektedir.
Biyolojik ailesi harici Del Rey'in yakın arkadaşlarını da ailesi olarak gördüğü ve ayrıca onlarla vakit geçirmenin kendisine çok iyi geldiğini belirtmiştir. Bunun, yalnız kalmayı tercih ettiği dönemlerde derin bir depresyon süreci ve çeşitli sorunlar geçirmesi ile bağlantılı olduğu düşünülmektedir. Del Rey ayrıca, 2021 yılında yayımladığı ''Chemtrails Over the Country'' albümünün de kendisi, kardeşleri ve yakın arkadaşları için çok özel olduğunu ''Interview'' magazininin röportajında (Eylül, 2020) dile getirmiştir. Hatta bu doğrultuda albüm kapağını da kardeşleri ve tüm yakın arkadaşlarıyla beraber olduğu bir fotoğraf olarak seçmiştir.
Diskografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Stüdyo albümleri
- Lana Del Ray (2010)
- Born to Die (2012)
- Ultraviolence (2014)
- Honeymoon (2015)
- Lust For Life (2017)
- Norman Fucking Rockwell! (2019)
- Chemtrails over the Country Club (2021)
- Blue Banisters (2021)
- Did you know that there's a tunnel under Ocean Blvd (2023)
- Lasso (2024)
- EP'ler
- Sirens (2006)
- Kill Kill (2008)
- Lana Del Rey (2012)
- Paradise (2012)
Turlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Born to Die Tour (2011-12)
- Paradise Tour (2013-14)
- The Endless Summer Tour (2015)
- LA to the Moon Tour (2018)
- Norman Fucking Rockwell Tour (2019-2020)
- Lana Del Rey's Tour 2025-2023
Bibliyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Violet Bent Backwards over the Grass (2020)
- Behind the Iron Gates – Insights from the Institution (Duyurulacak)
Filmografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Poolside (2010)
- National Anthem (2012)
- Ride (2012)
- Tropico (2013)
- Hi, How Are You Daniel Johnston? (2015)
- Freak (2016)
- Tower of Song: A Memorial Tribute to Leonard Cohen (2017)
- The Kacey Musgraves Christmas Show (2019)
- Norman Fucking Rockwell (2019)
- Chemtrails over the Country Club (2021)
- Blue Banisters (2021)
- Candy Necklace (2023)
Ödüller ve adaylıklar
[değiştir | kaynağı değiştir]| Yıl | Ödül | Kategori | Sonuç |
|---|---|---|---|
| 2011 | Q Awards | Q's Next Big Thing | Kazandı |
| 2012 | BRIT Awards | International Breakthrough Act | Kazandı |
| MTV | Brand New for 2012 | Kazandı | |
| NME Awards[65] | En İyi Yeni Şarkıcı | Aday gösterildi | |
| En İyi Şarkı ("Video Games") | Aday gösterildi | ||
| En İyi Video ("Video Games") | Aday gösterildi | ||
| mtvU Woodie Awards | Breakthrough Woodie | Aday gösterildi | |
| 2014 | Satelitte Awards | En iyi Şarkı | Kazandı |
| Critic's Choice Movie A. | En İyi Şarkı (Young and Beatiful) | Aday gösterildi | |
| 2015 | En iyi Şarkı (Big Eyes) | Aday gösterildi | |
| ECHO Awards | En iyi Rock/Pop Sanatçısı | Aday gösterildi | |
| Brit Awards | Ulaslararası En İyi Kadın Sanatçı | Aday gösterildi | |
| Billboard | Trailblazer | Kazandı | |
| En İyi Alternatif Sanatçı | Kazandı | ||
| 2016 | Elle Style | Yılın Kadın Sanatçısı | Kazandı |
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Lana Del Rey Marries Alligator Tour Guide Jeremy Dufrene in Louisiana Wedding". US Magazine (İngilizce). 27 Eylül 2024. 27 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2024.
- ^ "Introducing… Lana Del Rey". The Prophet Blog. 4 Temmuz 2011. 22 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2011.
- ^ Dombal, Ryan (30 Ağustos 2011). "Rising: Lana Del Rey | Features". Pitchfork. 15 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2011.
- ^ Cohen, Stefanie (22 Ocak 2012). "Who is Lana Del Rey and how did she become a sensation? Depends on who you ask". NY Post. 7 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2012.
- ^ Swash, Rosie (4 Eylül 2011). "One to watch: Lana Del Rey". The Guardian. Londra. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2011.
- ^ "Rob Grant.com". Rob Grant.com. 21 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2012.
- ^ Jackson, Rob (Nisan 2008). "The Domain Giant You Didn't Know". 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2011.
