Leccino
| Leccino |
|---|
 Yeni hasat edilmiş Leccino zeytinleri
|
| Biyolojik sınıflandırma |
|
|
Leccino zeytini, İtalyan zeytinyağı üretiminde kullanılan başlıca zeytin çeşitlerden biridir.[1] İtalya genelinde, zeytinliklerde bulunan başlıca zeytin çeşitlerinden biridir. Toskana'da ortaya çıktığına inanılır ve şimdi tüm dünyada yetiştirilir. Hassas aroması nedeniyle ürettiği zeytinyağı, daha fazla lezzet yaratmak için yaygın olarak Frantoio, Coratina, Moraiolo ve Pendolino ile karıştırılır.[2]
Ağaç hakkında
[değiştir | kaynağı değiştir]Leccino ağacı daha soğuk iklimlerde iyi yetişir,[2] ancak ısıya İspanyol zeytin çeşitleri kadar toleranslı değildir. Ağaç hızla büyür ve yoğun bir gölgelik vardır. Doğru koşullarda oldukça üretken olma eğilimindedir ve çoğu zeytin ağacından farklı olarak bir çalıdan çok bir ağaç gibi büyüme eğilimindedir. Ortalama yağ verimi meyvenin %18-21'i kadardır. Kendi kendine tozlaşmaz ve meyve vermesi için başka bir çeşidin, genellikle Pendolino'nun varlığını gerektirir.
Eş anlamlılar
[değiştir | kaynağı değiştir]Allorino (Leccino Pendulo), Allorino (Leccino Piangente), Grappuda, Prevoce Leccino, Colombina, Leccino LD (Leccino compact), Leccino LD (Leccino dwarf), Leccino 04, Leccino 13, Canneto Leccino (Leccino CLONE ISTEA 30), Leccino Collececco 22, Leccino di Belmonte, Leccino Ecotipo 2, Leccino Moricone, Leccino Pesciatino, Leccio, Lechino, Lucca, Toscano, and Verolana.[3]
Tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]Çeşitlerin ilk ne zaman ortaya çıktığı belli olmasa da, Orta Çağ'ın sonlarına doğru yazılı referanslar bulunabilir ve Leccino genellikle İtalya'dan gelen eski çeşitlerden biridir.[4]
Leccino, zeytinyağının artan popülaritesi ile son 50 yılda diğer ülkelerde de ortaya çıktı. Diğer zeytinyağı üretim bölgeleri arasında yaygın olarak Kaliforniya,[2] Şili ve Avustralya'da yetiştirilmektedir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Stan Kailis; David John Harris (2007), Producing Table Olives, Landlinks Press, s. 77, ISBN 978-0-643-09203-7, 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi18 Haziran 2021
- ^ a b c Paul M. Vossen (1 Ocak 2007), Organic Olive Production Manual, UCANR Publications, ss. 8-9, 27, 30, ISBN 978-1-60107-440-9, 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi18 Haziran 2021
- ^ "Search names in oleadb archives". www.oleadb.it. 11 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
- ^ Arthur Tappan Marvin (1888), The Olive: Its Culture in Theory and Practice, s. 32