- ^ Ritchie, Kevin. "Lana del Rey – Charisma, sensuous sounds and a viral video make the New York singer songwriter 2011's hottest rising star". Now. Now Communications. 3 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2012.
- ^ "Meet Lana Del Rey". Vogue Magazine. 3 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2012.
- ^ "Kill Kill: Lizzy Grant: MP3 Downloads". Amazon.com. 26 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2012.
- ^ "Jessica Collier,: Interview: Lizzy Grant aka. Lana Del Rey releases EP". adirondack daily enterprise.com. 28 Ocak 2010. 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2012.
- ^ "lana-del-rey-the-billboard-cover-story". 13 Ocak 2012. 27 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2012.
- ^ Savage, Mark (27 Ocak 2012). "Love, the law, and Lana Del Rey". BBC News. 25 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2012.
- ^ Phillips, Amy. "New Lana Del Rey: "Born to Die"". Pitchfork Media. 12 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2011.
- ^ Posted 1/12/12 (17 Ocak 2012). "Lana Del Rey's 'SNL' Performance Has Critics Howling – Music, Celebrity, Artist News". MTV. 30 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2012.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2014.
- ^ "iTunes - Música - Born to Die - Single de Lana Del Rey". Itunes.apple.com. 30 Aralık 2011. 27 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2012.
- ^ "Lana Del Rey to release 'secret album'". BBC. 27 Ocak 2012. 25 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2012.
- ^ "Lana Del Rey signs deal with Next Model Management agency". NME. 4 Ocak 2012. 2 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2012.
- ^ Minsker, Evan. "Lana Del Rey Reveals Lust For Life Album Release Date". Pitchfork. 25 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Gaca, Anna (29 Mart 2017). "Lana Del Rey Releases Trailer for New Album Lust for Life, Which Is "Coming Soon"". Spin. 30 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2017.
- ^ Xander, Zellner. "Lana Del Rey's 'Lust for Life' Feat". Billboard. 20 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2017.
- ^ Camp, Alexa (21 Temmuz 2017). "Lana Del Rey Drops Two New Songs: "Summer Bummer" and "Groupie Love"". Slant Magazine. 31 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2017.
- ^ Kreps, Daniel (20 Şubat 2017). "Watch Lana Del Rey's Dreamy 'Love' Video". Rolling Stone. 25 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Willman, Chris (21 Temmuz 2017). "Album Review: Lana Del Rey's 'Lust for Life'". Variety. 16 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Britton, Luke Morgan (18 Nisan 2017). "Lana Del Rey's new song with Sean Ono Lennon features lyric about his parents". NME. 24 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ "Lust for Life by Lana Del Rey". Metacritic. 26 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2019.
- ^ "Lana Del Rey's Lust For Life earns her a third Number 1 album". Officialcharts.com. 23 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2017.
- ^ "Lana Del Rey Debuts at No. 1 on Billboard 200 Albums Chart, Tyler, The Creator and Meek Mill Bow at Nos. 2 & 3". Billboard.com. 2 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2017.
- ^ "Lana Del Rey Announces Tour". Pitchfork (İngilizce). 27 Eylül 2017. 16 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017.
- ^ Lynch, Joe (28 Kasım 2017). "Grammys 2018 Nominees: The Complete List". Billboard. 7 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2017.
- ^ "Jonathan Wilson's New Album Features Lana Del Rey & Father John Misty; Hear "Over The Midnight"". Stereogum. 5 Aralık 2017. 6 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Reed, Ryan (12 Ocak 2018). "Hear Lana Del Rey on BORNS' New Electro-Soul Song 'Blue Madonna'". Rolling Stone. 28 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Renshaw, David (18 Temmuz 2018). "Cat Power announces new album Wanderer, collaboration with Lana Del Rey". The Fader (İngilizce). 21 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2018.
- ^ "Gucci Celebrates the Gucci Guilty Campaign at the Hollywood Forever Cemetery". Vogue. 17 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2019.
- ^ Reitman, Shelby. "Lana Del Rey Stars in Gucci Guilty Campaign With Jared Leto & Courtney Love". Billboard. 16 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2019.
- ^ "Lana Del Rey Releases "Looking For America" and "Season of the Witch": Listen". Pitchfork. 1 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ "Lana Del Rey shares a new song in response to mass shootings". Dazed. 7 Ağustos 2019. 7 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Sodomsky, Sam (30 Ağustos 2019). "5 Takeaways From Lana Del Rey's New Album, Norman Fucking Rockwell!". Pitchfork. 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Shafer, Claire (9 Eylül 2019). "Lana Del Rey Covers Ariana Grande in BBC Live Lounge". Rolling Stone. 3 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Rowley, Glenn (9 Eylül 2019). "Lana Del Rey Covered Ariana Grande Because It's Christmas, Apparently: Watch". Billboard. 3 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ a b Gillespie, Katherine (18 Eylül 2018). "Lana's New Album Is Called 'Norman Fucking Rockwell'". Paper. 26 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Daly, Rhian (18 Eylül 2018). "Lana Del Rey says she wants to publish a book of poetry". NME. 10 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2019.
- ^ "Lana Del Rey Says Her New Album and Book of Poetry Are Done". Spin. 2 Ocak 2019. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2019.
- ^ Reed, Ryan (12 Eylül 2018). "Lana Del Rey Recruits Jack Antonoff for New Song 'Mariners Apartment Complex'". Rolling Stone. 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Reed, Ryan (9 Ocak 2019). "Hear Lana Del Rey's Mournful New Song 'Hope Is a Dangerous Thing…'". Rolling Stone. 29 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Daw, Stephen. "Lana Del Rey Covers 'Doin' Time' in New Sublime Documentary Clip: Watch". Billboard. 29 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2019.
- ^ Spanos, Brittany; Spanos, Brittany (31 Temmuz 2019). "Lana Del Rey Announces 'Norman F-cking Rockwell' Release Date, Track List". Rolling Stone (İngilizce). 5 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2019.
- ^ Shaffer, Claire (22 Ağustos 2019). "Lana Del Rey Drops Double Video for 'F-ck It I Love You,' 'The Greatest'". Rolling Stone. 5 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ "Norman Fucking Rockwell! by Lana Del Rey". Metacritic. 31 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2019.
- ^ Dhaly, Rhian (30 Ağustos 2019). "Lana Del Rey – 'Norman Fucking Rockwell!' review". NME. 30 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Sheffield, Rob (30 Ağustos 2019). "Lana Del Rey Builds Her Most Elaborate Fantasies Yet on 'Norman F-cking Rockwell'". Rolling Stone. 5 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Breihan, Tom (27 Haziran 2019). "Miley Cyrus, Ariana Grande, Lana Del Rey's "Don't Call Me Angel": Watch The Trailer". Stereogum. 13 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ "Gold/Platinum". Music Canada (İngilizce). 22 Ekim 2019. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Defebaugh, William (7 Şubat 2018). "Groupie Love: Lana Del Rey by Kim K, Stevie Nicks, Courtney Love, & More". L'Officiel. 22 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2018.
- ^ Sodomsky, Sam (7 Şubat 2018). "Lana Del Rey Says She's Working on a Musical". Pitchfork. 6 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2018.
- ^ Harrison, Ellie (30 Ağustos 2019). "Lana Del Rey reveals new album White Hot Forever will be released in 2020". The Independent. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2019.
- ^ "Lana Del Rey Says She's Working On Another New Album Called White Hot Forever". Stereogum. 3 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.
- ^ Lana Del Rey [@LanaDelRey] (4 Ocak 2020). "Hoping everyone had a great New Years, gonna wait for about a month to put out 'Violet' since we lost about nine days with everything going on – it's an interesting project though, looking forward to having it out x". Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020 – X vasıtasıyla.
- ^ "Lana Del Rey Shares Artwork for 'Violet' Spoken Word Album". Billboard (İngilizce). 11 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2020.
- ^ "Arctic Monkeys, Noel Gallagher, The Vaccines, Lana Del Rey nominated for NME Awards 2012". nme.com. 30 Ocak 2012. 2 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2012.
| Stüdyo albümleri | |
|---|---|
| Demo albümleri | |
| EP'leri | |
| Soundtrack albümleri | |
| Turneleri | |
| Filmleri | |
| Kitapları | |
- Lana Del Rey
- 1985 doğumlular
- New York doğumlular
- İskoç asıllı Amerikalılar
- Amerikalı kadın şarkıcı-şarkı yazarları
- Amerikalı feminist yazarlar
- Amerikalı kadın pop şarkıcı-söz yazarları
- Amerikalı pop gitaristleri
- Amerikalı kontraltolar
- BRIT Ödülü sahipleri
- Yaşayan insanlar
- Interscope Records sanatçıları
- Polydor Records sanatçıları
- 21. yüzyılda Amerikalı kadın şarkıcılar
- En İyi Özgün Şarkı Satellite Ödülü sahipleri
- Feminist müzisyenler
- Amerikalı kadın şairler
- Amerikalı kadın pop şarkıcıları
- 21. yüzyıl Amerikalı şarkıcı-şarkı yazarları